Na podstawie ostatniej książki, która jest opracowywana.
Natura dynamiczna Wszechświata jest nowym spojrzeniem epistemologicznym. Ze względu na to, że pojęciowo jest trudna, ograniczę się tylko do ogólnego zasygnalizowania zagadnienia.
Inspiracją zajęcia się tą problematyką są słowa hagiografa Księgi Wyjścia, który przytoczył słowa Boga (Anioła Pańskiego) wypowiedziane z krzaku gorejącego do Mojżesza: Jestem, który Jestem (Wj 13,4). Treść suponuje istnienie przez fakt tylko działania Podmiotu, nie mającego podłoża fizycznego.
Gdyby wgłębić się w przestrzeń subatomową, to najmniejsze cząstki elementarne (kwarki, elektrony, neutrina i wiele innych) przedstawiają się jako kłębki energetyczne). Do ich opisu lepiej nadaje matematyka niż opis kataleptyczny. Fizyka kwantowa podpowiada, że najmniejsza rzeczywistość materialna ujawnia się głównie swoją dynamiką. Stąd pojawiła się przesłanka, że cały Wszechświat w swojej naturze jest dynamiczny. Z tej definicji wynika, że sam Stwórca ma naturę dynamiczną. Jak podpowiada doktryna religijna, Stwórca tchnął swoją moc w postaci energii i z niej ukształtował się Wszechświat. Wszystko, co zostało powołane do istnienia ma więc naturę energetyczną. Jaka jest więc różnica w pojęciach: natura dynamiczna, a natura energetyczna? Natura dynamiczna nie posiada podkładu, istnieje samym istnieniem (Absolut). Jej istota jest nieosiągalną tajemnicą dla człowieka i nigdy nie będzie rozpoznana (nawet po śmierci). Istoty stworzone muszą się z tym pogodzić. Można więc powiedzieć, że dla człowieka Stwórca pozostaje Ideą o statucie istnienia. Za tym oglądem świadczy dzieło stworzenia – Wszechświat, którego się doświadcza.
Natura energetyczna wywodzi się z natury dynamicznej i jest dostrzegalna na poziomie subatomowym. Z energii wykształciła się materia. Makroskopowo można ją doświadczać, badać, mierzyć, przekształcać. Wszechświat ewoluował do dzisiejszej postaci w całym swym zaplanowanym pięknie i kolorytem.
Sama energia, która pochodzi od natury dynamicznej, otrzymała status wieczności (energię nie można unicestwić, można tylko ją przekształcać). Została ona zagospodarowana do powołania Świata, który z czasem przeminie (energia zostanie rozproszona do najniższego poziomu). Wyjątkiem są istoty rozumne, które otrzymują dar wieczności bytowania.
Ta koncepcja jest kluczem rozpoznania zamysłu Stwórcy. Pomysł ten, jak natura Stwórcy, nie jest do rozpoznania ludzkiego. Jest dla człowieka wieczną tajemnicą.
Pogodzeni statusem stworzenia (bytu niekoniecznego) można tylko z tego skorzystać, wyrażając wdzięczność Stwórcy z okazji przeżywania idei powołania Wszechświata do istnienia.
Skoro Wszechświat stał się rzeczywisty, dostępny, można go badać, tym samym można poznawać atrybuty Stwórcy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz