Odrodzenie (renesans) to okres w historii kultury europejskiej obejmujący XV i XVI wiek. Przyjęła się data rozpoczęcia tego okresu na 1492 (rok odkrycia Ameryki). Nie jest to okres spójny i jest różnie spostrzegany przez historyków. Kontury czasowe są zamazane. Charakteryzuje się przede wszystkim odejściem od scholastyki, zwrócenie uwagi na podmiotowość (humanizm renesansowy), rozwój nauki, odkrycia geograficzne, powrót do treści starożytnych (literatury, języków), zmiana stylu we wszystkich dziedzinach sztuki. Strzelistość (gotyk) w architekturze symbolizuje uniesione ramiona ku Bogu. Większego znaczenia nabrała religijność indywidualna, osobisty kontakt z Bogiem. Na łamach Kościoła pojawiła się reformacja i kontrreformacja. Rozwijała się filozofia społeczna, przeważnie oparta na odrodzonym stoicyzmie.
W kulturze renesansu ogromną rolę odegrał powrót do kultury antycznej. W tej epoce dochodziły do głosu różne prądy umysłowe i religie, najważniejsze z nich to reformacja i humanizm. Wzrosło znaczenie Pisma Świętego Przedstawicielem tego nurtu był Erazm z Rotterdamu. Wzrosło znaczenie Pisma Świętego Przedstawicielem tego nurtu był Erazm z Rotterdamu.
Erazm z Rotterdamu (ur. 1467(?) zm. w 1536 r.), niderlandzki filolog, filozof, jeden z czołowych humanistów renesansu, propagator kultury, myśliciel chrześcijański. W 1506 roku uzyskał doktorat z teologii. Nie sprawował kapłańskiego urzędu, wcześnie zrzucił szaty zakonne i kapłańskie. Dopiero 24 lata po tym fakcie wniósł prośbę o papieską dyspensę. Głosił, że człowiek z natury jest dobry, zło zaś pochodzi z niewiedzy. Podkreślał, że Pismo Święte należy komentować posługując się wiedzą historyczno-filologiczną, w szczególności znajomością Ojców Kościoła, a nawet filozofii pogańskiej. To szczególne podkreślenie roli Pisma Świętego zbliżało go do protestantyzmu, zarazem jednak podkreślenie konieczności znajomości Ojców oddalało go od protestanckiej zasady sola scriptura (tylko słowo pisane – Biblia).
W swoich dziełach (Pochwała głupoty) krytykował przywary społeczne, rozwiązłe obyczaje kleru. Był twórca irenizmu (kierunek w teologii dążący do zgody między wyznaniami) jako przeciwnik scholastyki. Krytykował ją za odejście od ewangelicznej prostoty i sprowadzenie orędzia Chrystusa do akademickich dysput. Namawiał, aby Pismo Święte było czytane przez osoby świeckie w języku narodowym. Poglądy pedagogiczne Erazma charakteryzują się ciepłem i serdecznością względem dzieci i młodzieży. Sprzeciwiał się on szkole takiej, jaka istniała, zwłaszcza surowemu traktowaniu uczniów przez nauczycieli. Nie podobały mu się również treści i metody nauki szkolnej. Uważał, że nauka w szkole ma być przyjemna dla dziecka, sprawiać radość, pociągać. Przekonywał, że kształcenie powinno opierać się na językach klasycznych – łacinie i grece.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz