Po Dawidzie królestwo należało się najstarszemu synowi Adoniuszowi. Popierał go Joab dowódca wojsk Dawida. Przed śmiercią Dawida Adoniasz ogłosił się królem. Prorok Natam, kapłan Sadok i Benajasz (dowódca wojsk najemnych) popierali Salomona. Na wieść o spisku Adoniusza do Dawida udali się Batszeba i Natan i nakłonili go do mianowania Salomona na jego następcę. Na rozkaz Dawida odbyła się uroczystość koronacji. Salomon rozpoczął swoje panowanie (970–931). Zwolennicy Salomona mieli większą siłę przebicia (mając poparcie Benajasza) i Adoniasz ustąpił. Salomon zapamiętał, którzy byli jemu przeciwni. Początek swoich rządów zaczął od krwawej czystki. Salomon rozkazał Benajaszowi zabić Adoniasza. Joab wiedzą co go czeka uciekł do sanktuarium i chwycił się ołtarza, mając nadzieje, że stary zwyczaj azylu obroni go od śmierci. I tak został zabity. Salomon kazał zabić również Szimeja, który lżył Dawidowi. Kapłana Abiatara pozbawił wykonywania funkcji kapłańskich i kazał mu się przenieść na stałe do jego włości do Anatonu w pobliżu Jerozolimy.
Nasuwa się tu refleksja, czy króla obowiązuje inna moralność niż zwykłych ludzi? Historia uczy, że nie do końca. Celebryci, nawet powołani przez Boga, podlegają innym przywilejom, ale także innym rozliczeniu. Z drugiej strony widać, że Bóg nie wybiera ludzi idealnych, lecz ludzi obarczonych wadami. Katecheza przekazuje, że Dawid i Salomon byli mądrymi ludźmi, ale jeden i drugi mają na sumieniu czyny niegodne. Dawid był okrutnym wojownikiem, a Salomon miał słabość do kobiet i im bardzo ulegał. Panowanie Salomona upłynęło w zasadzie bez wojen. Poza małymi utarczkami wojennymi nie prowadził dużych wojen. Odziedziczył po ojcu wszystkie ziemie. Przede wszystkim rozbudował wojsko. W celu zabezpieczenia przed wrogami otoczył Jerozolimę murem obronnym. Odbudował wiele sąsiednich miast (Chasor, Megiddo, Gezer, Baalat. Tamar). Salomon był zręcznym w polityce zagranicznej. Ożenił się z córą faraona. Miał przyjacielskie stosunki z królem Hiramem. Zawierał liczne małżeństwa z kobietami z obcych narodów. Miał potężny harem. Otaczał się ludźmi jemu życzliwymi (Azariasz, syn Natana, przyjaciel Achiszar, Zabud syn Natanam Adoniram,..). Salomon łączył funkcję królewską z godnością kapłańską na wzór Melchizedeka. Rozwinął na szeroką skalę handel zagraniczny. Doprowadził swoje królestwo do bogactwa i przepychu. Salomon zbudował w Jerozolimie świątynie i pałac królewski. Salomon był wyznawcą religii Mojżeszowej, ale nie był w niej konsekwentny, Ulegał swoim żonom i budował dla nich pogańskie sanktuaria i wraz z żonami składał hołd obcym bożkom.
Gromadzenie bogactwa zawsze odbywa się cudzym kosztem. Jego inwestycje powodowały zubożenie ludności. Powoli rodziło się niezadowolenie społeczeństwa. Za namową proroka Achiasza z Szilo Jeroboam zorganizował bunt. Bunt został stłumiony, a Jeroboam musiał uciekać przed gniewem króla.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz