Les prêtres, les scribes soumis aux mêmes tentations et les faiblesses du corps, ce que les autres fidèles. Il faut séparer le comportement privé des prêtres de leurs fonctions
pastorales et sermons. Bien sûr, les prêtres bavards est nécessaire. Après tout, ils sont les élus de Dieu. Tout comme les gens,
de sorte que Dieu le Père attendre des prêtres de la sainteté, de bons
exemples de comportement
approprié, etc. Qui peut le laisser recevoir et donner prêtres soins affectueux de prière, et laisser à Dieu le jugement de Dieu oint: Ne touchez pas à mes oints, Et ne faites pas de mal
à mes prophètes! (1 Chroniques 16:22; Psaume 105:15). Pas tout le
blâme devrait leur être attribuée.
Il convient de garder à l'esprit que:
Les poisson s’abime de la tête (proverbe français). L'église est d'origine
divine, mais composée de gens, avec
toutes leurs imperfections. Humaine
sinner transféré à l'image de l'institution. Est l'Eglise d'aujourd'hui est la même Eglise que
Jésus Christ a fondée? Qu'est-ce
que le sacrement est le même et
ne peut pas être modifiée, car elle
est à l'origine du divin. Quelles institutions sont derrière les bagages de bonnes et mauvaises expériences.
Jésus-Christ est la pierre angulaire de
ce bâtiment spécifique. L'église institutionnelle est un organisme vivant qui devrait améliorer que chaque membre de cette Église. Cela ne signifie pas que vous avez besoin
de changer les principes, les structures, les modes de gouvernance. Vous avez juste à les nettoyer
de leurs péchés.
Dans la péricope (assez long) Malheur aux hypocrites (Matthieu 23:13–36) montre
la relation de Jésus à toute hypocrisie, l'hypocondrie, la fausse sainteté. Jésus n'a pas mâché ses mots. Il appelle les scribes, pharisiens
et tous ceux qui ont été touchés par le péché de fausse foi guide serpents aveugles,
muets et aveugles,
race de vipères. Il est opposé
à l'hypocrisie. Méprise la sainteté imposture. Il
accuse les pharisiens au sujet des exigences excessives pour de nouveaux adeptes. La loi elle-même et la
façon dont il ferme la
proclamation de leur voie de
salut (la note 23:13). Jésus savait que ses plus
grands adversaires sont les
pharisiens et les docteurs des Écritures.
Ils sont, de manipuler efficacement
la Parole de Dieu avec les livres
sacrés, portent la plus grande responsabilité de l'incrédulité en Jésus.
Aujourd'hui, la situation est similaire. Tenter
proclamation d'une nouvelle inspection
des Religieux heurte à l'opposition
de l'Église ou dévote
catéchèse de force. Au lieu de prendre, la discussion substantielle
de fond, la controverse réagir avec colère. Recherche parmi
d'autres choses, qui est ce qu'il met sur
une hypothèse audacieuse. Raconter les mauvaises
intentions à l'avance crée
une discussion atmosphère défavorable.
Notez les paroles
de l'Evangile: Malheur à vous, scribes et pharisiens hypocrites! parce
que vous courez la mer et la terre pour faire un prosélyte; et, quand il l'est
devenu, vous en faites un fils de la géhenne deux fois plus que vous (Matthieu 23:15). Ce
verset indique que
les Juifs ont également été effectuées activité missionnaire, bien que dans une
échelle relativement modeste. Aujourd'hui,
le judaïsme se prolonge seulement à
travers la procréation de ses
membres. Jésus indique les priorités. Il ya
des choses plus importantes ou
plus. Commutation pour amener une
caricature d'événements. Ne
jure par l'or de l'autel, mais pour ceux qui, il «vit»[1].
Pas important façade d'activités, mais la justice, la miséricorde et la foi. Conducteurs
aveugles! qui coulez le moucheron, et qui avalez le chameau. (Matthieu 23:24); Vous de même, au dehors, vous paraissez justes aux hommes, mais, au dedans,
vous êtes pleins d'hypocrisie et d'iniquité (Matthieu 23:28).
Ensuite, il est
écrit: Serpents, race de vipères!
comment échapperez-vous au châtiment de la géhenne? (Matthieu 23:33). Ceux
qui ont lu l'Écriture littéralement peuvent compter sur ce verset comme preuve de l'existence de l'enfer. Pour moi, cela est seulement une déclaration émotionnelle, basée sur la foi alors. Une émotion similaire
l'orateur a accompagné Jésus à Pierre: Arrière
de moi, Satan! tu m'es en scandale; car tes pensées ne sont pas les pensées de
Dieu, mais celles des hommes (Matthieu
16:23).
Le contenu final de la péricope discuté peut être affecté à leurs propres concepts de
Matthieu. Il décrit les événements futurs (anticipation) que l'évangéliste a vécu et expérimenté [2].
Matthieu la paternité de cette section péricope témoigner dans une façon caractéristique de
Matthieu, qualifiant l'incident figures historiques et assassiner
de Zacharie, fils de Jehojada, entre le temple et l'autel (2 Chron
24:20–22).
Péricopes Jésus se tourne de la
ville (Matthieu 23:37–38),
il est un triste reflet de Matthieu. Peut-être que Matthieu avait aucune
preuve matérielle que Jésus était la même réponse ville bien-aimée de Jérusalem. Il est vrai que la plupart blessé trahison
de ceux qui met les plus grands espoirs.
Péricopes Destruction du temple (Matthieu 24:1–3, Marc 13:1–8; Luc
21:5–11) se produit dans les trois évangélistes synoptiques. Jésus annonce qu'il ne restera pas ici pierre sur
pierre qui ne soit renversée (Matthieu 24:2). Les paroles de Jésus sont reçus littéralement. Les étudiants demandent quand. Jésus a délivré connaissances multi-couches. Pour le même média peut
apporter un grand nombre
d'informations différentes. Le
monde est avec eux extrêmement
complexe. Tout est interconnecté.
Qui peut voir plus large et plus loin peuvent découvrir
un tout nouveau contenu. Par
exemple. Sur mutuelle mangent souvent scandaleux et pas vraiment ça. Habituellement silencieux, parce que vous ne comprenez pas le Créateur. Et pourtant, certains de ces phénomènes
peut voir un sacrifice mutuelle continue. Ma
vie est finie, que d'autres créatures peuvent vivre. Ce qui était choquant devient
un mystère.
Jésus parlant de la destruction du temple était également à l'esprit lui-même. Néanmoins,
il ne précise pas que le Temple
sera reconstruit dans les trois jours.
Pas encore cette saison, mais a déjà cela à l'esprit. D'autre part, il promet la destruction
physique du Temple qui se
produira bientôt. Le premier soulèvement juif de 70 prendra fin avec la
capture et la destruction de Jérusalem
par les Romains avec le temple.
Jésus savait que. Comment il se sentait
tout en regardant des belles pierres et des offrandes
qui faisaient l'ornement du temple (Luc 21:5)? Jésus at-il mal
supporté le Père, qui ne cesse de
la tragédie et le drame de beaucoup? Il n'y a pas sur ce seul mot. Il
doit se produire, parce que ceux-ci se produisent sort.
Qui exprime toujours
le regret de Dieu qu'il ne intervient pas, cela ne comprend pas le
concept de monde de Dieu. Dieu ne
peut pas concilier la liberté, qui a donné à chaque homme avec sa protection constante. Ou, soit. Dieu a tant respecté
l'homme, qui ne gêne pas (sauf cas particuliers) en actions humaines.
L'homme doit savoir que tout d'abord il faut compter
les uns sur les autres. Il ne
peut pas affaiblir la pensée
que Dieu, dans sa providence et de l'amour pour la qualité de l'humanité organiser ses
affaires. Rien stupide et imprudent. Chacun doit se
battre pour tout, y compris notre
propre salut. La ville de Lourdes
en France, plus de cent ans viennent des millions de malades et guéries été
jusqu'à env. 35 personnes.
Cette marge statistique. Eh bien, ce sont des lieux qui rassemblent les fidèles, et vous pouvez vivre des moments de prière, mais ne forcent pas le Dieu des miracles. Ce faisant, il fait de Dieu gêne. Il ne peut pas agir
contre l'autre et les principes que lui-même établi.
Vous devez essayer de générer davantage de pouvoirs de guérison par la prière fervente qui
sommeillent en chaque être humain. Il devrait aider
eux-mêmes. Dieu favorise de
telles initiatives. Le firmament est
un écran à partir de laquelle reflète nos prières, et
ils renforcent l'humanité.
Telle est la grandeur de l'homme qu'il
a des dons de Dieu. Il dota l'homme avec
les possibilités extraordinaires.
Ils doivent être utilisés
activement et avoir confiance,
l'espoir et l'amour pour le Créateur.
[1] Mon plus grand succès de l'enseignement,
ce que je suis spektaktularnym
dans la vie était d'enseigner à mes
méthodes de PERT femme
dans la vie quotidienne. Étonnamment, il
est utilisé avec succès depuis 40 ans.
Cette méthode se positionne lui-même commander les
activités menées de manière à consommer le moins de temps sur les formes d'onde stériles.
[2] Le assassiner
des missionnaires chrétiens, des apôtres.
Tłumaczenie
Kapłani, uczeni w piśmie podlegają tym samym pokusom i słabościom ciała,
co inni wierni. Trzeba oddzielić prywatne zachowanie kapłanów od ich zadań
duszpasterskich i głoszonych kazań. Oczywiście, od kapłanów bardzo wiele się
wymaga. Bądź co bądź, oni są wybrańcami Boga. Tak jak ludzie, tak i Bóg-Ojciec
oczekują od kapłanów świętości, dobrych przykładów, właściwych zachowań itp.
Kto może niech pojmuje i obdarzy kapłanów troskliwą modlitewną opieką, a Bogu
niech zostawi sąd nad Bożymi pomazańcami: Nie
dotykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego (1 Krn
16,22; Ps 105,15). Nie wszystkie winy
należy im przypisywać. Warto mieć na uwadze, że: Ryba psuje się od głowy (przysłowie francuskie). Kościół
jest pochodzenia Boskiego, ale składa się z ludzi, z całą ich niedoskonałością.
Grzeszność ludzka przenosi się na image instytucji. Czy dzisiejszy Kościół jest
tym samym Kościołem, który założył Jezus Chrystus? Co do sakramentu jest taki
sam i nie może ulec zmianie, bo jest pochodzenia Boskiego. Co do instytucji ma
za sobą bagaż dobrych i złych doświadczeń. Sam Jezus Chrystus jest kamieniem
węgielnym tej specyficznej budowli. Kościół instytucjonalny jest żywym organizmem,
który powinien doskonalić się jak każdy członek tego Kościoła. Nie znaczy, że
trzeba zmieniać pryncypia, struktury, sposoby sprawowania władzy. Trzeba
jedynie oczyścić je z grzechów.
W
perykopie (dość długiej) Biada obłudnikom (Mt 23,13–36) pokazany
jest stosunek Jezusa do wszelkiej obłudy, hipochondrii, fałszywej świętości.
Jezus nie przebiera w słowach. Wyzywa
uczonych w Piśmie, faryzeuszy i wszystkich, którzy dotknięci zostali grzechem
fałszywej wiary: przewodnicy ślepi, głupi
i ślepi, węże, plemię żmijowe. Jezus sprzeciwia się obłudzie. Brzydzi się
pozorowaną świętością. Oskarża
faryzeuszy o nadmierne wymagania wobec nowych wyznawców. Samo Prawo i sposób
jego głoszenia zamyka im drogę do zbawienia (przypis 23,13). Jezus wiedział, że
największymi Jego przeciwnikami są właśnie faryzeusze i uczeni w pismach. Oni,
sprawnie operując słowem Bożym ze świętych ksiąg, ponoszą największą winę za
niewiarę w Jezusa.
Dziś sytuacja jest podobna. Próba głoszenia nowego oglądu religijnego
napotyka na opór ze strony Kościoła lub gorliwych wyznawców obowiązującej
katechezy. Zamiast podejmować rzeczową, merytoryczną dyskusję, polemikę reagują agresją. Poszukiwania między innymi
na tym polegają, że stawia się śmiałe hipotezy. Inputowanie z góry złych
intencji stwarza nieprzychylną atmosferę dyskusji.
Warto zwrócić uwagę na słowa ewangelii: Biada wam, uczeni w Piśmie i
faryzeusze, obłudnicy, bo obchodzicie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego
współwyznawcę
(Mt 23,15). Werset ten informuje, że Żydzi prowadzili również działalność
misyjną, choć w dość skromnym wymiarze. Dzisiaj judaizm rozszerza się jedynie
przez prokreację swoich członków.
Jezus wskazuje priorytety. Są rzeczy ważne i ważniejsze. Przestawienie
ich powoduje karykaturę zdarzeń. Nie należy przysięgać na złoto ołtarza, lecz
na tego, kto na nim „mieszka”[1]. Nie ważna jest fasada działań, lecz
sprawiedliwość, miłosierdzie i wiara. Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda! (Mt 23,24). Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom
sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości (Mt 23,28).
Dalej napisane jest: Węże,
plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle? (Mt
23,33). Ci, którzy
literalnie odczytują Pismo święte mogą powoływać się na ten werset jako dowód
istnienia piekła. Dla mnie jest to jedynie wypowiedź emocjonalna, oparta na
ówczesnej wierze. Podobna emocja towarzyszyła Jezusowi mówiącemu do Piotra: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie
myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co
ludzkie (Mt
16,23).
Końcową treść
omawianej perykopy można zaliczyć do własnych koncepcji Mateusza. Opisuje on
zdarzenia przyszłe (antycypacja), które ewangelista już przeżył i doświadczył[2].
Za autorstwem Mateusza tej części perykopy świadczą w charakterystyczny
dla Mateusza sposób, przywołania postaci historycznych oraz incydentu
zamordowania Zachariasza, syna Jojady, między przybytkiem a ołtarzem (2 Krn
24,20–22).
Perykopa Jezus odwraca się od Miasta (Mt 23,37–38) jest
smutną refleksją Mateusza. Być może Mateusz miał jakieś materiały świadczące,
że Jezus podobnie odbierał ukochane miasto Jeruzalem. Prawdą jest, że najbardziej
boli zdrada tych, w których pokłada się największe nadzieje.
Perykopa Zniszczenie świątyni (Mt 24,1–3; Mk 13,1–8; Łk 21,5–11) występuje u trzech
ewangelistów synoptycznych. Jezus zapowiada, że nie zostanie po niej kamień na kamieniu (Mt 24,2). Słowa Jezusa
odbierane są dosłownie, literalnie. Uczniowie pytają kiedy to nastąpi. Jezus
przekazywał wiedzę wielowarstwową. Z tego samego przekazu można wydobyć wiele
różnych informacji. Świat jest ze sobą niezwykle zespolony. Wszystko jest ze
sobą powiązane. Kto potrafi widzieć szerzej i dalej może odkryć zupełnie nowe
treści. Np. temat wzajemnego zjadania się często bulwersuje i nie bardzo się
podoba. Zazwyczaj milczy się, bo nie rozumie się Stwórcy. A jednak niektórzy
potrafią w tych zjawiskach zobaczyć ciągłą wzajemną ofiarę. Moje życie się
kończy, aby inne stworzenia mogły żyć. To, co było bulwersujące staje się
misterium.
Jezus mówiąc o zburzeniu świątyni miał również na uwadze siebie samego.
Jeszcze nie tłumaczy, że zostanie odbudowana Światynia w ciągu trzech dni.
Jeszcze nie ta pora, ale już ma to na uwadze. Z drugiej strony zapowiada
fizyczne zniszczenie świątyni, które wkrótce nastąpi. Pierwsze powstanie
żydowskie w roku 70 zakończy się zdobyciem i zburzeniem przez Rzymian
Jerozolimy wraz ze świątynią. Jezus o tym wiedział. Jak czuł się oglądając jej
piękną architekturę ozdobioną pięknymi kamieniami i darami (Łk 21,5)?
Czy Jezus miał pretensję do Ojca, że nie powstrzyma tragedii i dramatu wielu?
Nie ma na ten temat ani jednego słowa. Tak musi się stać, bo takie są dzieje
losów. Kto wyraża ciągle żal do Boga, że nie interweniuje, ten nie rozumie
Bożej koncepcji Świata. Bóg nie może pogodzić wolności, którą dał każdemu
człowiekowi, ze stałą jego ochroną. Albo, albo. Bóg tak uszanował człowieka, że
nie ingeruje (poza szczególnymi przypadkami)
w ludzkie poczynania. Człowiek musi to wiedzieć, że przede wszystkim
musi liczyć na siebie. Nie może osłabiać go myśl, że Bóg w swojej opatrzności i miłości do człowieka jakość
załatwi jego sprawy. Nic bzdurnego i nieroztropnego. Każdy musi sam o wszystko
walczyć, w tym o własne zbawienie. Do miejscowości Lourdes we Francji, od ponad
stu lat przyjeżdżają miliony chorych, a uzdrowionych zostało do tej pory ok. 35
osób. To statystyczny margines. Dobrze, że są takie miejsca, które skupiają
wiernych i można przeżyć modlitewne chwile, ale nie należy wymuszać na Bogu
cudów. Czyniąc to, czyni się Bogu przykrość. On nie może działać przeciwko
sobie i zasadom, które sam ustanowił. Trzeba starać się raczej generować moce uzdrowieńcze poprzez żarliwą
modlitwę, które drzemią w każdym człowieku. Należy pomagać sobie samym. Bóg
sprzyja takim inicjatywom. Nieboskłon jest ekranem, od którego odbijają się
nasze modlitwy i to one wzmacniają
ludzkość. Na tym polega wielkość człowieka, że posiada dary łaski od Boga. On
wyposażył człowieka w niezwykłe możliwości. Trzeba je czynnie wykorzystywać i
mieć zaufanie, nadzieję i miłość do Stwórcy.
[1] Największym moim sukcesem
dydaktycznym, spektaktularnym, jaki odniosłem w życiu było nauczenie moje żony
metody PERT w życiu codziennym. Zdumiewające, że stosuje ją z powodzeniem już
40 lat. Metoda ta, to ułożenie sobie kolejności wykonywanych czynności tak, aby
zużyć jak najmniejszą ilość czasu na przebiegi jałowe.
[2] Mordowanie misjonarzy chrześcijańskich, apostołów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz