La péricope Tentation de Jésus (Marc 1:12–13) ferme dans
deux informations des phrases. Je vois cette
évocation d'un texte étranger
qui sera dans trois évangélistes synoptiques. L'information compacte indique
que Marc ne cherche pas à développer leur propre théologie. Communiquer ce qu'il sait. Rappelons friandises étrangères
le texte comme un historiographique
obligation. Comme je l'ai mentionné lors de la discussion
l'Evangile de Matthieu, Jésus a
probablement pendant un certain temps il est allé dans un endroit séparé, vouloir plus de temps pour penser et organiser tous
conscients de leur mission. Cet
événement était d'une grande
importance à Jésus lui-même.
Ils étaient sa retraite personnelle. Auteur d'origine
(en fait inconnue) de ce passage serait tisser
sa propre zone inondable concept théologique.
Ceci est ce qui est
dangereux et malheureusement répandue,
tentatives theologizing divers événements historiques. Peut-être inévitable, mais
il serait approprié de révéler
qu'il peut être différents concepts. Dogmes d’événements sélectionnés,
seront encapsulés et la fermeture de la liberté d'expression.
Comment pouvez-vous lire toute la révélation de Dieu contenue dans les Écritures, Dieu permet la multiplicité et la diversité. Pourquoi? Tout d'abord, parce qu'il n'a pas d'importance, et permet l'exploration et la joie en venant à la
vérité. L'église doit respecter les opinions des autres personnes (et même des théories erronées),
en indiquant ceux qui en valent la peine.
La plus grande faiblesse de la hiérarchie de l'Eglise est la
conviction qu'elle a raison (seulement). Son fidèle recevoir
le même choix. Partenariat attitude de l'Eglise aux fidèles de contribuer à un plus grand respect de cette institution. L'Eglise doit pointer vers la vérité, il est resté humble inconnu.
Jésus commence son activité de
provocation: Repentez-vous, et croyez à la bonne nouvelle (Marc 11:15). Ainsi, il rappelle le baptême de repentance Jean-Baptiste, d'autre part, annonce une nouvelle Bonnes Nouvelles (Évangile).
Péricopes nomination des premiers disciples
(Marc 1:16–20) est
convoquait la version adoptée de la transmission (com. Matthieu 4:12–22). Un
peu surprenant que Marc n'a pas utilisé le témoin oculaire des médias Peter. Il
est difficile de croire un tel abandon radical de la
vie passée de personnes lutte épuisante
pour la survie. Les disciples de Jésus
étaient des gens pauvres. Ils avaient leurs familles et leurs responsabilités. Concision médias prouve que Mark
ne veut pas insister sur des choses sans importance. Ce qui est
important est que Jésus appela ses disciples.
Marc convenu avec l'image de Jésus décrites dans les sources: il enseignait comme ayant autorité, et non pas comme les scribes (Marc 1:22). Il a combiné une attitude d'humilité devant le
Père avec l'attitude des
individus dignes, conscients de qui
il est et ce qu'il a à dire.
Les Juifs perçoivent cela comme quelqu'un qui est fier et vaniteux. Certes,
le message raillé les pharisiens et les scribes. Ils étaient habitués à
l'obéissance et la discipline des
fidèles. Il a gâché l'image précédente des fidèles.
Il est connu que les évangélistes ne collent pas rigidement
à la chronologie des événements. Si au moins deux évangiles
sont péricope un
après l'autre et sont presque
littéralement, cela signifie que soit
bénéficié d'une source ou d'un évangéliste réécrit
le libellé de la deuxième[1].
Il est difficile de déterminer qui
est l'auteur de l'original, de sorte que vous devrait se concentrer uniquement sur le contenu.
[1]
Deux péricope
Guérison possédaient et dans la maison de Pierre, presque identique, trouvent dans l'Evangile de Marc (Marc 1:23–31) et de Luc (Luc
4:31–38).
Tłumaczenie
Tłumaczenie
Perykopa1 Kuszenie Jezusa (Mk 1,12–13) zamyka się w dwóch
zdaniach informacyjnych. Dostrzegam tu przywołanie obcego tekstu, który
znajdzie się u trzech ewangelistów synoptycznych. Lakoniczna informacja świadczy,
że Marek nie próbuje uprawiać własnej teologii. Przekazuje to, co wie.
Przywołanie obcego tekstu traktuje jako obowiązek historiograficzny.
Jak
wspominałem przy omawianiu Ewangelii Mateusza, prawdopodobnie Jezus na jakiś
czas udał się w osobne miejsce, chcąc jeszcze raz wszystko przemyśleć i
uporządkować sobie swoją misję. Zdarzenie to miało ogromne znaczenie dla samego
Jezusa. Były to Jego osobiste rekolekcje. Autor pierwotny (tak naprawdę
nieznany) tej perykopy chciał utkać na jej niwie własną koncepcję
teologiczną.
To
co jest groźne i niestety nagminne, to próby teologizowania przeróżnych zdarzeń
historycznych. Może to nieuchronne, ale wypadałoby ujawnić, że mogą być różne
koncepcje. Dogmatyzowanie wybranych zdarzeń, powoduje hermetyzowanie i
zamykanie się na wolność wypowiedzi. Jak można to odczytać z całości
Objawienia się Boga zawartego w Piśmie świętym, Bóg dopuszcza wielość i
różnorodność. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że to nie szkodzi, a pozwala
na dalsze poszukiwania i radość w dochodzeniu do Prawdy. Kościół powinien
szanować cudze poglądy (a nawet błędne teorie) wskazując na te, które są tego
warte. Największą słabością hierarchii Kościoła jest przekonanie, że ma
jedyną rację. Swoim wiernym odbiera tym samym możliwość wyboru. Postawa
partnerska Kościoła do swoich wiernych przyczyniłaby się do większego szacunku
tej instytucji. Kościół winien wskazywać na Prawdę, sam pozostając w pokorze
Nieznanego.
Jezus zaczyna swoją działalność od nawoływania: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1,15). Tym samym
przywołuje chrzest nawrócenia Jana Chrzciciela, a z drugiej strony ogłasza nową Dobrą Nowinę (Ewangelię).
Perykopa Powołanie pierwszych uczniów (Mk 1,16–20) jest
przywołaniem przyjętej wersji przekazu (por. Mt 4,12–22). Trochę dziwi fakt, że
Marek nie skorzystał z przekazu
naocznego świadka Piotra. Trudno uwierzyć w tak radykalne porzucenie
dotychczasowego życia ludzi strudzonych walką o przetrwanie. Uczniowie Jezusa
byli ludźmi ubogimi. Mieli swoje rodziny i obowiązki. Lapidarność przekazu
świadczy, że Marek nie chce zatrzymywać się na rzeczach mało istotnych. Ważne
jest to, że Jezus powołał swoich uczniów.
Marek godził się z wizerunkiem Jezusa nakreślonym w źródłach: uczył ich bowiem, jak ten, który ma władzę,
a nie jak uczeni w Piśmie (Mk 1,22). Jezus łączył postawę pełną pokory
wobec Ojca z postawą pełną godności Osoby, świadomy Kim jest i co ma do
powiedzenia. Żydzi odbierali Go jako tego, który jest pyszny i zarozumiały.
Pewnością przekazu drażnił faryzeuszy i uczonych w piśmie. Przyzwyczajeni byli
oni do posłuchu i dyscypliny wiernych.
Jezus psuł im dotychczasowy wizerunek wiernego.
Wiadomo, że ewangeliści nie trzymali się sztywno chronologii wydarzeń.
Jeżeli w co najmniej dwóch ewangeliach występują perykopy jedna po drugiej i są
prawie dosłowne, to znaczy, że albo korzystali z jednego źródła, albo jeden
ewangelista przepisał treść od drugiego[1].
Trudno dociec, kto jest autorem pierwowzoru, dlatego warto skupić się jedynie
na treści.
[1] Dwie perykopy Uzdrowienie
opętanego oraz W domu Piotra, prawie identyczne,
występują w Ewangelii Marka (Mk 1,23–31) oraz w Ewangelii Łukasza (Łk 4,31–38).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz