Łączna liczba wyświetleń

sobota, 19 września 2015

Evangile selon s. Marc 2 i tłumaczenie


          Evangile de Marc peut être considérée comme la première étape de l'initiation chrétienne. Il est utilisé pour entrer dans l'incroyant de l'égliseun catéchumène. Appelle à une rencontre avec le Christ, de renoncer à la vie passée au Christ pour faire leurs espoirs et leurs vies. Les élèves sont initiés au départ comme des gens simples qui comprennent peu. Marc appelle à la conversion à travers une évangélisation progressive. Ceci est une sorte de voyage. Ses pas vous rejoindre la colline de la crucifixion et ceci est où le premier centurion romain révéler le mystère ultime de Jésus. Ceux qui ne croient pas et rejettent Jésus, ne reçoivent rien. Il ne peut pas faire des miracles à Nazareth parce qu'il ya un manque de foi: Il ne put faire là aucun miracle, si ce n'est qu'il imposa les mains à quelques malades et les guérit  (Marc 6,5).

          Rationalisme grec (Celse, Porphyre) a critiqué les récits bibliques de miracles. Pères Apologetics défendent ces histoires. Origène et Saint-Augustin dit que le plus grand miracle est le maintien de Dieu, le monde dans son existence. Il a fallu attendre le siècle des Lumières a commencé à essayer d'expliquer les événements naturels et empiriques considérées miraculeuse. Les lois de la nature sont l'ordre divin. Miracles détruisent l'ordre divin. Personnellement, je suis d'accord avec ce point de vue. Je ne dis pas, cependant, que de tels phénomènes ne se produisent pas.

          Marc commence son exposé Evangile de Jean-Baptiste et de son rôle. Pour donner de la crédibilité à la forme prend en charge la prophétie d'Isaïe: Préparez au désert le chemin de l'Éternel, Aplanissez dans les lieux arides Une route pour notre Dieu (Esaïe 40,3). De cette manière, il indique que ce ne sont pas une personne au hasard, mais a annoncé par Dieu. Dans cet esprit, suivie par le message que tout ce qui arrive vient du concept divin. Filozoteizm voit la révélation de la vérité de l'Evangile de deux cohérentes entre elles: l'esprit de Dieu, et l'attitude de Jésus, issu de son propre gré. L'Évangile de Marc (et d'autres) est basé sur la vérité première - le plan de Dieu. Il est, cependant, pas perdre de vue la vérité de l'autre. Jésus a inspiré l'esprit de dévotion et d'amour pour Dieu réalise ce plan de Dieu selon leurs propres idées. Ceci est très important car il montre Jésus non pas comme un instrument passif de Dieu, mais de manière autonome, en insistant sur la taille du Fils de l'homme.

          Jean parut, baptisant dans le désert, et prêchant le baptême de repentance, pour la rémission des péchés (Marc 1:4). Le signe lavait avec de l'eau et de la confession de leurs péchés[1]. Il était un prophète (le dernier des jours de l'Ancien Testament). Il a prêché la venue du plus fort les uns des autres. Vous pouvez lire ce prophète.

          Suivant pericopes désigne le baptême de Jésus. Il est à noter que Marc contourne la biographie de Jésus. Dans l'Evangile, Jésus est maintenant prêt pour sa mission. Cela peut être vu honnêteté incroyable Marc. Il n'a pas de présenter leurs idées et de la vision, de même que Matthieu et Luc. Il n'a pas eu suffisamment de connaissances sur le sujet. Il semble que cette connaissance avait ni Pierre, ni Paul (les informateurs). Jésus n'a pas forcer quelqu'un de son peuple. Il n'a pas parlé de sa jeunesse, de la famille. Il n'a pas confié. Pas avec une personne de son, mais parce que sa mission a fait l'objet de la gloire. Par obéissance à Jésus peuvent renoncer aux digressions sur son curriculum vitae[2].

          Jésus a été baptisé par Jean. Cet événement est accompagné par théophanie (révélation de Dieu): Tu es mon Fils bien-aimé, en toi j'ai mis toute mon affection (Marc 1,11; Esaïe 42:1). Mark a donné cette fois la nature de la liturgie solennelle (vision apocalyptique). Vous ne devriez pas recevoir ce texte littéralement. Ce qui est important est l'acte de reconnaissance de Jésus comme le Fils de Dieu.

          Tous ceux qui souhaitent traiter rationnellement la religion doit savoir que la beauté et la vérité se trouvent dans le corps (lire) et non pas dans les phénomènes d'urgence ou dans les lectures littérales. Certains peuvent se sentir consterné par ces nouvelles, mais je vous assure que d'autres études dans cet esprit de rationnelle apportera de grands fruits de la vérité, et non run folie ésotérique.


[1] Peut-être que cette fiche a été inspiré d'introduire le confessionnal de confession par l'Église..
[2] Mais l'homme est humain et il est aussi intéressé par ce qui est pas nécessaire.


Tłumaczenie


          Ewangelię Marka można traktować jako pierwszy stopień wtajemniczenia chrześcijańskiego. Służy wprowadzeniu do kościoła niewierzącego – katechumena. Wzywa do spotkania z Chrystusem, do wyrzeczenia się dotychczasowego życia, by w Chrystusie złożyć swe nadzieje i życie. Uczniowie są przedstawieni początkowo jako ludzie prości, którzy niewiele rozumieją. Marek wzywa do nawrócenia poprzez stopniową ewangelizację. Jest to pewien rodzaj wędrówki. Jego śladami dociera się na wzgórze ukrzyżowania i to właśnie tam rzymski setnik odsłoni pierwszy tę ostateczną tajemnicę Jezusa. Ci, którzy nie wierzą i odrzucają Jezusa, nie otrzymują niczego. Jezus nie może uczynić cudu w Nazarecie, gdyż brak tam wiary: I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich (Mk 6,5). 
          Racjonalizm grecki (Celsus, Porfiriusz) krytykował biblijne opowiadania o cudach. Apologetyka Ojców Kościoła broniła tych opowiadań. Orygenes i św. Augustyn mówili, że największym cudem  jest podtrzymywanie przez Boga świata w jego istnieniu. Dopiero w oświeceniu rozpoczęto próby przyrodniczego i empirycznego wyjaśniania zdarzeń uważanych za cudowne. Prawa przyrody są boskim nakazem. Cuda niszczyłyby boski porządek. Ja osobiście podzielam ten pogląd. Nie twierdzę jednak, że zjawiska takie nie miały miejsca.
          Marek rozpoczyna swoją Ewangelię od przedstawienia Jana  Chrzciciela i jego roli. Dla uwiarygodnienie postaci podpiera się proroctwem Izajasza: Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą (Iz 40,3). W ten sposób informuje, że nie jest to osoba przypadkowa, lecz zapowiedziana przez Boga. W tym duchu następuje przekaz, że wszystko, co się wydarzy pochodzi od Boskiej koncepcji.
          Filozoteizm dostrzega w objawieniu ewangelicznym dwie Prawdy wzajemnie ze sobą spójne: zamysł Boga oraz własną postawę Jezusa, wynikającą z Jego wolnej i nieprzymuszonej woli. Ewangelia Marka (jak i inne) bazuje na pierwszej Prawdzie – zamysłu Bożego. Warto jednak nie tracić z oczu Prawdy drugiej. Jezus natchniony duchem pobożności i miłością do Boga realizuje boży plan też według własnych koncepcji. To bardzo ważne, bo pokazuje Jezusa nie jako bezwolne narzędzie Boga, ale autonomicznie, podkreślając wielkość samego Syna Człowieczego.
          Jan Chrzciciel [...] głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów (Mk 1,4). Znakiem było obmycie się wodą oraz wyznanie swych grzechów[1]. Był prorokiem (ostatnim z czasów starotestamentalnych). Głosił nadejście mocniejszego od siebie. Można odczytać w tym proroka.
          Następna perykopa dotyczy chrztu Jezusa. Warto zauważyć, że Marek omija życiorys Jezusa. W jego Ewangelii Jezus jest już gotowy do swojej misji. W tym można dostrzec niesamowitą uczciwość Marka. On nie przedstawia swoich koncepcji i wizji, jak to czynią Mateusz i Łukasz. On nie miał wystarczającej wiedzy na ten temat. Wydaje się, że tej wiedzy nie mieli ani Piotr, ani Paweł (jego informatorzy). Jezus nie narzucał nikomu swojej osoby. Nie opowiadał o swojej młodości, rodzinie. Nie zwierzał się. Nie z osoby swojej, ale ze swojej misji uczynił przedmiot chwały. Z posłuszeństwa do Jezusa można zaniechać wszelkich dywagacji na temat Jego życiorysu[2].
          Jezus przyjmuje chrzest od Jana. Temu zdarzeniu towarzyszy teofania (objawienie Boga): Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Mk 1,11; Iz 42,1). Marek nadał tej chwili charakter uroczystej liturgii (wizja apokaliptyczna). Nie należy odbierać tego tekstu literalnie. Ważny jest akt uznania Jezusa za Syna Bożego.
          Wszyscy, którzy chcą rozumnie traktować religię muszą wiedzieć, że piękna i prawdy należy doszukiwać się w treści (odczytanej), a nie w zjawiskach nadzwyczajnych czy w odczytach literalnych. Niektórzy mogą czuć się zbulwersowani tą wiadomością, ale zapewniam, że dalsze studiowanie w tym duchu rozumnym przyniesie wspaniałe owoce Prawdy, a nie ezoterycznego amoku.  


[1] Być może ten zapis był inspiracją do wprowadzenia spowiedzi konfesyjnej przez Kościół.
[2] Ale człowiek jest tylko człowiekiem i interesuje się też tym, co nie jest konieczne.
 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz