Mądrość innych mistrzów

          Nie ma co zaprzeczać. Chrześcijanie, a zwłaszcza katolicy są przekonani, że Prawda jest im przynależna od Boga. Chyba nie zdają sobie sprawy, że inne narody miały w swej historii osoby (mistrzów, proroków), które równie sprawnie odczytywali prawdy ze stanu Prawdy, którą tę zdolność dał im Stwórca.  Osoby takie jak Konfucjusz, Budda, Sokrates odczytane prawdy w swoim sumieniu przyjmowali tylko jako mądrość ludzką. Warto zapoznać się z innymi doktrynami filozoficzno-religijnymi, bo wiele się można od nich nauczyć. Można przekonać się, jak wiele praw i sentencji, jest zbieżnych z religią chrześcijańską. Te same, ale przekazywane z innego punktu odniesienia ubogacają wiarę i wiedzę o dodatkowe wartości.

           Metafizyka chrześcijańska jest dodatkową wartością i chrześcijanie, Żydzi mnogą się tym chlubić, ale trzeba zachować szacunek do innych światopoglądów. Będąc blisko Boga trzeba zachować pokorę. "Nikt nie wywyższył się  poniżając drugiego" (autor mnie nieznany).

           Konfucjusz opierał swoją filozofię na konstrukcji w rodzinie. Rozwinął pojęcie człowieczeństwa. Uważał, że najważniejsza jest wrażliwość, empatia: "Czego sam nie pragniesz, nie czyń drugiemu". Cenił szlachetność. Etykę połączył z mądrością. Namawiał, aby przez całe życie być dobrym. Nauczał o etyce rządzących (ren, cnota humanitaryzmu). Każdy może być dobry niezależnie od stanu społecznego i materialnego. Swoją filozofie socjologiczną oparł na modelu rodziny i jej hierarchii (ojciec, matka, starsze rodzeństwo).

           Budda nie pytał o Boga, ale uważał, że każdy może żyć etycznie. Sformułował cztery zasady o godnym życiu, cierpieniu. Jak uczył, wszystko przemija, w tym człowiek. Zajmował się filozofią człowieka: "Umysł jest wszystkim, Stajesz się tym, co myślisz".

           Konfucjanizm, buddyzm i inne filozofie wschodnie nie uważam za religie. Brakuje w nich metafizyki. Pojęcie Boga jest rozmyte (panteizm). Tym bardziej w religiach metafizycznych i Boga osobowego trzeba zachować skromność w postawie i względem innych. Wiara jest darem. Kto wierzy, musi się nią dzielić z innymi, bo ona sama w sobie jest żywa. Innym wyznawcom Stwórca tylko udostępnił mechanizmy poznawcze.