Układy inercjalne

          Stwórca powołał Świat w układzie inercjalnym. Jednak nie udostępnił człowiekowi jego punktu zaczepienia. Każdy promyk światła na swojej drodze pozostawia nieskończoną liczbę układów inercjalnych przyczepionych do każdego punktu jego drogi. Układy inercjalne względem innych układów inercjalnych rządzą się prostymi regułami matematycznymi.  W nich Einstein odkrył prawdę o niezmienności prędkości światła. Każdy inny przyjęty układ odniesienia nieinercjalny pozostaje względem nich w względności. Wszystkie parametry i wielkości stają się pozorne. Można uzyskać nawet prędkości większe od prędkości światła. Nie będą to jednak wielkości prawdziwe. Układy inercjalne wyznaczone przez światła stanowią cząstkowe układy składające się na jeden boski układ inercjalny. Dlaczego Bóg nie określił jego położenia? Widać chciał przedstawić Świat w układach względnych, pozornych. Celem było odbierać Świat nie prostą matematyką, tylko wrażeniami. Względność i pozorność daje całą gamę spotrzeżeń, oceny, spekulacje. Człowiek musi dokonywać ciągłych wyborów. Zło i dobro nie mają ostrych granic. Można powiedzieć, że Stwórca upodobał sobie styl impresjonistyczny.  Każdy szukający musi włączyć się w boski układ, bo tylko tam można poznać absolutną Prawdę. Tam może odnaleźć Stan Prawdy, w którym zapisane jest z absolutną dokładnością wszystko to, co dotyczy istnienia i wszystkich uczynków.  Można zastosować biblijny nakaz "tak, tak – nie nie".  W Biblli słowa te wykorzystane są wielokrotnie na stwierdzenia  kategoryczne, np. "W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. <Tak>, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie " (Łk 10,21).

       Świat odbierany względnie ma swoją kolorystykę, ale nie to jest istotne. Liczy się poszukiwanie Prawdy, która wyzwala i daje poczucie spełnienia.