La péricope Rejet
des Juifs et appel des gentils (Luc 13:22–30) se déplace sur le salut de l'âme. Je me
demande quel genre de connaissances possédait sur ce Jésus? La
difficulté de la recherche de ses connaissances réside
dans le fait que les évangiles sont déjà étudie
les auteurs. A cité
les paroles de Jésus peuvent être déformées et fausses. Du texte que on doit seulement
apporter des connaissances et des réponses
aux questions. L'évangéliste Luc écrit que
quelqu'un a demandé à Jésus la
question: Seigneur, n'y a-t-il que peu de gens qui soient sauvés? (Luc 13:23).
Jésus répond diplomatiquement. Pourquoi? Si Dieu révèle
le plan eschatologique du salut
universel (apocatastase, la
restauration de la perfection originelle), personne ne l'aurait essayé de résoudre
sa vie. Voici conserve
le poste d'enseignant. Correspond donc à:
Efforcez-vous d'entrer par la porte étroite.
Car, je vous le dis, beaucoup chercheront à entrer, et ne le pourront pas (Lc 13,24).
Le reste du texte est susceptible de développer auteur (Luc), qui a tenté de le
traduire étaient les paroles de
Jésus.
Ecriture révèle: Dieu, qui veut que tous les hommes soient sauvés
et parviennent à la connaissance de la
vérité (1 Timothée 2.4).
Au fil des années (siècles), de nombreux théologiens, par exemple. Bibliander Theodor (1504-1564) dans
ses œuvres apologétiques et
historique prêché le salut
des croyants[1].
St. Grégoire de Nysse IV., John Scot Erigène
IX., Hans Urs von Balthasar XXe siècle. Fr ..
prof. Waclaw Hryniewicz
XX. Arrivés à la conclusion que l'esprit de Dieu est
le salut universel (apocatastase). Pour cette thèse et je
vais vous rejoindre. Il est impossible que Dieu a laissé ses enfants dans la solitude, même si broiły. Dieu
n'a pas une condamnation de
la moindre idée. Ce mot est d'origine humaine. Dieu est Amour lui-même, de sorte que même par définition ne peut pas agir contrairement à l'essence même de son existence.
Pour comprendre le monde surnaturel peut profiter du modèle conceptuel, dans lequel Dieu est le soleil et ses rayons combiner les âmes des créatures qui
ont la même nature. Placer
l'âme dépend de sa température. Le plus loin de la Source,
les âmes du
refroidisseur. Loin sont ceux qui sont reconnus comme rejetée. Il a visité Jésus après sa mort abîme, qui est
resté âmes des morts. Cela
signifie que toutes les âmes peuvent
savoir (cru) en Jésus-Dieu. Cette connaissance leur permet de devenir impliqué dans les rayons du Père. Ils
seront tous sauvés. Dans le monde
du surnaturel, mais il ya une hiérarchie
de la dignité.
Ils
jugent la vie humaine
de vivre selon la justice humaine.
Devant Dieu tout le monde sait ce qui lui appartient une place au ciel.
Homme après la mort ne peut pas seule pour élever son âme
de température. Il n'y avait pas de temps. Il reste en
place grâce à lui, à des
distances différentes, qui est l'intimité
avec Dieu. Dieu donne une chance
à tout le monde, mais il est l'homme lui-même décide pour lui-même. Pour assurer une bonne place dans les rayons divins, assez pour la vie à utiliser le bon sens et
le cœur. Juste la bonne volonté.
En vue du reste des
cas, la confiance en Dieu. Infraction
humaine, en raison des imperfections
de la création, a pris sur lui Jésus-Christ. L'homme qu'il
était entouré depuis le début de
l'amour de Dieu, alors l'amour de
son Fils. Du côté
humain est faible. Ailes directeurs sont les deux commandements de l'amour que Jésus a proclamé.
Ne faites pas semblant d'être saint, parce qu'il engage
de l'hypocrisie et de la fierté. Ne devrait pas être considérée comme bonne, parce que je ne
sais pas vraiment comment être
bon. Ne pas montrer
trop de leur pieuse car il peut être sa caricature.
Gardez à l'esprit les paroles de Jésus:
Voici des derniers qui seront premiers, et certains des
premiers qui seront derniers (Luc
13:30).
Tłumaczenie
Perykopa Odrzucenie Żydów (Łk 13,22–30) porusza temat
zbawienia duszy. Ciekawe, jaką wiedzę posiadał na ten temat Jezus? Trudność
poszukiwań Jego wiedzy polega na tym, że w ewangeliach są już opracowania
autorów. Cytowane słowa Jezusa mogą być
zniekształcone i nieprawdziwe. Z
tekstu trzeba dopiero wydobyć wiedzę i odpowiedzi na postawione pytania.
Ewangelista Łukasz pisze, że ktoś zadał Jezusowi pytanie: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni? (Łk 13,23). Jezus odpowiada
dyplomatycznie. Dlaczego? Gdyby ujawnił eschatologiczny zamysł Boga o
powszechnym zbawieniu (apokatastaza, przywrócenie pierwotnej doskonałości),
nikt nie starałby się naprawić swojego życia. Zachowuje tu stanowisko pedagoga.
Odpowiada więc: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, gdyż wielu, powiadam
wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli (Łk 13,24). Reszta tekstu jest
prawdopodobnie opracowaniem autora (Łukasza), który próbuje tłumaczyć niejako
słowa Jezusa.
Pismo święte ujawnia: Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie
zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy (1 Tym 2,4). Przez lata
(wieki) wielu teologów, jak np. Theodor Bibliander (1504–1564) w swoich pracach
apologetyczno-historycznych głosił zbawienie niewierzących[1].
Św. Grzegorz z Nyssy IV w., Jan Szkot Eriugena IX w., Hans Urs von Balthasar XX
w., ks. prof. Wacław Hryniewicz XX w. doszli do przekonania, że w
zamyśle Boga jest powszechne zbawienie (apokatastaza). Do tej tezy i ja się
przyłączam. Niepodobna, aby Bóg pozostawił swoje dzieci w osamotnieniu, nawet
gdyby broiły. U Boga nie ma pojęcia potępienie. To słowo jest pochodzenia
ludzkiego. Bóg jest samą Miłością, a więc nawet z definicji nie może działać
niezgodnie z istotą swego istnienia.
Dla
zrozumienia świata nadprzyrodzonego można skorzystać z modelu konceptualnego, w
którym Bóg jest Słońcem, a w Jego promieniach łączą się dusze istot
stworzonych, posiadających tę samą naturę. Miejsce duszy zależy od jej
temperatury. Im dalej od Źródła, tym dusze chłodniejsze. Daleko są ci, którzy
uznani zostali za odrzuconych. Jezus po śmierci odwiedził otchłań, w której
przebywały dusze zmarłych. Tym samym wszystkie dusze poznały (uwierzyły) w Jezusa–Boga. To poznanie pozwala im włączyć
się w promienie Ojca. Zbawieni zostaną wszyscy. W świecie nadprzyrodzonym
istnieje jednak hierarchia godności.
Życie człowieka osądzają żyjący według sprawiedliwości ludzkiej. Wobec
Boga każdy wie, jakie przynależy mu się miejsce w niebie. Człowiek po śmierci
nie jest w stanie sam podwyższyć swojej temperatury duszy. Zabrakło czasu.
Pozostaje w miejscu mu należnym, w różnej odległości, czyli zażyłości z Bogiem.
Bóg daje szansę każdemu, ale to człowiek sam decyduje o sobie. Aby zapewnić
sobie dobre miejsce w boskich promieniach, wystarczy za życia posługiwać się
rozsądkiem i sercem. Wystarczy dobra wola. Wobec reszty spraw, zaufać Bogu.
Ludzkie przewinienia, z racji niedoskonałości stworzenia, wziął na siebie Jezus
Chrystus. Człowiek otaczany był od początku miłością Boga, a potem miłością Jego
Syna. Ze strony ludzkiej pozostało niewiele. Skrzydłami przewodnimi są dwa
przykazania miłości, które ogłosił Jezus.
Nie
należy udawać świętych, bo tym zahacza się o hipokryzję i pychę. Nie należy
uważać się za dobrych, bo nie bardzo umie się być dobrym. Nie należy pokazywać
zbytnio swojej pobożni, bo może być ona jej karykaturą. Należy pamiętać słowa
Jezusa: Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy
będą ostatnimi (Łk 13,30).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz