Chez l'homme, il ya des réflexes datant des jours
de
assez primitif, consistant dans le fait que quand il n'y a pas d'arguments verbaux usage de la force physique (pacifique). Un exemple d'un
tel comportement montre La pericope Mauvais accueil des samaritains (inhospitalière Samaritains) (Luc 9:52–55). Les
étudiants furieux: Voyant cela, les disciples Jacques et Jean dirent: Seigneur,
veux-tu que nous commandions que le feu descende du ciel et les consume? (Luc 9:54) ? Jésus, résistant aux mauvaises émotions, a ordonné de faire quelque chose. Avec les disciples sont allés dans un autre village. Le comportement de Jésus était universelle et intemporelle. Il est
de comprendre, assimiler et les
imiter. Il convient de noter que
ses réactions à divers événements
sont souvent inhabituel et surprenant.
Certains qu'à plus long terme sera comprise et appréciée[1].
Dans la
péricope Exigences de Jésus à propos de trois vocations (en bible polonaise Trois disciples
de Jésus) (Luc 9:57–62) est représentée
une scène dans un
certain sens opposé à la conduite humaine dans la
vie. Jésus dit: Laisse les morts ensevelir
leurs morts; et toi, va annoncer le royaume de Dieu (Luc 9:60). Pour ne pas détériorer les paroles de
Jésus que vous devez faire
attention aux circonstances de l'expression.
Si un homme demande à Jésus (Dieu), toutes les autres choses ne devraient pas
d'importance. L'importance du moment et la majesté du Seigneur font et la
réponse devrait être dépourvu de
détails, pas pertinent dans ce cas. Bien sûr, chaque pensent humainement je
dois concilier le bien et l'utile, il doit enterrer
un parent, et puis aller faire de grandes choses. La péricope enseigne que pour un homme, rien est aussi importante que les impératifs (commandes) notre Père céleste. Les paroles de Jésus:
Suis-moi (Luc 9:59) appliquent à tous. Pensez à la façon dont
les impératifs sont remplies par les fidèles? L'impératif de Jésus est clair et
devrait être la conscience impérative.
Il veut amener les gens. Il peut faire confiance.
L'impératif absolu de Jésus est nouvelle regarder la religion. Quand
Élie invoqué Élisée, il lui
dit: Laisse-moi
embrasser mon père et ma mère, et je te suivrai (1
Rois 19:20). Elie dit: Va, et reviens; car pense à ce que je t'ai fait. Après s'être éloigné
d'Élie, il revint prendre une paire de boeufs, qu'il offrit en sacrifice; avec
l'attelage des boeufs, il fit cuire leur chair, et la donna à manger au peuple.
Puis il se leva, suivit Élie, et fut à son service (1 Rois 19:20–21).
Typiquement, les enseignements de Jésus
effacés le Dieu de mniemania Grand et Législateur
cruel. Ici, au
contraire. Rigueur de Jésus
est sévère. Jésus touche l'essence des choses. Juifs regardaient
à travers le prisme des intérêts humains.
Voilà ce que je préfère dans
la religion chrétienne est la
tolérance de la foi. Jésus envoie
ses disciples en mission, mais leur enseigne, mais si vous
entrez dans une ville et que vous
ne vous recevez, allez dans ses
rues ... (Luc 10:10). La foi imposée est un
malentendu. Il faut accepter la raison, le cœur
et volontiers. Cette attitude vous permet de garder la dignité de l'homme à l'autodétermination. Plusieurs fois, je donné ce mot que je suis
opposé à toutes les commandes et
les interdictions. Je me sens mal lorsque l'homme pendu sans interruption
épée justice humaine imparfaite. En revanche, je suis un partisan de la rigueur conscience. On doit avoir une connaissance
et une compréhension de ce qui est
bon et ce qui est mauvais. Parce que la nature humaine est entachée de faiblesses, un sentiment de bien et le mal peut subir une anesthésie. Sachant cela, vous devez faire un effort pour apprendre le mieux, plus sage. Humilité
à cet égard est le plus souhaitable. Un homme peut
se tromper. Il apprend toute la
vie.
[1] Je dois
avouer que ce sont précisément de cette manière cognitive né en moi un grand
amour pour Jésus.
Tłumaczenie
W człowieku istnieją odruchy pochodzące jeszcze z czasów
dość prymitywnych, polegające na tym, że gdy zabraknie argumentów słownych
(pokojowych) używa siły fizycznej.
Przykład takich zachowań pokazuje perykopa Niegościnni Samarytanie (Łk 9,51–55).
Samarytanie nie przyjęli Jezusa i uczniów tylko dlatego, że zdążał do
Jerozolimy. Uczniowie unieśli się gniewem: Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy
chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?» (Łk 9,54).
Jezus, odporny na złe emocje, zakazał czynić cokolwiek. Wraz z uczniami udał
się do innego miasteczka. Zachowania Jezusa były uniwersalne i ponadczasowe.
Warto je zrozumieć, przyswoić sobie i je naśladować. Należy zwrócić uwagę, że
Jego reakcje na różne zdarzenia są często niezwyczajne i zaskakujące. Niektóre
dopiero w dalszej perspektywie czasowej będą zrozumiałe i docenione[1].
W perykopie Trzej
naśladowcy Jezusa (Łk 9,57–62) pokazana jest scena, w pewnym sensie
przeciwna ludzkiemu postępowania w życiu.
Jezus mówi: Zostaw umarłym
grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże (Łk 9,60). Aby nie
ulec zgorszeniu słowami Jezusa trzeba zwrócić uwagę na okoliczności wypowiedzi.
Jeżeli do człowieka zwraca się sam Jezus
(Bóg), to wszystkie inne rzeczy nie powinny mieć znaczenia. Doniosłość
chwili i majestat Pana powodują, że i odpowiedź powinna być pozbawiona
szczegółów, niemających znaczenia w sprawie. Oczywiście, każdy po ludzku
pomyśli, że musi pogodzić dobro z pożytecznym, musi pochować krewnego, a potem
pójść czynić rzeczy wielkie. Perykopa poucza, że dla człowieka nic nie jest tak
ważne jak imperatywy (polecenia) Ojca Niebieskiego. Słowa Jezusa: Pójdź za Mną (Łk 9,59) odnoszą się do
wszystkich. Proszę pomyśleć, na ile imperatywy są spełniane przez wiernych?
Imperatyw Jezusa jest jednoznaczny i powinien być nakazem sumienia. On chce
prowadzić ludzi. Jemu można zaufać.
Bezwzględny imperatyw Jezusa jest nowym spojrzeniem
religijnym. Kiedy Eliasz powoływał Elizeusza, ten rzekł mu: Pozwól mi ucałować mego ojca i
moją matkę, abym potem poszedł za tobą (1 Krl 19,20). Eliasz odpowiedział: «Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?» Wtedy powrócił do
niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów
ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i
poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą (1 Krl 19,20–21). Zazwyczaj
nauki Jezusa oczyszczały Boga z mniemania Wielkiego i okrutnego Prawodawcy. Tu
przeciwnie. Rygoryzm Jezusa jest surowszy. Jezus dotyka istoty rzeczy. Żydzi
patrzyli przez pryzmat ludzkich interesów.
To, co najbardziej podoba mi się w religii chrześcijańskiej to
tolerancja wiary. Jezus wysyła uczniów na misje, ale poucza ich: Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a
nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice... (Łk
10,10). Wiara narzucana jest nieporozumieniem. Musi być ona przyjęta
rozumem, sercem i z własnej woli. Taka postawa pozwala zachować godność
człowieka do samostanowienia. Już wielokrotnie dawałem temu wyraz, że jestem
przeciwny wszystkim nakazom i zakazom. Źle się czuję, gdy nad człowiekiem wisi
bez przerwy miecz wadliwej ludzkiej sprawiedliwości. Natomiast jestem
zwolennikiem rygoru sumienia. Trzeba mieć wiedzę i rozeznanie, co jest dobre, a
co złe. Ponieważ natura ludzka jest skażona słabościami, poczucie dobra i zła
może ulegać uśpieniu. Wiedząc o tym, trzeba wykonać wysiłek, aby uczyć się od
lepszych, mądrzejszych. Pokora w tym względzie jest najbardziej wskazana.
Człowiek może się mylić. Uczy się całe życie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz