Dans Obligation des disciples de Jésus (Luc 14:25–35) il y a une énorme maladresse littéraire. Publié mots durs "détestent": Si
quelqu'un vient à moi, et s'il ne hait pas son père, sa mère, sa femme, ses
enfants, ses frères, et ses soeurs, et même à sa propre vie, il ne peut être
mon disciple (Luc 14:26). Ce mot ne reflète pas les véritables pensées de Jésus. Il est d'environ insistant sur les conditions à remplir pour être son
disciple. Reflète mieux la signification du verset de la phrase de l'Evangile de Matthieu: Celui qui aime son père ou sa mère plus que moi n'est pas digne de moi, et
celui qui aime son fils ou sa fille plus que moi n'est pas digne de moi (Mathieu 10:37). Le mot «haine» a été utilisé de
manière similaire dans le livre de la Genèse: L'Éternel vit que Léa n'était
pas aimée; et il la rendit féconde, tandis que Rachel
était stérile (Genèse 29.31). Traductions souvent ne
reflètent pas les véritables
pensées et les intentions de l'auteur.
Il faut être constamment sur ses gardes
pour ne pas tomber dans le piège de la traduction (traduction) langue. Suivant est écrit: Et quiconque ne porte pas sa croix, et qu'il me suive ne peux pas être mon disciple (Luc 14:27). S'il vous plaît noter que ceci est une croix, pas la croix
de Jésus-Christ. Si quelqu'un ne peut pas faire face à leur
propre croix, beaucoup moins de prendre sur les épaules de la souffrance de quelqu'un d'autre. Jésus nous dit que vous devez considérer
et évaluer tout. Les
procédures doivent être mesurés en fonction de leurs propres forces et capacités. Récemment, il a révélé que dans la loi de Cracovie a tenu une
religieuse malade (plutôt
que de le guérir) dans des conditions
terribles. Sauter le manque de
compagnons de coeur, mais le fait est qu'elle n'a pas donné la rigueur du conseil religieux. Elle a pris trop de poids. Probablement son corps "brûlé", a demandé son. Les
émotions accumulées ne sont pas estuaire. Son
comportement est devenu de plus
en plus de défi et conditions
de la caricature monastique (par ex. Danser nu).
Les conséquences ont été tragiques.
De même, un certain nombre des prêtres
est pas en mesure
de maintenir le mariage de
pureté. Il est hors
de leur portée. En vue du mariage, il est répréhensible, humainement compréhensible. Peut-être l'église elle-même au départ d'un de ces sacrifices
difficiles et d'abandonner le célibat[1]. Le célibat dans l'Église a été plus dicté par
des questions de succession, de
la finance, de la victime de la renonciation. Certains des apôtres (comme Peter) étaient mariés. Le célibat est une invention humaine, et,
malheureusement, dirigé contre la
nature humaine. Notez, cependant, que celui qui est capable
de vivre dans la chasteté et que
la volonté, de lui laisser prendre
la peine. La décision sur ce qui devrait venir du coeur, pas des conditions imposées sacerdoce. Désactivation de la libido est très difficile. Vous avez beaucoup de
travail à donner à l'organisme d'autres
alternatives déchargent émotions
excès (d'énergie). Pas tout le monde
a le désir et la force de pratiquer des sports. Pas tout le monde
est capable aussi de méditer.
[1] Théologien
hollandais E. Schillebeeckx
(1914-2009) a appelé à l'abolition de l'obligation du célibat (voir. L'Encyclopédie Catholique, Volume XVII, Ed. TN
KUL, Lublin 2012,
col. 1225).
Tłumaczenie
W perykopie Obowiązki uczniów Jezusa (Łk
14,25–35) pojawia się ogromna niezręczność literacka. Użyto szorstkiego słowa
„nienawiść”: Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści
swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie
może być moim uczniem (Łk
14,26). Słowo to nie odzwierciedla prawdziwych myśli Jezusa. Chodzi tu o
zaakcentowanie wymogów, jakie należy spełnić, aby zostać Jego uczniem. Sens
zdania lepiej oddaje werset z Ewangelii Mateusza: Kto kocha ojca lub matkę
bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej
niż Mnie, nie jest Mnie godzien (Mt 10,37). Słowo „nienawiść” zostało użyte
podobnie w Księdze Rodzaju: Gdy Pan widział, że Lea została znienawidzona
(odsunięta), otworzył jej łono; Rachela zaś była niepłodna (Rdz 29,31). Tłumaczenia tekstów często nie
oddają prawdziwych myśli i intencji autora. Trzeba mieć się stale na baczności,
aby nie wpaść w pułapkę translacji (tłumaczenia) językowej. Dalej napisano: Kto
nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem (Łk
14,27). Proszę zauważyć, że chodzi tu o własny krzyż, a nie krzyż Jezusa
Chrystusa. Jeżeli ktoś nie potrafi uporać się z własnym krzyżem, tym bardziej
nie weźmie na barki cudzego cierpienia. Jezus podpowiada, że trzeba zastanowić
się i wszystko oszacować. Postępowanie trzeba mierzyć według własnych sił i
możliwości. Niedawno ujawniono, że w zakonie krakowskim przetrzymywano chorą
zakonnicę (zamiast ją leczyć) w okropnych warunkach. Pomijam brak serca
współtowarzyszek, ale chodzi o to, że ona nie dała rady rygorowi zakonnemu.
Wzięła na siebie zbyt wielki ciężar. Prawdopodobnie jej ciało „płonęło”,
domagało się swego. Nagromadzone emocje nie miały ujścia. Jej zachowanie
stawało się coraz bardziej wyzywające i w warunkach klasztornych karykaturalne
(np. tańczenie nago). Skutki były tragiczne. Podobnie wielu kapłanów nie jest w stanie utrzymać ślubu czystości. To
ponad ich siły. Wobec ślubu jest to naganne, po ludzku zrozumiałe. Być może sam
Kościół odejdzie od tak trudnego wyrzeczenia i zrezygnuje z celibatu[1].
Celibat w Kościele bardziej był podyktowany sprawami spadkowymi, finansowymi,
niż ofiarą wyrzeczenia. Niektórzy apostołowie (jak Piotr) byli żonaci. Celibat
jest wymysłem ludzkim i niestety skierowanym przeciwko naturze człowieka. Trzeba jednak zaznaczyć, że kto jest w
stanie żyć w czystości i tego chce, niech podejmie ten trud. Decyzja o tym,
powinna wypływać z serca, a nie z narzuconych warunków kapłaństwa. Wyciszanie
popędu płciowego jest bardzo trudne. Trzeba ogromnej pracy, aby dać ciału inne
alternatywy wyładowania nadmiaru emocji (energii). Nie każdy ma ochotę i siły
na ćwiczenia sportowe. Nie wszyscy są zdolni też do medytacji.
[1] Holenderski teolog E.
Schillebeeckx (1914–2009) postulował zniesienie obowiązku celibatu (zob. Encyklopedia Katolicka, tom XVII, Wyd. TN KUL, Lublin 2012, kol. 1225).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz