Przez fenomenologię uważa się metodę ponownego przebadania wszystkich aspektów religijnych, bez obciążeń już opracowanych doktryn.
Filozoteizm wyznaje zasadę, że wraz z ilością dowodów poszlakowych przemawiających za jakąś tezą, wzrasta prawdopodobieństwo wiarygodności postawionej tezy.
Teologia obejmuje odczytywanie prawd objawionych przez Boga. Warto wiedzieć, że prawdy teologiczne można odczytywać niemalże z dowolnych tekstów (mitów, legend i własnych opracowań) napisanych przez człowieka. W każdym tekście mogą być ujawnione zamysły Boga. Mogą one pochodzić z natchnienia Bożego lub np. z objawień prywatnych.
Energia jest skutkiem działania mocy Boga. Energia ma zdolność dynamiczną, zdolność działania. Trudno zgodzić się z dogmatem, że Bóg stworzył świat z niczego. Bóg nie jest magiem, który wyczarowuje rzeczy czarodziejską pałeczką.
Świat jest bardziej dynamiczny, niż ontologiczny. Znaczy, że istnienie polega na działaniu, a struktura rzeczy jest zanurzona w falach (kłębkach) energii.
Materia to coś, co posiada jedynie przymioty materii, a w swej istocie jest zupełnie czymś innym. To co nazywa się substratem jest tylko zjawiskiem energetycznym (promieniowaniem). Odpowiednia struktura (postać) energii daje złudzenie substratu, i ona podlega zmysłom. Materii nie przysługuje osobne istnienie, jest tylko tworem. Na początku ery galaktycznej miała postać li tylko promienistą.
Pojęcia takie, jak: przestrzeń, krzywoprzestrzeń, czasoprzestrzeń są tylko instrumentami tłumaczenia zjawisk (zależności) modelowych, a nie zjawisk (obiektów) rzeczywistych.
Istoty duchowe należą do arsenału istnień intencjonalnych, emocjonalnych, gdzie rozpoznaniem nie jest substancja, lecz ich działania. Istnienia bez podłoża bytowania można nazywać „nie-bytami”. W przypadku nie-bytów substrat jest nieznany (lub niekonieczny), a jego przypadłości istnieją własnym istnieniem. Nie-byt duchowy (transcendentny) można wykrywać w rzeczywistości realnej przez skutki jego działania. Nośnikiem informacji jego działania jest hipotetyczny „funkcjonał”. Podlega on interferencji (wzmocnieniu lub osłabieniu).
W czasie opracowywania idei nie zawsze były zapisywani autorzy przytaczanych cytatów, ale tu przytaczane są wyrazem ich akceptacji.
Bóg udziela swoją łaskę wszystkim jednakowo. Wiara jest Łaską, a uczynki mogą być jedynie dobrem.
Wola Ojca jest tożsama ze stanem Dobra Najwyższego (jako najlepsze rozwiązanie w danej sytuacji).
Słuchanie Boga jest odczytywaniem stanu Prawdy. Prawda jest pewną «przestrzenią», w której zawarta jest wiedza o rzeczywistości realnej i boskiej.
Bóg nikogo nie karze, bo jest samą Miłością, która karać nie może.
Każde dobro, jakie czyni człowiek, jest w łańcuszku skutków i przyczyn zasługą Stwórcy. Sam człowiek, bez łaski Boga, nie jest zdolny do czynienia dobra.
Wszystkie Trzy Osoby boskie są takim samym Aktem działającym. Można więc powiedzieć, że Jezus jest Bogiem w sensie dynamicznym, a nie ontologicznym. Duch Święty jest emanacją duchową w Akcie działającym, pochodzącą od Ojca i Syna.
Nawet ci, którzy Boga odrzucili otrzymają należną zapłatę za trudy, jakie musieli ponieść w życiu. Oni na Świat nie prosili się. Bóg o nich będzie pamiętał (apokastaza).
Bóg objawia się człowiekowi w jego wnętrzu, dlatego Boga należy szukać w sobie. Na zewnątrz można dostrzegać jedynie skutki Jego działania.
W Jezusie ukazany jest zamysł Boga dotyczący człowieka. Bóg przygotowywał ludzi do swojego Objawienia, a zarazem ujawnił kim tak naprawdę jest człowiek.
Dusza ludzka jest pieczęcią przynależności do Boga. Ma naturę duchową.
Wszystko co posiada człowiek nie do niego należy: "Cóż masz, czego byś nie otrzymał?"( 1 Kor 4,7) Wszystko jest dzierżawione: "Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył? " (Ps 116,12).
Człowiekowi Bóg pozostawił tylko wolę. Ten jedyny cenny dar nie można zmarnować. Bóg tak uszanował swoje stworzenie, że nie narusza jego woli. Z tego powodu człowiek może również grzeszyć. Bóg okazuje cierpliwość i czeka na ludzkie opamiętanie. Próg śmierci przekraczają wszyscy, ale tylko ci, którzy nie zmarnowali wolnej woli dostąpią szczęścia wieczystego. Inni muszą poczekać, aby wygenerowane przez Boga Dobro oczyściło ich duszę. Po śmierci wiele dusz błąka się pomiędzy Ziemią i Niebem, doświadczając pouczenia o swoim życiu. Stan zawieszenia duchowego musi być bardzo bolesny (czyściec). Rozsądek nakazuje nie dopuścić do tego.
Duch (dusza), cokolwiek ono znaczy poddany jest podobnej zasadzie nieoznaczoności. Jego miejsce nie jest określone. Jednak sygnalizuje swoją obecność, przenikając przez zapory rzeczywistości. Można powiedzieć, że duch jest wszędzie, nie jest ograniczony jakimiś ramami, granicą. Jego oddziaływanie jest określone prawdopodobieństwem obecności. Nie jest ważne jego miejsce usadowienia, ale relacja. Duch z pewnością ma swoją naturę, ale przez niemożność jej uchwycenia pozostaje tylko oddziaływanie, mianem relacji. Głębszą tajemnicą natury świata jest jej postać dynamiczna. Stwórca posłużył się nią i na niej zbudował świat zmysłowy. Trzeba jednak pamiętać, że jest on oparty na złudzeniu, na silę odbioru intelektualnego. Wszystko rozgrywa się w świadomości. Instrumentem jego funkcjonowania jest ludzki umysł. To swoisty komputer, który układa wszystko w logiczny porządek. Poprzez umysł, człowiek wie, doświadcza i nawiązuje kontakt ze światem, przyrodą i innymi osobami. Bóg panuje nad najgłębszymi tajnikami wszechświata. Ograniczony jest własnymi zasadami, które sam określił. Przykładem jest wszechobecna symetria. W świecie rzeczywistym istnieje materia i antymateria. Złamanie jej skutkuje nowymi możliwościami. Dzięki temu powstał kosmos. W świecie duchowym istnieją funkcjonały dobra w przeciwieństwem do funkcjonałów zła. Złamanie tej symetrii powoduje zwycięstwo dobra albo zła. Ważniejszy jest proces pokonywania tej symetrii. Stwórca rozliczy nas z działania, a nie z tego co posiadamy. Osoby, które pozbyły się ciężaru ciała wiedzą to lepiej. Trzeba przejść przez barierę rzeczywistości, aby zrozumieć i uchwycić sens istnienia.
Osoby, które proszą dusze o informacje ze świata nadprzyrodzonego spotykają się z niemożnością zrozumienia. Bywa, ze mają do nich żal za ich milczenie. Aby zrozumieć przekaz ze świata nadprzyrodzonego trzeba być do tego przygotowany, albo do niego dążyć.
Człowiek został podniesiony do istoty duchowej, aby na tym paliwie żył jak Pan, a w końcu pozostał dziedzicem Stwórcy.
To co człowiek nazwał duszą jest aktem boskiej relacji i akceptacji: " kością z moich kości i ciałem z mego ciała!" (Rdz 2,23).
Nie może użalać się ten, kto sam odrzuca swoje pochodzenie i wybiera wegetację. Człowiek, w zamyśle Boga. do wielkich rzeczy jest stworzony. Apostata sam wybiera swoją drogę osamotnienia. Rezygnuje z darów jakie mu ofiarowuje Stwórca
Mądrość Boga płynie strumieniem boskiej mocy przez duszę. Człowiek jest mądry nie dlatego, że jest udanym przypadkiem ewolucyjnym, ale że został wyposażony tą zdolnością przez Stwórcę. Wiedzę się nabywa. Mądrość jest darem.
Trudno jest utrzymać tezę, że całe Pismo święte było napisane pod natchnieniem. Filozoteizm uważa, że jedynie te części Pisma, które przekazują wiedzę o Bogu, Jego przesłania są święte. Reszta jest ludzkim przekazem (treści historycznych, mitów, legend, pieśni, poematów, psalmów) obarczonym ludzką niedoskonałością.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz