Księga Rut, choć krótka i pozornie prosta, odgrywa istotną rolę w biblijnej narracji, zwłaszcza w kontekście historii króla Dawida. Opowiada ona o losach Moabitki Rut, która po śmierci męża postanawia pozostać wierna swojej teściowej Noemi i towarzyszy jej w powrocie do Betlejem. Tam, dzięki swej lojalności, pracowitości i pokorze, zdobywa szacunek lokalnej społeczności i ostatecznie wychodzi za mąż za Booza – krewnego jej zmarłego męża.
Znaczenie tej opowieści sięga jednak znacznie głębiej niż tylko opis osobistej historii kobiety spoza Izraela. Księga Rut kończy się bowiem genealogią, w której Rut i Booz stają się pradziadkami Dawida, późniejszego króla Izraela. W ten sposób narracja ta nie tylko przygotowuje grunt pod pojawienie się jednej z najważniejszych postaci biblijnych, ale również podkreśla, że nawet osoby spoza narodu wybranego – jak Rut – mogą odegrać kluczową rolę w Bożym planie zbawienia.
Księga Rut stanowi więc ważne tło teologiczne i literackie dla historii Dawida. Ukazuje wartości takie jak wierność, pokora i Boża opatrzność, które są także obecne w opowieści o królu Dawidzie. Co więcej, poprzez pokazanie pochodzenia Dawida, tekst ten podkreśla, że wielkość nie zawsze rodzi się z potęgi i czystości rodu, lecz często z cichości, zaufania Bogu i wierności w codziennym życiu.
Zacytowana fraza z Księgi Rut: „Niech mi Pan to uczyni i tamto dorzuci” (Rt 1,17) jest klasycznym przykładem semickiej formuły przysięgi z przekleństwem (klątwą), zastrzeżeniem, które ma potwierdzić prawdziwość wypowiedzi i gotowość poniesienia surowych konsekwencji w razie jej złamania. Fraza ta jest przywoływana w kolejnych księgach: 1 Sm 3,17; 1 Sm 14,44; 1 Sm 20,13; 1 Sm 25,22; 2 Sm 3,9.35; 2 Sm 19,14; 1 Krl 2,23; 1 Krl 19,2; 1 Krl 20,10; 2 Krl 6,31. Najczęściej wypowiadają ją królowie, prorocy lub inni ludzie w sytuacjach kryzysowych, przy składaniu przysiąg lub wyrażaniu determinacji, np. Saul, Dawid, Elizeusz.
Księga Rut kończy się genealogią Dawida: "A oto potomkowie Peresa. Peres był ojcem Chesrona. Chesron był ojcem Rama, Ram był ojcem Amminadaba. Amminadab był ojcem Nachszona, Nachszon był ojcem Szalmona. Szalmon był ojcem Booza, Booz był ojcem Obeda. Obed był ojcem Jessego, a Jesse był ojcem Dawida." (Rt 4,18–22).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz