Studiując naukę Jezusa można
ograniczyć się tylko do Jego zaleceń, ale można sięgnąć też w głąb, w istotę
bytów i rzeczywistości. Ponadto można też odczytywać relacje w szerokim
spectrum osobowym czy społecznych. Być może dlatego powstało tak wiele odłamów
teologii jak np. teologia nadziei, teologia procesu, teologia ekumeniczna,
polityczna, personalizm, teologia doświadczenia i wiele wiele innych. Wielość
szkół teologicznych znaczy, że jest o czym rozprawiać. Wbrew pozorom nauka ta
nie jest skończona. Wraz z rozwojem świata odkrywane są nowe aspekty nauki
Jezusa. Jego nauczanie przekraczało epokę w której żył.
Wśród różnych koncepcji teologicznych można spotkać i takie, które
wyszły z błędnych przesłanek. Te najczęściej obrosły nadbudową, która w efekcie
jest dostrzegalna przez swoją infantylność. Teologia nie pozbawiła się jeszcze
nadbudowy nadprzyrodzonych zjawisk. Trudność polega na tym, że nie zawsze można
wytłumaczyć racjonalnie zjawiska jakie towarzyszyły Jezusowi. Dobrze jest
jednak minimalizować egzegezę w tym kierunku. Bóg nie potrzebuje sztuczek,
aby przekonać ludzi do siebie.
Traktowanie Boga jako maga ubliża Jego godności. Fascynacja religijna
powinna mieć źródła w samej istocie Boga i Jego działalności.
Istotnym zagadnienie jest boskość Jezusa. Koncepcja ta, która rodziła
się w czasie, po Jego śmierci, może być lepiej zrozumiana, gdy dostrzeże się,
że każdy człowiek składa się z natury boskiej (dusza). Jezus został jedynie w
niej Wywyższony. Jezus pokazał, że każdy człowiek może osiągnąć zjednoczenie
z Bogiem (małżeństwo mistyczne) i mieć swój udział w Akcie działającym.
Jedna zjednoczona wola zapewnia dziedzictwo boże. Człowiek jest bytem niemal
doskonałym[1].
Dusza ludzka jest dowodem Boskiego Objawienia (Emil Brunner). Ona
pozwala sięgnąć w głąb istoty Boga i odczytać prawdy boże. W sanktuarium duszy jest ludzkie sumienie. Tam rozgrywa
się burzliwa konfrontacja między ludzkimi przywarami, a boskim ideałem. Tu
zapada decyzja zjednoczenia swojej woli z wolą Boga. Tu rozgrywa się też dramat
odrzucenia Boga.
Dusza ludzka jednoczy istotę Boga ze stworzeniem ludzkim. Stało się,
dlatego o Bogu i człowieku trzeba mówić łącznie (Rudolf Bultmann). Należy
jedynie zachować proporcje i nie wychodzić przez szereg. Bóg zawsze będzie
Stwórcą, a człowiek stworzeniem.
[1] Paweł
Porębski, Człowiek byt niemal doskonały, Jedność Kielce 2009.
L'âme identifie l’humaine
Étudier les enseignements de Jésus
peuvent se limiter à ses recommandations, mais on peut aussi rejoindre dans les
profondeurs, dans l'essence des êtres et la réalité. En outre, on peut
également lire des rapports dans le large éventail de personnel ou social.
Peut-être est la raison pour laquelle tant de factions ont surgi la théologie
en tant que telle. La théologie de l'espérance, la théologie du processus,
théologie œcuménique, personnalisme politique, la théologie de l'expérience et
beaucoup d'autres. La multiplicité des écoles théologiques dire qui est ce que
le discours. Contrairement aux apparences, cette science est pas terminée. Avec
le développement du monde sont découvert de nouveaux aspects des enseignements
de Jésus. Son enseignement était au-delà de l'époque dans laquelle il vivait.
Parmi les différents concepts théologiques que on peut rencontrer et
ceux qui sont sortis de mauvaises raisons. Elles sont généralement occultées
par la superstructure, qui en effet est perceptible par son enfantillage. La
théologie ne soit pas privé de phénomènes surnaturels encore superstructure. La
difficulté réside dans le fait que on peut toujours expliquer rationnellement
les phénomènes qui ont accompagné Jésus. Il est sage, cependant, afin de
minimiser l'exégèse dans cette direction. Dieu n'a pas besoin des astuces
pour convaincre les gens les uns aux autres.
Traiter Dieu comme un magicien insulte à sa dignité. La fascination
religieuse devrait être une source de l'essence même de Dieu et de ses
activités.
Une
question importante est la divinité de Jésus. Ce concept, qui est né à un
moment après sa mort, peut être mieux comprise quand vous voyez que chaque être
humain est constitué de la nature divine (l'âme). Jésus était seulement dans
son exaltation. Jésus a montré que tout homme peut réaliser l'union avec
Dieu (mariage mystique) et être impliqué dans l'acte d'exécution. Une
volonté unie de Dieu fournit patrimoine. L'homme est un être presque parfait[1].
L'âme humaine est la preuve de la révélation divine (Emil Brunner). Il
peut atteindre profondément dans l'essence de Dieu et de lire la vérité de
Dieu. Dans le sanctuaire de l'âme est la conscience humaine. Il a lieu une
confrontation houleuse entre les vices de l'homme, et l'idéal divin. Ici, il est décidé l'unification de sa volonté avec la volonté de Dieu. Ici se déroule un drame du
rejet de Dieu.
L'âme humaine unit à l'essence de la création de Dieu de l'homme. Ce qui est
arrivé à cause de Dieu et de l'homme doit parler ensemble (Rudolf Bultmann). Il
faut seulement besoin de garder les proportions et de ne pas quitter la série.
Dieu sera toujours le Créateur et la création de l'homme.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz