Masa, ładunek

          Często pojęcie ciężaru jest mylone z masą. Dlaczego? Bo każda rzecz kojarzy się z jej wagą, z trudem jej przenoszenia. Tymczasem ciężar jest przymiotem wtórnym i zależny od miejsca pomiaru. Masa jest przymiotem własnym i jest niezależna. Jej wielkość jest podyktowana wielkością oddziaływania  pomiędzy najmniejszymi składnikami materii. Masa jest przejawem niewidocznego dynamizmu. Jest cała zależna od energii wewnętrznej. Masa jest oddziaływaniem, a nie wartością związaną z samoistnym istnienia materii. To oddziaływanie z polem Higgsa nadaje masę cząstkom elementarnym. Masa  jest jakby oporem stawianym ośrodkowi (polowi Higgsa). Zależność masy od energii doskonale widać przy rozpatrywaniu defektu masy (łączna masa jądra atomowego < od sumy mas składników jądra). Widać to przy układach związanych, w których masa całego układu jest mniejsza od poszczególnych składników. Część masy zostaje zużyta do związania składników. Masa ma związek z grawitacją, jest też źródłem grawitacji. Jej oddziaływanie rozchodzi się w nieskończoność. Co prawda w dalszej odległości zanika, ale nie ma granic. Masa zależna jest od ruchu ciała. Może wzrastać i zniżać do wartości masy spoczynkowej. Masa ujawnia się w oddziaływaniach silnych i słabych wewnątrz jądra atomowego.

          Dynamiczne pochodzenie masy wyklucza jej samoistne istnienie. Materia nie istnieje, jest tworem energetycznych. Materialiści mają niemały kłopot, bo znika ich główny postulat, że materia była zawsze. Słuszniejsza wydaje się teza, że materia jest tylko wytworem i nie ma statusu bytu wiecznie istniejącego. Byt jest pojęciem wtórnym do ukształtowanego energetycznie obiektu. Filozofia klasyczna musi przedefiniować swoje podstawowe pojęcie ontologiczne.

            Na istniejący twór materii nakłada się kolejny przymiot, a mianowicie ładunek elektryczny, tak samo tajemniczy co masa. Istnienie ładunku nie ma do tej pory wytłumaczenia. Uczeni wiedzą, że istnieje i korzystają z jego właściwości, nie znając jego istoty. Ładunek podobnie generuje pole oddziaływania podobnie jak masa. Ładunek ma wartość albo dodatni, albo ujemny. Wzajemna relacja między nimi stwarza nowe możliwości dla bytów materialnych. Ładunek można zneutralizować innym o przeciwnym znaku, ale nie można ładunku zlikwidować. Przykładem jest wieczny ładunek protonu, czy elektronu.

            Z istnienia powyższych przymiotów można rozeznawać koncepcję Stwórcy i siłę Jego zdolności. Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła (Rz 1,20).