Nasza rzeczywistość składa się z różnych przestrzeni:
Świat makroskopowy w którym przeciętny człowiek odbiera Świat kataleptycznie. Ma zdolność oceny, czy jest dzień, czy noc, ale jego spostrzeganie obiektów jest powierzchownie, niedokładne. Kryterium prawdy jest mocno zawężone. Na bazie obserwacji kataleptycznych często wyciąga wnioski, które niejednokrotnie obarczone są błędem percepcji. Człowiek widzi tylko zakres fal elektromagnetycznych. Nie dostrzega już podczerwieni i nadfioletu. Obiekty nie ujawniają szczegółów swej powierzchni. Powierzchnia jest zazwyczaj gładka. Nie dostrzega się wędrujących mikrobów na ciele ludzkim. Linie papilarne, które człowiek bez przerwy pozostawia na obiektach materialnych dla oka są nieuchwytne. Trzeba użyć odpowiednich środków i technik, aby ich wzór był obserwowany. Strach pomyśleć, gdyby człowiek widział z większą percepcją, dokładnością. Odczucia byłyby dla widzącego dość przykre.
Świat mikroskopowy, który bez odpowiedniego sprzętu (mikroskopu) jest dla człowieka niedostrzegalny. W tej przestrzeni żyją np. bakterie, i inne mikroby. Ta przestrzeń jest niesamowicie żywotna. Składa się z miliardów organizmów żywych. Panuje w niej wieczny ruch. Dla koneserów jest to świat pełen barw, niesamowitych kształtów, struktur (np. komórki liści). Zadziwiać mogą kanaliki, bogata i skomplikowana komunikacja (neuronów, krwi). Na granicy obiektów żywych odbywają się niesamowite reakcje, w tym chemiczne, wymiana np. białek, wnikanie obiektów w inne obiekty, osmoza, fotosynteza. Świat kierowany instynktem, zaprogramowany w genach. Na tej przestrzeni nie działa inteligencja. Brakuje jej wiedzy, spostrzeżeń, analiz, rozumu.
Świat atomowy, w którym rzeczywistość jest rozmyta, w którym obowiązuje zasada nieoznaczoności Heisenberga. W niej nie widać np. powietrza, które stale towarzyszy organizmom żywych. Świat jest przeźroczysty. Pomiędzy jądrami atomów i elektronami jest ogromna pustka.
Świat subatomowy, kwantowy. gdzie nie zauważa się już obiektów (kwarki). W tym świecie króluje wyobraźnia, sugestie, teorie, w którym przydaje się myślenie abstrakcyjne. Materia ujawnia swoje energetyczne pochodzenie. Tu znajduje się podłoże i istota egzystencji świata. Na tym poziomie można oczekiwać wyraźnych efektów tchnienia bożego.
Świat metafizyczny, który przenika świat rzeczywisty (we wszystkich omawianych przestrzeniach). W tej przestrzeni bez granic znajdują się obiekty metafizyczne (dusza, Bóg). Światy mogą się przenikać, bo w zasadzie, w swej istocie są niewidzialne.
Świat wirtualny, który powstaje na poziomie myślenia abstrakcyjnego. Świat jest bardzo osobisty. Może być bardzo piękny, w zależności od umiejętności, talentu, inteligencji i wyobraźni przywołującego go do istnienia.
Wszystkie przestrzenie ze sobą współpracują i są współzależne, ale dla człowieka nie wszystkie są namacalne, uchwytne i zrozumiałe. Wiedza o nich narzuca pokorę wobec Świata i jej tajemnic.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz