Księga Pieśń nad Pieśniami to jedna z ksiąg Starego Testamentu, wyjątkowa na tle reszty Biblii, bo ma formę poetyckiego dialogu miłosnego. Została npisana między VI a II wiekiem przed Chrystusem, choć ostateczna redakcja mogła mieć miejsce nawet w II wieku przed Chrystusem.
Autorem Pieśni nad Pieśniami (znanej też jako „Pieśń nad Pieśniami” lub „Najświętsza z pieśni”) według tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej jest król Salomon. Jednak współczesna biblistyka podchodzi do tego inaczej: wielu badaczy uważa, że księga powstała znacznie później (prawdopodobnie między V a III wiekiem p.n.e.), a imię Salomona zostało dodane jako literacki zabieg, by nadać utworowi większy autorytet i prestiż.
Pieśni nad Pieśniami to zbiór pieśni i dialogów między oblubieńcem a oblubienicą, przeplatanych komentarzami chóru (cór z Jerozolimy). Język jest pełen metafor, porównań i obrazów zaczerpniętych z przyrody i codziennego życia w starożytnej Palestynie. Dominuje tematyka miłości – namiętnej, pięknej, ale też wiernej i czystej.
Dosłownie można ją odczytywać jako liryczny poemat o miłości mężczyzny i kobiety, pełen zachwytu nad pięknem drugiej osoby. Symbolicznie tradycja żydowska i chrześcijańska widzi w niej alegorię: w judaizmie miłości Boga do Izraela, w chrześcijaństwie – miłości Chrystusa do Kościoła lub duszy wierzącego. Jest jedyną księgą biblijną, w której nie pojawia się bezpośrednie imię Boga (co dodatkowo wyróżnia ją w kanonie). Księga jest bogata w orientalne obrazy: winnice, ogrody, zapachy przypraw, porównania do zwierząt, roślin i krajobrazów. Pełna powtarzalnych refrenów i rytmicznych fraz – łatwych do zapamiętania i śpiewania.
Używa wyrazistej erotyki, ale w poetyckim, nienachalnym ujęciu.
Księga nie ma ścisłej fabuły, ale często wyróżnia się zachwyt oblubieńca i oblubienicy nad sobą nawzajem. Rozłąki i poszukiwania ukochanego. Sceny spotkań, opisy piękna, wyznania miłości. Finałowy obraz trwałego związku.
"Pieśń nad Pieśniami” jest hymnem o miłości – tej ludzkiej i tej duchowej. To jedna z najbardziej zmysłowych, a zarazem najsubtelniejszych ksiąg Biblii, której interpretacja zależy od przyjętej perspektywy: dosłownej lub mistycznej.
Księga Pieśń nad Pieśniami ma wyjątkową wartość teologiczną, ponieważ łączy w sobie głęboką poezję miłości z wielowarstwową symboliką, którą tradycja żydowska i chrześcijańska odczytują w perspektywie relacji Boga z człowiekiem. Ukazana jest Miłość jako obraz więzi Boga z człowiekiem. W judaizmie: interpretowana alegorycznie jako opis miłości Boga (JHWH) do Izraela — od wyjścia z Egiptu po wierność przymierzu. W chrześcijaństwie: często odczytywana jako metafora miłości Chrystusa do Kościoła (Oblubieńca do Oblubienicy) lub — w mistyce — Chrystusa do duszy wierzącego.
Pieśń nad Pieśniami ukazuje miłość oblubieńczą jako coś pięknego, czystego i Bożego w swoim źródle. To wyjątkowe w Biblii, bo nigdzie indziej miłość cielesna i uczuciowa nie jest opisana tak intensywnie i pozytywnie, a jednocześnie bez wulgarności. Wymiar mistyczny. Dla wielu świętych (np. św. Bernard z Clairvaux, św. Jan od Krzyża) księga była inspiracją do głębokiej kontemplacji Boga, który „szuka” człowieka jak Oblubieniec Oblubienicy. W teologii duchowości to tekst o pragnieniu zjednoczenia z Bogiem. Jest Świadectwem, że Bóg jest miłością.
Pieśń nad Pieśniami w całym swoim przesłaniu potwierdza, że Bóg stworzył człowieka do relacji miłości — zarówno między ludźmi, jak i w relacji do Niego. Jest to rozwinięcie prawdy: "Bóg jest miłością” (1 J 4,8) — ale ukazane w formie poetyckiej, emocjonalnej i bardzo osobistej.
Księga ma ogromne znaczenie liturgiczne. W judaizmie odczytywana jest podczas Paschy — co podkreśla motyw wyjścia Izraela ku wolności i przymierzu z Bogiem. W chrześcijaństwie fragmenty pojawiają się w liturgii, zwłaszcza w kontekście świąt maryjnych i uroczystości świętych dziewic, wskazując na oblubieńczą więź z Bogiem.
Pieśń nad Pieśniami uczy, że miłość — wierna, namiętna, całkowita — jest językiem, którym Bóg mówi o swojej relacji z człowiekiem. Pokazuje, że prawdziwa miłość, także ludzka, jest święta, bo zakorzeniona w Bożej miłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz