Kościół Chrześcijański od początku był uczulony na wiarę
oraz życie etyczne. Św. Justyn pisał: Wszyscy, którzy doszli do wiary i uznania
za prawdę nauk i słów naszych, składają ślubowanie, ze już takie wieść będą
życie. Tędy uczymy ich modlić się, pościć i błagać Boga o odpuszczenie grzechów
popełnionych (Justyn, Apologia). Początkowa nauka płynęła z dostępnych źródeł
Didache, Listu Barnaby, innych pism i listów, ale i z ustnej tradycji
katechetycznej. Była ona też mocno związana z kulturą judaizmu ludowego. Trzeba
podkreślić, że już od początku odnoszono się do Starego Testamentu, szukając w
nim potwierdzenia nauk apostolskich. Wiara w istnienie szatana była zakodowana
od tysiąca lat. Nikt nie próbował zaprzeczać jego istnieniu. Ważniejsza była
jednak wiara w Jezusa Chrystusa. Podczas ceremonii chrztu należało wyrzec się
wpływu szatana i przyznać do Chrystusa.
Powoływano się również na trzy Osoby Boskie. Fundamenty wiary były od początku
jednoznaczne i określone. Zawierały one
symbolikę żydowską. Oleje, zanurzenie w wodzie (chrzest Janowy), namaszczenia,
pokuty, post, białe szaty, wieniec były żywcem wzięte z tradycji judaistycznej.
Doszedł jednak znak krzyża, choć i jego łączono również z symbolem imienia
Bożego: I ujrzałem innego anioła,
wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego
(Ap 7,2). Perykopę tą należy łączyć z Księgą Ezechiela:
Pan rzekł do niego: «Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy i
nakreśl ten znak TAW na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad
wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi» (Ez 9,4). Krzyż
stał się wyrazem niezwyciężonej potęgi Chrystusa.
Niektóre zwyczaje żydowskie zastępowano nowymi czynnościami liturgicznymi. Haggady o
wyzwoleniu narodu żydowskiego ustąpiły miejsca homiliom. Wyzwolenie z niewoli żydowskiej
zamieniono na wyzwolenie z niewoli szatana. Symbol szatana jest tu uwidoczniony
nie ontologicznie, ale w sposób alegoryczny (wyzwolenie się od jego działania).
Posiłek paschalny, który przejęto po tradycji żydowskiej poprzedzał posiłek
eucharystyczny. Liturgia chrześcijańska przejęła psalmy do aktów strzelistych
(hossanna Bogu!,...). Szabat zastąpiono Dniem Pańskim (Didache).
Spowiedź była zbiorowa i była częścią pokuty
liturgicznej. Pocałunek pokoju był już
celebrą powszechną. Zbierano również dary dla ubogich. Środa i piątek były dniami postnymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz