Historia biblijna od Adama do
Abrahama jest traktowana jako proroctwo wsteczne i ma charakter legendy. Nauka
tylko częściowo przekazuje jakieś ciekawostki (archeologiczne). Zatem miejsce
powołania pierwszego człowieka (ludzi) nie jest znane.
Najstarsze zapiski pochodzą z
kraju południowej Mezopotamii, w którym starożytny lud nieznanego pochodzenia,
pod koniec IV w. przed Chr. stworzył wysoko rozwiniętą cywilizację. Sumerowie
posługiwali się językiem sumeryjskim i pismem klinowym. Na początku II w. przed
Chr. zostali pobici przez Amorytów mieszkających na rozległych terenach
Mezopotamii i Syrii. Amorytów uznaje się za protoplastów ludów semickich,
pokrewnych Kananejczykom. Spowodowali oni upadek sumero-akadyjskiego państwa II
dynastii Ur, tworząc na jego gruzach
szereg zwalczających się państewek, z których zwycięzcą okazał się Babilon
Hammurabiego. Jest faktem, że lud amorycki był starszy od przybyłych ze Wschodu
Sumerów. Źródła podają, że Amoryci do Mezopotamii trafili już w połowie III
tysiąclecia p. Chr. Amoryci byli koczowniczym ludem zamieszkującym Azję Mniejszą,
który osiedlił się na terenach Mezopotamii i Syrii. Mezopotamii w III tysiącleciu p.n.e. i podejmowali łupieżcze
wyprawy na tereny akadyjskie. Ich obecność była zagrożeniem dla
akadyjskiego władcy Sargona Wielkiego i jego następców, którzy podejmowali
przeciwko nim szereg prewencyjnych wypraw. Brakuje informacji szczegółowych.
Może nauki paleontologiczne przekażą więcej szczegółów. Amoryci przejęli
kulturę sumero-akadyjską i stworzyli podstawy państw babilońskiego i
asyryjskiego. Część ludów uległo semityzacji. Pojawili się Izraelici (Żydzi),
Edomici i inne narody. Od Babilonu Hammurabiego rozpoczyna się historia
patriachalna.
Na scenie biblijnej pojawia się Abram syn Teracha, który
był praojcem narodu arabskiego, żydowskiego, Edomitów i innych. Terach Był synem Nachora, syna Seruga (był synem Reu i ojcem
Nachora oraz pradziadkiem patriarchy Abrama (Rdz 11,20-23; 1Krn 1,26). W
Ewangelii Łukasza). Terach urodził się i żył w mieście Ur w
Mezopotamii. Miał trzech synów: Abrama (znanego później pod imieniem Abrahama), Nachora i Harana.
Historia, np. potopu pokrywa się z
historią opisaną w dziełach sumeryjskich (Epos o Gilgameszu), i nie
wiadomo, czy tekst biblijny nie jest
adaptacją tych tekstów. Np. żydowski kodeks moralny został oparty na kodeksie Hammurabiego.
Niektórzy podważają tekst biblijny,
uważając, że został on opracowany dla potrzeb tłumaczenia istnienia 12 pokoleń
żydowskich. Za tą tezą świadczy okres pisania tych tekstów (w okresie niewoli
babilońskiej, ok. VI w. przed Chr.).
Biblia wiąże wiele tekstów
powstałych od XII w. przed Chr., ale liczy się
redakcja końcowa (ok. II w. sprzed Chr.). (Kantyk Debory: Sdz 5,1–31 uważany jest za jeden z
najstarszych fragmentów Biblii, zredagowany ok. XII w. przed Chr.).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz