Dziś powszechnie wiadomo, że religia judaistyczna, chrześcijańska zawiera w sobie wątki mityczne i legendarne. Mity i legendy zostały wplątane w konstrukcję wiary. Aby oczyścić teologię od tych naleciałości trzeba od nowa przebadać praktycznie każde źródło religijne. Podejście fenomenologiczne to metoda badawcza bez obciążeń już opracowanych teorii. To sprawia, że wiele czasu potrzeba na przestudiowanie, praktycznie, każdego źródła wiary. Wiele już zostało wykonane. Filozoteizm nie zaburza trzonu wiary chrześcijańskiej. Opiera się tak samo na istnieniu Przyczyny Sprawczej jaką jest Bóg oraz Wcieleniu Boga w postać człowieczą jaką jest Jezus Chrystus. Według autora, jest propozycją reformy doktrynalnej Kościoła chrześcijańskiego.
Filozoteizm podkreśla człowieczeństwo Jezusa, tym samym pokazuje wielkość człowieka jako stworzenie Boże. Wcielenie Boga wyjaśnia nie ontologicznie, ale dynamicznie jako Akt działający. Tym samym osuwa zarzut politeizmu. Podobnie tłumaczy naturę Trójcy Świętej. Próbuje wytłumaczyć sposób relacji Boga z człowiekiem, odczytywanie zamysłów Boga. Wprowadza pojęcia stanu Prawdy i stanu Dobra najwyższego jako platformy porozumiewawczej Boga z człowiekiem. Pokazuje ludzką drogę Jezusa od poczęcia po Chwałę na krzyżu. Usuwa postacie konceptualne jakim są anioły i szatan. Racjonalnie tłumaczy cuda i znaki Jezusa, choć im się nie sprzeciwia. Pogłębia naukę Jezusa. Można powiedzieć, że filozoteizm jest piewcą Jezusa. Pokazuje Jego wielkość, tym samym ujawnia przymioty Boga. Pokazuje paradoksy „niemocy” Boga przez fakt daru wolnej woli.
Filozoteizm narusza jedynie peryferie wiary, rzeczy mniej istotne. Jest propozycją innego spojrzenia według wiary rozumnej, racjonalnej i zdroworozsądkowej. Cel ma taki sam jak katecheza chrześcijańska – pokazać, że Bóg istnieje, a Jezus Chrystus jest tym samym Aktem działającym.:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz