Przez energię promienistą należy rozumieć falę elektromagnetyczną. Jest ona tzw. energią czystą. W zakresie 380–740 nm[1] jest dostrzegana przez zmysły. Każda długość jest rozpoznawana jako inny kolor. Dla łatwiejszego prowadzenia wykładu będę używał słowo światło mając na myśli inne też zakresy fal.
Energia promienista jest skutkiem mocy i zdolności Boga. Mechanizm jej inicjacji jest nieznany. Można o niej mówić dopiero po jej zaistnieniu. Jej pochodzenie sięga tajemnic Bożych możliwości. Posiada ona osobliwą właściwość, której nikt i nic nie posiada. Rozchodzi się zawsze w przestrzeni jednego układu odniesienia jakim jest świat. Układ ten jest układem stałym (inercjalnym). Dla człowieka hipotetyczny. Miejsce środka współrzędnych układu inercjalnego świata nie jest znany. Światło biegnie w tym układzie zawsze ze stałą prędkością (w próżni) uniwersalną < c >. Nawet jeżeli źródło świata porusza się, to z chwilą opuszczenia źródła, biegnie według tego jednego centralnego układu odniesienia. Innymi słowo, jego prędkość nie dodaje się ani nie odejmuje. Człowiek umiejscowiony jest w różnych układach odniesienia i najczęściej w stosunku do układu centralnego jest układem nieinercjalnym. Badając bieg i właściwości światła w swoim układzie należy dokonywać transformacji światła z układu centralnego do układu badanego. Tym samym zawsze ma się do czynienia z właściwościami pozornymi (prędkość pozorna) światła. Prędkość pozorna światła może mieć prędkości różne (w tym i większe) od stałej prędkości uniwersalnej < c >[2]. Można powiedzieć, że bieg promienia światła jest Bożym wskaźnikiem. Jego istota jest zakorzeniona w boskiej prostocie. Jest też łącznikiem między światem nadrzędnym a rzeczywistym. Inicjowane mocą Bożą (a więc pochodzenia transcendentalnego) dostrzegane jest w świecie rzeczywistym.
Energia promienista, to jedna z form energii. Może ona przybierać różne formy funkcjonowania: energia cieplna, mechaniczna, potencjalna, jądrowa, chemiczna itp.
Drugą tajemnicą energii jest to, że nigdy nie wyeksploatuje się, nie niszczy, nie zużywa, a jedynie przemienia się w inną formę istnienia, bardziej rozproszoną. Parametry niezniszczalności wskazują jej boskie pochodzenie. Energia jest Bożą dynamiką, motorem podtrzymywania świata w jej konstrukcji.
Energię nie można utożsamiać z Bogiem. Bóg jest ponad energią i nad nią panuje. Od Jego woli zależy, czy cofnie jej funkcjonowanie.
Światło posiada naturę korpuskularno-falową. To trzecia tajemnica światła. Posiada zdolność kumulowania się, co daje znamiona cząstek (materialnych). Podłożem, substytutem, budulcem materii jest czysta energia. Narzucone przez Boga właściwości kwantowe pozwoliły „kroić” energię na poszczególne cząstki.
Światło (energia) jest więc podstawowym narzędziem Bożego działania w fizykalnym świecie rzeczywistym. Podtrzymując działanie energii Bóg jest, siłą rzeczy, wszędzie obecny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz