Podczas badań filozoteistycznych wszelkie nadzwyczajne zdarzenia, cuda, znaki, egzegezy poddawane są rozstrzygnięciom zdrowo-rozsądkowym. Autor jest zdania, że większość takich zdarzeń posiada racjonalne wytłumaczenie. Niektóre pozostawia w świetle zdarzeń nieprawdopodobnych, które jednak się zdarzyły. Nie odmawia więc Bogu mocy czynienia cudownych znaków, ale traktuje je z wielką ostrożnością.
Mówi się, że Bóg jest Istotą doskonałą w swej dobroci. Trudno zaprzeczyć. Trudno wyobrazić sobie świat stworzony przez żartownisia, czy istotę złą. To niepojęte. Jeżeli można przyjąć to jako aksjomat, to obraz Boga jako Władcy jest nieporozumieniem (Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za zło karze, a dobro wynagradza). Taki obraz kłóci się z przymiotem Boga dobrego. Bóg nikogo nie karze, a sprawy sprawiedliwości rozstrzyga swoim Miłosierdziem. Bóg jest naszym Ojcem, nie władcą (Panem).
Pismo święte jest opisem wielu nadzwyczajnych cudów i znaków Boga. Można odnieść wrażenie, że Bóg jest magikiem. Zdrowy rozsądek podpowiada, że Bóg nie musi udowadniać swoich możliwości, łamiąc przy tym prawa, które sam ustanowił. Niepotrzebne są więc figury: Niepokalanej Maryi, dziewiczego poczęcia Jezusa, narodzenie Boga, dobrego łotra, aniołów, szatana. Podobnie namacalna ingerencja Boga za czasów Abrahama, Mojżesza (tablice), przejście przez morze, zdobycie Jerycha i wiele innych. Ta nadzwyczajność zdarzeń może była potrzebna dawniej. Dzisiaj jest już naiwna. Wiele też zdarzeń została zdementowana, jak np. zdobycie Jerycha.
Filozoteizm próbuje wyjaśnić wiele zdarzeń w sposób zdrowo-rozsądkowy, zwyczajny, bez patosu. Piękno i niezwykłość zdarzeń doszukuje się w zamyśle i w dziełach Boga. Cały świat świadczy o Bogu.
Niezwykła postać Jezusa to zamierzona ekonomia Bożego Objawienia. W samej idei jest tyle piękna i niezwykłości. Znaki jakie czynił Jezus, to udokumentowane zdarzenia oraz dzieła Jego dobroci. Nie należy je traktować tak samo, jak cuda starotestamentalne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz