Teologia pierwotna

          Pierwszymi teologami byli apostołowie i ewangeliści. Interpretowali czyny i słowa Jezusa z uwzględnieniem potrzeb słuchaczy. Styl uprawiania teologii w Kościele pierwotnym jest do dzisiaj modelem wiążącym teologów. Czy z perspektywy dwóch tysięcy lat należy pochwalić tę praktykę?
          Nie mogę tego uczynić z wielu powodów, choć rozumiem wrażliwość katolicką na tradycję i przekaz historyczny.  Apostołowie, pierwsi nauczyciele katoliccy byli zmuszeni uwzględniać potrzeby słuchaczy, ich wrażliwość na nową wiarę, wzajemne relacje, stan umysłu (mądrość i głupotę). Siłą rzeczy naginano interpretację ewangeliczną według tych potrzeb. Słowa Jezusa tak formułowano, aby się podobały i robiły wrażenie. Do przekazu religijnego trafiło wiele obcych myśli, niekoniecznie spójnych z nauką Jezusa. Niektóre zostały na stałe i stały się fundamentem chrześcijaństwa.

          Dzisiaj warto byłoby wrócić do czystej nauki Jezusa. Trzeba na nowo przeorać teksty przekazów religijnych, cytaty Jezusa oraz opisy Jego czynów, aby wydobyć tę niepowtarzalny przekaz myśli Chrystusa. Zdaję sobie sprawę jaka jest to ogromna praca, ale warto dla samej Prawdy.    

          Dotychczasowy przekaz teologiczny ma również wartość, którą należałoby przesunąć w kierunku pastoralnym, historycznym, socjologicznym. Teologia winna być nauką czystą i pozbawioną ludzkich hipotez, lekcji. Religia natomiast nie może być głucha na ludzkie potrzeby. Religia dysponuje wieloma dziedzinami i może zabezpieczać ludzkie potrzeby duchowe w szerokim spektrum, natomiast sama teologia ma dotyczyć spraw czysto boskich.

          Inną sprawą jest pluralizm teologiczny, czyli różnorodność przekazu i odczytania teologicznego. Przykładowo, dominikanie mają podejście bardziej filozoficzne, naukowe, franciszkanie natomiast bardziej emocjonalne, duchowe. Pluralizm jest cennym nabytkiem dla Kościoła. Obecny synod za sprawą papieża Franciszka, który obraduje obecnie jest tego dowodem.