Pierwsze słowa Księgi Rodzaju brzmią: "Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię" (Rdz 1,1). Hagiograf musiał cofnąć się myślą o 14,5 mld lat wstecz (proroctwo wsteczne). To zdanie było odkrywcze i zapoczątkowało erę ludzkiej świadomości, że Świat miał swojego Stworzyciela. Idea ta porządkowała chronologie dziejową. Wprowadzała porządek logiczny. Świat jako skutek ma swoją przyczynę. Myśl ta nie miała charakteru bajki, haggady, czy legendy, a stwierdzenie faktu. Hagiograf zapewne nie znał praw, którymi się dzisiaj posługujemy i przywołujemy. Jego myśl pochodziła z głębokich zakątków jego jestestwa. Tam została odczytana Prawda. Pochodziła ona z tzw. wiedzy wlanej przez Stwórcę. Jednocześnie pojawiła się wiedza o istnieniu Stwórcy: "Duch Boży unosił się nad wodami" (tamże 1,2), a więc Bóg jest bezwzględnym początkiem wszystkiego. Hagiograf nie wyjaśnia skąd pochodzi Stwórca. To milczenie zostaje częściowo wytłumaczone przez słowa: "Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz" (tamże 1,27); "tchnął w jego nozdrza tchnienie życia" (Rdz 2,7). Człowiek pojawił się w taki sam tajemniczy sposób co istota Boga. To podobieństwo do Boga kryje tajemnicę istnienia jednej, jak i drugiej istoty. Objawiona tajemnica wiąże ze sobą te postacie i pozostanie na zawsze. Można się tylko domyślać, że za tą tajemnicą kryje się uczucie wielkiej Miłości. Człowiek stał się apogeum stworzeń. Ewolucyjnie przybrał piękny kształt, nosząc w sobie naturę samego Stworzyciela. To co wyróżnia człowieka od innych stworzeń to racja epistemologiczna. Człowiek wie, że wie. Umiejętność rozumowania, kojarzenia logicznego, i umiejętność tworzenia przybliża go do Stwórcy. Człowiek jest dziedzicem Boga. Tak jak Bój jest wieczny, tak Jego dzieci, rozumne stworzenia nabyły tę prerogatywę (przywilej). Akt stworzenia Świata i człowieka to dwa największe cuda autorstwa bożego. Są faktograficzne i bezdyskusyjne. Cuda późniejsze mają znamiona prawdopodobieństwa (?). Hagiograf podkreśla: "A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre" (tamże 1.31). Tym samym wskazuje, że wszystko co uczynił Stwórca wykonał z Miłości.
Pojęcie miłości nabiera znaczenia nadrzędnego. Jest nie tylko opisem uczucia ale samym Bogiem. Jest siłą napędową, mocą stwórczą. Pojęcie Miłości stało się bazą odniesienia do zrozumienia i do opisu relacji między Stwórcą a stworzeniem. Na koniec posłuży do rozstrzygania ludzkich zachowań. Miłość jest kresem
ludzkiego istnienia i bramą do wieczności.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633
https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz