W 1947 r. w Chirbet Qumran beduin z plemienia Taamire Mohamed ed Dib poszukiwał swojej zagubionej owcy. Zmęczony poszukiwaniem usiadł na chwilę aby odpocząć. Przed sobą zauważył wśród skał szczelinę. Zaczął w nią rzucać, bez wyraźnego celu, kamienie. Niektóre kamienie trafiały w szczelinę i słychać było charakterystyczne dźwięki upadających kamieni o skaliste podłoże. Jeden z odgłosów zwrócił jego uwagę. Uderzenie przypominało brzęk zderzenia się kamienia z glinianym naczyniem. Wieczorem przy ognisku pochwalił się tym doświadczeniem z kuzynem. Następnego dnia poszli zbadać tę tajemniczy odgłos. Po spenetrowaniu jaskini odnaleźli osiem kamiennych stągwi; w jednej z nich znajdowały się trzy tajemnicze manuskrypty. Postanowili znalezisko sprzedać na jerozolimskim targu antykami. Wieść o tajemniczych znaleziskach szybko się rozniosła. Rozpoczęto poszukiwania na większą skalę. W 1956 roku znano już jedenaście grot, w których znajdowały się manuskrypty. W jednej odnaleziono ich aż czterysta. Znaleziony zwoje pokrywały okres ekspansji hasmonejskiej (ok. 150–120 lat przed Chr.) do lat 70 po Chr, a więc okres Życia Jezusa. Manuskrypty dotyczą fragmentów ksiąg biblijnych Starego Testamentu i dokumentów wspólnot monastycznych, które zamieszkiwały w Qumran. Wiele z nich później uznano za dzieła apokryficzne, zwłaszcza te które dotyczyły czasów ostatecznych. Znaleziskom towarzyszyły zdarzenia rodem z filmów przygodowych Indiana Jones. Ceny manuskryptów zaczęły gwałtownie rosnąć. Na rynku amerykańskim przekroczyły 100 tys. dolarów.
W sumie odnaleziono dokumenty essejczyków (wspominał o nich Józef Flawiusz), qumrajczyków (sami siebie uważali za eschatologiczne zgromadzenie kapłańskie), terapeutów. Za czasów Jezusa tworzyły się wspólnoty pustelników (terapeutów), którzy wspólnie modlili się, rozważani prawo, wyrocznie prorockie i psalmów. Powstrzymywali się od picia wina i jedzenia mięsa. W określone święta terapeuci czuwali nocą na modlitwie aż do wschodu słońca. Religijnym spotkaniu towarzyszyła wspólna religijna uczta. Terapeuci jak i essejczycy prowadzili życie monastyczne, bezżenne. Życie na pustyni było miejscem odnowy duchowej, a nawet miejscem intymnego kontaktu z Bogiem. W Biblii Hebrajskiej Hagar, Mojżesz i Eliasz udawali się na pustynie aby spotkać się z Bogiem. Pustynia była miejscem zawarcia przymierza z Izraelem. W Nowym Testamencie była miejscem kuszenia Jezusa.
Pustynia jest obrazem ludzkich potrzeb wyciszenia się, aby w tej ciszy można było usłyszeć głos Boga.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz