Ruch i jego skutek jest dowodem

     Jestem zdeterminowany do bronienia idei dynamicznego obrazu Wszechświata. Już Michael Faraday  (1791 – 1867)  udowodnił swoimi doświadczeniami, że dzięki ruchowi przewodnika w polu magnetycznym powstaje w nich prąd elektryczny (prądnica elektryczna). Jak ustaje ruch znika prąd.  Indukcja prądu (wzbudzanie prądu) jest dowodem dynamicznego przekształcania się energii mechanicznej w energię elektryczną. To tylko początek eksperymentów świadczących o dynamicznej zależności zjawisk. Faraday poszedł jeszcze dalej w badaniach i stwierdził, że różne postacie materii mają wspólne pochodzenie (energetyczne). Ziarno zostało zasiane. Jego idee zostały przechwycone przez innych badaczy. Clerk Maxwell (1831-1879) rozwinął prace Faradaya w swoich prawach elektromagnetyzmu i elektrodynamiki. Maxwell zaprzągł do swoich prac matematykę. Równania Maxwella mają postać równań różniczkowych. Doniosły odkryciem Maxwella było opisanie światła jako fali elektromagnetycznej. Powiązanie tych zjawisk dało podstawę rozwoju dwudziestowiecznej fizyki. Fala elektromagnetyczna jest czystą postacią energii. Rozchodzi się w próżni. Przenosi informacje. Oddziaływuje z materią. Wychodzi z najgłębszych zakamarków cząstek (atomów). Jest wszędzie.

         Dowodem dynamicznego obrazu Wszechświata jest stała Plancka (stała Diraca), która ma wymiar działania. Funkcjonuje ona we wszystkich równaniach mechaniki kwantowej. Zwie się elementarnym kwantem działania.

       Światło emitowane przez galaktyki jest przesunięte ku czerwieni, a to jest dowód na ewolucję wszechświata. Świat stale się rozszerza. Edwin Hubble (1889 – 1953) wykazał, że im dalej położone galaktyki, tym ich prędkości ucieczki są większe. Podał jego wzór:

                                              V = H*d

gdzie: H –  stała Hubble'a,

           d – odległość.