Poznawanie projektów Boga

          Bardzo intrygującym zajęciem jest poznawanie zamysłów, koncepcji i projektów  Stwórcy. Bóg zbudował Wszechświat opierając się na kilkudziesięciu pierwiastkach. Początkowo ludzkość rozpoznawała związki nieorganiczne. Alchemicy mieszali, prowadzili analizy i syntezy związków chemicznych. Wspólnym celem alchemików było odkrycie metody transmutacji ołowiu w złoto (kamień filozoficzny), lekarstwa na wszelkie choroby (panaceum) oraz eliksiru nieśmiertelności. Tak rodziła się nowa nauka zwana chemią.

          Początkowo poznawanie związków organicznych (biologicznych)  było poza zasięgiem poznania. Na początku XIX wieku powszechnie uważano (witalizm), że związki chemiczne występujące w żywych organizmach są zbyt złożone, by można było je otrzymać na drodze syntezy chemicznej wychodzącej od prostych związków nieorganicznych. Ponadto wierzono, że procesy zachodzące w żywych organizmach są możliwe dzięki istnieniu „sił witalnych” (sił życiowych), których nie znano. Ponadto uważano, że procesy zachodzące wewnątrz organizmów nie można przeprowadzić poza organizmem.

          W 1816 Michel Eugène Chevreul prowadził badania nad składem mydła i właściwościami występujących tam soli kwasów tłuszczowych. Po wydzieleniu i oczyszczeniu oraz przereagowaniu ich z silnymi zasadami nieorganicznymi otrzymał mydło, co stanowiło dowód, że poprzez prowadzenie reakcji chemicznych na tłuszczach możliwe jest otrzymanie nowych złożonych substancji bez wykorzystania "siły życiowej". Natomiast w 1828 roku Friedrich Wöhler przeprowadził syntezę mocznika, będącego składnikiem moczu z wykorzystaniem cyjanianu amonu NH₄OCN. Podobne doświadczenia zapoczątkowały syntezy coraz bardziej skomplikowanych związków występujących w naturze.

          Okazało się później, że niemal wszystkie związki chemiczne produkowane przez organizmy żywe da się sztucznie zsyntezować w laboratoriach. Udało się następnie otrzymać wiele związków, które w naturze nie występują, ale których własności są zbliżone do tych produkowanych przez organizmy żywe. Tak więc Bóg nie ukrywa swoich pomysłów. Problem ma jedynie człowiek z odczytaniem tajemnic Boga. Wszystkie wynalazki ludzkie, które zostały opublikowane, powodowały gwałtowny rozwój z danej dziedziny. Tak było z informatyką. Bóg również nie korzystał z urzędu patentowego. Wszystko co jest, jest jawne.

          Analizując poszczególne pierwiastki, trudno jest wyróżnić ich znaczenie. Wszystkie mają niezwykłe właściwości. Niektóre charakteryzują się niezwykłą powszechnością, jak np. wodór, tlen, węgiel, azot, metale i wiele innych. Ich konfiguracje ujawniają możliwość olbrzymich wzajemnych kombinacji, co powoduje, że powstaje ogromna ilość konfiguracji związków wykorzystywanych w przyrodzie i w świecie biotycznym.

          Uran jest ostatnim pierwiastkiem z układu Mendelejewa występujący swobodnie w przyrodzie. Geniusz ludzki spowodował, że wyprodukowano kolejne sztuczne pierwiastki wg układu Mendelejewa, jak neptun i pluton (występuje też śladowo w przyrodzie). Ten ostatni okazał się materiałem łatwo rozszczepialnym i nadaje się jako paliwo w elektrowniach atomowych (bomba zrzucona na Nagassaki była oparta na plutonie). Okazało się, że więcej energii można otrzymać podczas fuzji, czyli łączenia się ze sobą atomów. Podczas wybuchu bomby jądrowej na poligonie wojskowym (na Oceanie Spokojnym) w 1952 r. odkryto (Albert Ghiorso) nowe powstałe pierwiastki: ferm (Fm) i einstein (Es 252).

Podczas wybuchu jądro ²³⁸U wychwytuje 15 neutronów tworząc ²⁵³U, który po emisji 7 elektronów tworzy ²⁵³Es.

Podczas wybuchu jądro ²³⁸U wychwytuje 17 neutronów tworząc ²⁵⁵U, który po emisji 8 elektronów tworzy ²⁵⁵Fm.

        W dalszych latach wykreowano wiele nowych pierwiastków, które posiadają   siódmą powłokę elektronową.  Siódmy okres zawiera 32 pierwiastki, spośród których obecnie (styczeń 2014) niezależnie potwierdzone zostały odkrycia 30 (do liczby atomowej 116).

          Bóg tak umiłował człowieka, że pozwolił mu współuczestniczyć w akcie stwórczym świata. Pozostawił siódmą powłokę dla koncepcji człowieka. Nowe pierwiastki wytworzone przez człowieka, być może, znajdą zastosowania w życiu człowieka.