Związki nieorganiczne

          Cegiełki jakimi są atomy pierwiastków tworzą zmyślne związki chemiczne jak: tlenki, kwasy, wodorotlenki (zasady) czy sole.  Podlegają one ustanowionym przez Stwórcę wzorcom i prawom.

 Tlenki powstają w wyniku reakcji pierwiastków z tlenem (utlenianie, spalanie) oraz rozkładów związków zawierających tlen. Do tlenków należy też woda   (H₂O), krzemionka, czyli główny składnik piasku kwarcowego (SiO₂), dwutlenek węgla (CO₂). Tlenki mają bardzo różne własności fizyczne, które zależą od pierwiastka łączącego z tlenem: od substancji stałych o bardzo wysokich temperaturach topnienia (tlenek wolframu), przez ciecze (woda), po gazy (podtlenek azotu). Większość tlenków metali ma podobny, biały bądź szary kolor bez połysku, jednak znanych jest też wiele tlenków barwnych, np. czarny tlenek żelaza(II), czerwono-brązowy tlenek żelaza(III) (rdza), jaskrawoczerwony lub żółty tlenek rtęci(II) bądź zielony tlenek chromu(III) i in.

Tlenki do substytut lub komponent wielu związków złożonych. Reagujące z kwasami dają sole, zazwyczaj podwyższają odczyn pH. Reagując z zasadami dają sole. Szczególnie znane tlenki to: woda, CO – tlenek węgla, CO₂ – dwutlenek węgla, CaO – tlenek wapnia, SiO₂ – krzemionka. Niektóre tlenki są półprzewodnikami (ZnO – cynkit) oraz ferromagnetykami (po dodaniu innych metali jak np. manganu).

 

Kwasy nieorganiczne to związki chemiczne składające się z wodoru i reszty kwasowej. Dzielą się na tlenowe i beztlenowe. Kwasy tlenowe można otrzymać zazwyczaj w reakcji odpowiadających im bezwodników kwasowych z wodą.  Do najczęściej używanych kwasów nieorganicznych tlenowych należą: kwas azotowy(V), kwas siarkowy(VI), kwas ortofosforowy(V), kwasy krzemowe (krzemiany), kwasy tlenowe chloru i kwas węglowy. Kwasami beztlenowymi nazywa się spełniające definicje kwasów wodorki niemetali (oraz ich pochodne) lub ich roztwory wodne (fluorowodór, kwas solny, siarkowodór, cyjanowodór). Do najbardziej znanych kwasów należą:

tlenowe kwasy nieorganiczne:

kwas azotowy (azotowy(V)), HNO₃

kwas azotawy (azotowy(III)), HNO₂

kwas siarkowy (siarkowy(VI)), H₂SO₄

kwas siarkawy (siarkowy(IV)), H₂SO₃

kwas fosforowy (fosforowy(V)), H₃PO₄

kwas fosfonowy (fosforawy, fosforowy(III)), H₃PO₃

kwas węglowy, H₂CO₃

kwas chlorowy (chlorowy(V)), HClO₃

kwas borowy, H₃BO₃

beztlenowe kwasy nieorganiczne:

kwas fluorowodorowy, HF

kwas chlorowodorowy (solny), HCl

kwas bromowodorowy, HBr

kwas jodowodorowy, HI

kwas siarkowodorowy, H₂S

kwas cyjanowodorowy, HCN

          Oprócz zastosowania w przemyśle chemicznym kwasy stanowią ważny składnik (kwasy mineralne: kwas solny, kwas siarkowy, kwas siarkawy, kwas azotowy, kwas fosforowy) związków chemicznych (sole).

 

Wodorotlenki – związki chemiczne o wzorze: M(OH)_x , gdzie M to metale lub

kation amonowy NH+4, jak również kationy organiczne. Wodorotlenki są związkami jonowymi tzn. pomiędzy kationem i anionem występuje oddziaływanie typu jon–jon. Ze względu na właściwości kwasowo-zasadowe wyróżnia się wodorotlenki zasadowe, obojętne, kwasowe i amfoteryczne. Według zamysłu Stwórcy mają zadania konstruktywne. Wykorzystane są w nawozach, farmacji, medycynie, w budownictwie Ca(OH)₂ – wapno gaszone.

 

Sole – związki chemiczne powstałe w wyniku całkowitego lub częściowego zastąpienia w kwasach atomów wodoru innymi atomami bądź grupami o własnościach elektrofilowych takimi jak metale, NH₄⁺, RO- (gdzie R – dowolna grupa organiczna) itp. Sole są składnikami minerałów. Związki te mają różnorodne zastosowanie, od nawozów sztucznych poprzez materiały budowlane, przemysł spożywczy, aż do wyrobów farmaceutycznych. Np. węglan wapnia to sól występująca powszechnie w przyrodzie w postaci minerałów: kalcytu i aragonitu. Poza tym buduje skały wapienne: wapienie, kredę oraz marmur. Ze względu na dużą dostępność tej substancji jest wykorzystywana w budownictwie (do wyrobu cementu, szkła, wapna palonego).

 

        Być może w opisanych związkach nie widać bezpośrednio koncepcji Boga, ale stanowią one budulec związków bardziej skomplikowanych. Budowa skał, minerałów jest uporządkowana związkami, które każdy ma swoje właściwości, a przez nie, swoje zadania i zastosowanie. Świat jawi się jako koncepcja, w której wszystko ma swoje uzasadnienie, sens i cel. Same zasady, relacje między jonami, zależności między grupami chemicznymi (wodorotlenowa, reszta kwasowa, kationy, aniony) są już czymś fascynującym. Prawa i zależności chemiczne nie zmieniają się w czasie. Świat jest określony, zaplanowany i zaprojektowany. Można przewidywać skutki reakcji chemicznych.