Prace misyjne Pawła i innych głosicieli wiary podejmowano wielokrotnie (druga, trzecia). Towarzyszyły im dramaty jak i sukcesy. Wielokrotnie Paweł i osoby mu towarzyszące zostały poturbowane, uwięzione, sądzeni. Jak pisze Łukasz wszystko czyniono: "Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego rodu" (Dz 17,28). Kościół poszerzał swoje wpływy. Ziarno Kościoła chrześcijańskiego została zasiane. Nauka Jezusa stała się uniwersalna, powszechna w obrębie morza śródziemnomorskiego i krajów przylegających do niego. Dawny Szaweł stał się Pawłem, obrońcą i konstruktorem wiary chrześcijańskiej. Swoje myśli, natchnienia przelewał w listach apostolskich, które rozsyłał do lokalnych kościołów. O jego dorobku będzie jeszcze mowa.
Wobec sprzeciwu władz i nieprzychylności Sanhedrynu wyprawy musiały zakończyć się tragedią. Paweł oraz inni Apostołowie (oprócz Jana) zostali uwięzieni i straceni. Pawła stracono ok. 67 roku.
Pisałem, że Paweł nie jest moją ulubioną postacią i nie zdobył mojego zaufania, ale fakt, że oddał życie za wiarę upoważnia do postawienia go w gronie Apostołów. Można wiele dobrego napisać o jego przesłaniach. Na pewno był on wielkim piewcą Jezusa. Jego Listy do dzisiaj stanowią fundament nauczania Kościoła.
Rażą mnie jego poglądy sprzyjające niewolnictwu (uważał instytucję niewolnictwa za coś normalnego.), negatywny (poniżający) stosunek do kobiet. Zbyt ufał władzy świeckiej. Z władzami starał się żyć w przyjaźni i w zgodzie. Głosił, że władza świecka pochodzi od Boga i trzeba ją uszanować.
Apostoł przyjął bezkrytyczne Księgi oraz Tradycję. Jego działalność była kontynuacją starego wzoru rozumowania. Korzystał zarówno z poglądów Starego Testamentu, judaizmu, jak i wczesnego chrześcijaństwa. Wierzył w ontyczne istnienie aniołów, szatana, zagładę grzeszników. Boga traktował jak Króla Niebios, sędziego, który wynagradza, a zarazem może karać. Dzień sądu widział jako dzień pełen grozy i przerażenia („Dzień Jahwe” Amos). Rozwijał teologię nie zmieniając w niej nic, co już pochodziło z katechezy starotestamentalnej. Jego troska o zachowanie dotychczasowej katechezy powodowała, że religia chrześcijańska przeobrażała się w sztywny, legalistyczny konserwatyzm. Nowo utworzony Kościół tracił na dynamizmie na rzecz statycznego rozumienia wiary. Było to sprzeczne ze Słowem Bożym, które głosiło ciągłe zmierzanie (dynamizm) do doskonałości.
Ze względu na to, że jedynie dochodzimy do Prawdy Objawionej, religia powinna mieć charakter polemiczny, otwarty na hipotezy, na rozwój pozytywny. Należy stale ukazywać duchowy dynamizm chrześcijan z jego charakterystycznymi, dla każdej epoki, cechami i rozmaitymi aspektami. Naturalnie, nie ominie się błędów, ale nasze starania i poszukiwania mogą przybliżyć nas do Prawdy. Kościół ziemski podlega też słabościom. Nie bez winy są tu przewodnicy duchowi, którym Bóg w szczególny sposób powierzył pasterską odpowiedzialność za swą owczarnię.
Razi mnie u Pawła używanie słów: Bóg wybiera kogo chce, odrzuca kogo chce czy: ze szczególnym miłosierdziem odnosi się do kogo chce. Przed Bogiem wszyscy są równi. Stwórca wszystkim udziela takiej samej łaski. Nie każdy ją jednak identycznie przyjmuje. Nie wszyscy mają bowiem taką samą wiarę. W tym leży klucz tłumaczeniu owoców darów Boga. U Pawła obraz Boga jest w jakiejś mierze antropologiczny stąd przypisuje Mu ludzkie emocje (wybiera lub odrzuca według swojego uznania, okazuje gniew).
Czy Kościół nie chciał prawdy? Może i tak, ale był skrępowany własnymi dogmatami. Do realizacji swoich politycznych celów potrzebował mitów. Szkoda, bo mógłby się jeszcze wzbogacić, i to tymi samymi rodzajami skarbów, nad którymi zlecono mu pieczę. Wiara radosna ustąpiła miejsce wierze ofiarnej, cierpienniczej. Powrócił strach przed Bogiem. Kościół stał się wyrocznią wiary. Burzliwa historia świata umacniała jego pozycję. Kiedy powstało państwo kościelne sprawy wiary przeszły na drugi plan, stały się jedynie narzędziem spełniania państwowych i partykularnych interesów. Prawdziwa wiara pozostawała tylko w ludzkich sercach. Nie do końca prawdziwy depozyt wiary przenoszony był przez maluczkich tego świata.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW 13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz