Będąc już w szkole podstawowej zastanawiałem się nad właściwościami pól grawitacyjnych, elektrostatycznych i innych. Jak to jest z oddziaływaniem na odległość? Zadawałem sobie proste pytanie: Skąd księżyc wie, że Ziemia go przyciąga? Szukałem i nadal poszukuję prostego wyjaśnienia, jak proste jest tłumaczenie natury siły odśrodkowej.
W przypadku pól oddziaływań nie znalazłem dotąd jasnego wytłumaczenia. Nauka podaje tylko ich źródła i właściwości. Brakuje odpowiedzi jak to się dzieje? Pomysł Einsteina o zakrzywieniu przestrzeni jest genialnym zabiegiem tłumaczącym, ale nieprzyswajalnym przez przeciętny ludzki umysł. Nauka podaje tylko fakt powszechnego ciążenia (jedno z czterech oddziaływań podstawowych) i podaje prawo, które nim rządzi. Ten fakt nazywa zjawiskiem naturalnym. To wszystko.
Może odpowiedź znajduje się strukturze dynamicznej świata. W każdym punkcie pola (grawitacyjnego, elektrostatycznego lub innego) można wyznaczyć natężenie i potencjał pola. Jeżeli są wartości określające punkt pola, to taki punkt istnieje mocą wyliczonych wartości. Wartości wskazują, o czynnym ich działaniu. A więc istnieją przez swoje działania, nie mając własnej substancji. Już wcześniej omawiałem istnienie Boga faktem Jego działania. Tu zachodzi podobne zjawisko. Pola oddziaływań rozchodzą się w nieskończoność, mając coraz mniejszą moc. Pola obu źródeł zachodzą na siebie i interferują, dając ostatecznie wartość siły przyciągającej lub odpychającej. Istniejące pola niosą informację o istniejących źródła. Księżyc emituje własne pole grawitacyjne. Ziemia własne. Pola te nachodzą na siebie i przekazują swe właściwości. Tu jest odpowiedź: "Skąd księżyc wie, że Ziemia go przyciąga" Mimo, że między źródłami może istnieć próżnia, to nie znaczy, że w niej jest pustka. Przestrzeń wypełniona jest informacją.
Dynamiczna struktura pól ma w sobie duże podobieństwo do ujęcia matematycznego. W niej operuje się symbolami, które nie muszą mieć odbicia w realiach. Pola oddziaływań, grawitacyjne i inne są zapisem dynamicznego stanu rzeczywistości.
Wspomniane siły odśrodkowe też należą do zjawisk dynamicznych. Istnieją przez ruch (czyli dynamizm) obrotowy.
Reasumując. Świat wypełniony jest olbrzymią ilością dynamicznych zjawisk. Świat nie składa się tylko z klocków materialnych. Istnieją zjawiska, które mają pochodzenia wynikające z działania. Najlepszym dowodem tego miszmaszu jest wyłapywanie np. w radiu, w jednym miejscu, różnych stacji. Przez te same punkty przechodzą informacje (miliony) różnych zjawisk. Nasuwa się prozaiczne pytanie. Jak się to wszystko mieści w określonym punkcie?
Świat można jakoś opisać (np. matematycznie), ale wyobraźnia za tym nie nadąża. Potrzebne są modele, uproszczenia, kwazicząstki (cząstki odpowiadające układom). Człowiek aby nie zwariować musi świat odbierać w pewnym przybliżeniu, bo prawdziwy obraz jest ponad ludzki umysł.
adres e-mail: p.porebski@onet.pl Prywatne konto bankowe SWIFT BPKOPLPW
13102026290000950200272633 https://zrzutka.pl/z/pawel1949
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz