Ewangelie świadkami Jezusa

          Ewangelia Mateusza przepełniona jest tezą, że wszystkie proroctwa mesjańskie Starego Testamentu urzeczywistniły się w nauce Jezusa. Jego dzieło sugeruje, że Stary Testament był napisany głównie dla chrześcijan lub Żydów którzy winni przyjąć Jezusa jako zapowiadanego Mesjasza: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela (Mt 2,6; Mi 5,1). Temat jest bardzo ciekawy, ale  i bardzo kontrowersyjny. Warto zapoznać się z opinią samych Żydów i jak odczytują Torę.

          Łukasz nie trzyma się już tak kurczowo Starego Testamentu, choć i u niego można dostrzec pewne elementy (np. psalmy, prawa Majżeszowe): nie próbujcie sobie mówić: "Abrahama mamy za ojca", bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi (Łk 3,8); Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek (Łk 4,4; Pwt 8,3) Można zauważyć u niego tendencję skierowaną w stronę uniwersalizmu wiary (podobnie u Pawła). Być może dlatego pozwolił sobie na swobodne wstawki i koncepcje teologiczne (katecheza o tym milczy). Dla niego najważniejszą sprawą była historia zbawienia, aby chrześcijanie nawróceni z pogaństwa byli utwierdzeni w wierze. Rys historyczny był tylko wyjściem do realizacji załozonego celu. Bardzo wyraźnie przedstawia temat męki i zmartwychwstania Jezusa, co jest widoczne w samej konstrukcji Ewangelii.

          Ewangelista Marek w zasadzie nie uprawiał teologii  w swoim dziele. Nie podaje własnych interpretacji, nie wyjaśnia i nie uzasadnia. Spełnia rolę świadka, który opowiada o Jezusie. Dość znamienne są dla Ewangelii Marka nakazy Jezusa, by ludzie dopiero z Jego triumfu nad śmiercią wywnioskowali, kim On jest w rzeczywistości. Jeżeli powołuje się na Stary Testament to dla przywołania jakieś mądrości. Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie (Mk 7,6; Iz 29,13).

          Ewangelia Jana zawiera własne opracowania teologiczne. Wiele tez jest bardzo trafnych, ale są też i tezy wątpliwe. Cytaty Jezusa są lekko retuszowane pod przyjęte koncepcje. To budzi nieufność. Cuda Chrystusa w ujęciu Autora są nie tylko faktami historycznymi, lecz przede wszystkim znakami potwierdzającymi autentyczność posłannictwa Chrystusa. Warto prześledzić Ewangelię pod kątem uniwersalizmu przesłania. Stary Testament jest przywoływany, ale bardziej jako materiał dowodowy: Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo (J 5,39). Dla Ewangelisty ważnym świadkiem Jezusa jest Jan Chrzciciel. Sam Jezus jednak mówi: Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał (J 5,36).