La première axiome de filozoteizm
n'est pas si inhabituel. Il basé sur une thèse simple. Chaque effet a sa cause.
Cette conclusion est le résultat d'une pensée logique et rationnelle. Toute autre réponse est basée sur un
casse-cou hypothèses, qui sont la plupart du temps indigestes rationnellement,
artificiel, ridicule et improbable, et ce qui ne sont pas d'accord avec le sens
commun est absurde. Le monde est le résultat, et ainsi doit
être la cause. L'existence de Dieu est la conséquence de la pensée logique.
Plus difficile à accepter est la deuxième filozoteizm axiome, qui se lit:
Jésus-Christ a été élevé au
rôle de l'Acte agissant qui est le Créateur.
On peut dire que chaque mot qu'il semble mystérieux et soulève des
doutes. Bien qu'il soit un axiome,
filozoteizm beaucoup d'espace est consacré à l'explication de son contenu et de sens.
L'auteur admet que la question de Jésus comme l'incarnation de Dieu a
évolué avec lui pendant une longue période. Au début, il a abordé cette
question avec soin et avec une grande dose de scepticisme. Il était difficile
de fermer une seule humanité boucle de Jésus avec sa mission et de
l'incarnation de Dieu. La catéchèse prêchée semblait incompatible, basé sur les
mythes, les légendes et miracles. Pour aller plus loin, Il
était nécessaire être coupé de la catéchèse proclamé, ce qui est très
inquiétant. Concepts (incarnation, l'exaltation, l’Acte agissant) ont été donné
un nouveau sens. Les résultats des tests ont surpris l'auteur lui-même. Avec le
scepticisme il est allé à la confiance et l'enthousiasme que Jésus-Christ est
un phénomène extraordinaire, il est nécessaire d'expliquer à la fois les
mystères de l'humanité et Dieu. Filozoteizm cadeaux largement reconnus cette
question comme un axiome. L'auteur admet que la question de Jésus ne doit pas
être un axiome, car il est expliqué. Cette imprécision délibérée est une
expression d'admiration immense, le respect et la foi en Jésus-Christ. L’axiom
est une demande de mettre fin à ses études.
En utilisant un langage simple, on peut définir filozoteizm comme une méthodologie de recherche qui repose sur deux vérités: le Créateur existe. Jésus-Christ est l'exaltation
dans l’Acte agissant et l'image de Dieu
Très-Haut.
L'auteur est venu à la cohérence étonnante. Son point de vue de la foi, dépourvues de légendes, est aussi belle que
prêché église de
la catéchèse. Belle, parce que plus proche de la vérité. À la fin rendu
compte qu'il ne pouvait pas en
être autrement. Jésus-Christ -
l'égal de Dieu. Quoi de plus beau?
Peut-être qu'il était théologien protestant droit Rudolf Bultmann
(1884–1976) proclame que Jésus est l'action salvifique de Dieu, et seulement dans ce sens est Dieu[1].
Dans cette phrase, on peut lire que Jésus n’est pas le Dieu ontologique (parce que Dieu le Père est un en soi),
mais la mission de salut et les qualités du père
dans l'Acte agissant a acquis les droits de le nommer Dieu. Il est devenu le
paradigme pour l'ensemble de l'existence
chrétienne.
Christ était (selon Friedrich
Schleiermacher, 1768–1834), un homme de filiales d'ici
la fin de Dieu dans chaque action,
pensée, en parole et en Acte. Cette relation est exprimée en l'existence
de Dieu en Lui (Jésus). La mission de Jésus était d'être la visualisation des gens
de cette dépendance totale.
[1] Mot de passe: Bultmann [dans] l'Encyclopédie Catholique,
Volume II, Ed. TN
KUL, Lublin en
1985, col. 1199.
Sources exploration et matériaux
disponibles
Filozoteizm doit commencer à rechercher tout à partir de zéro (phénoménologiquement), sans le fardeau
du passé. Pour lui, la source de tout ce qui est disponible, y compris:
– Les dernières recherches et les découvertes scientifiques,
– Ecriture comme source principale écrit,
– Toutes les sources écrites (y compris les apocryphes)
– Connaissance de l'histoire,
– Traités, hypothèses qui ont été rejetés par l'Eglise,
– Les livres sacrés des autres religions.
– Ecriture comme source principale écrit,
– Toutes les sources écrites (y compris les apocryphes)
– Connaissance de l'histoire,
– Traités, hypothèses qui ont été rejetés par l'Eglise,
– Les livres sacrés des autres religions.
Recherche au niveau micro (physique quantique) et macromonde fournir un beaucoup d'informations
intéressantes. Celui-ci provient
de la thèse de immaterializm[2].
Modèles cosmologiques dynamiques suggèrent que le monde est dans un état de constante évolution. Si le monde est en
constante évolution, cela signifie que a eu un commencement. Écriture a été écrit par les auteurs
inspirés. Ils tirent de l'état de
connaissance de la vérité. Images
de Dieu, un espace surnaturel. Bien que leur message est gâché par une observation humaine, cependant,
de nombreuses vérités peuvent
être lus. La grande littérature
ancienne apporte beaucoup d'informations
précieuses, trop factuelle.
Auteurs de l'intuition
et aujourd'hui est admirable.
Le paradoxe est que les hypothèses se révèlent être
le véritable objectif, et les valeurs
expérimentales parfois seulement des vérités subjectives.
Apprendre à connaître « n'est pas une chose en soi »,
mais « chose, car il nous apparaît ».
La
connaissance historique est le
matériau de plusieurs milliers d'années. La connaissance des effets des mines du Créateur. Certains
traités penseurs, philosophes,
théologiens. Certains ont été adaptés par les théologiens chrétiens,
d'autres rejetées. Ils ont tous deux
des informations de valeur inestimable.
Les livres sacrés des autres religions monothéistes.
Dans les auteurs
ont également inspirés de lire
l'état de la Vérité.
Matériaux et sources sont si nombreux qui dépassent les capacités de l'auteur filozoteizmu. L'auteur,
dans un esprit de foi rationnelle,
encourage les autres à travailler
ensemble pour résoudre les énigmes de l'univers à l'aide de la méthode proposée. Il estime que le moment viendra où l'Eglise reconnaîtra que rencontre Vérité filozoteizm.
Il peut avoir besoin de quelques générations? Une fois que vous devez commencer.
Les premiers aperçus de la nouvelle apparence,
vous pouvez découvrir dans la
littérature chrétienne actuelle.
L'église retient son souffle pour le moment, ne répond pas. Pour lui, il est un choc. Église lui-même entouré
d'un cocon de dogme, ce qui ne
vous permet pas de faire tout
mouvement. Le progrès scientifique et églises vides le forcer
à la réforme. Je l'espère,
il était pas trop tard. La soumission de
tentatives de la juridiction de l'Église ont échoué. Jusque-là, les évêques, théologiens, savants catholiques restent silencieux.
Ne prenez pas la discussion, pas critiquer, voire d'encourager la poursuite des travaux. L'auteur,
cependant, manquant d'une collision
avec une variété de rations raisonnables. Il ya un manque
de discussion et de polémique. Peut-être
la conspiration du silence est une des méthodes d'élimination ou incommode taire pour
l'Église d'autres points de vue
et arguments.
[1] Mot de passe: Bultmann [dans] l'Encyclopédie Catholique,
Volume II, Ed. TN
KUL, Lublin en
1985, col. 1199.
[2] Immaterializm - le point
de vue que une matière ne existe pas comme un substitut séparée.
Tłumaczenie
Drugi aksjomat filozoteizmu
Pierwszy aksjomat filozoteizmu nie
jest taki niezwykły. Opiera się na prostej tezie. Każdy skutek ma swoją
przyczynę. Wniosek ten jest konsekwencją logicznego i racjonalnego myślenia.
Każda inna odpowiedź opiera się na karkołomnych hipotezach, które najczęściej
są niestrawne rozumowo, wydumane,
śmieszne i nieprawdopodobne, a to, co
nie zgadza się ze zdrowym rozsądkiem jest absurdem. Świat jest skutkiem, a
więc musi istnieć jego przyczyna. Istnienie Boga jest konsekwencją
logicznego myślenia. Trudniejszy do przyjęcia jest drugi aksjomat filozoteizmu,
który brzmi:
Jezus Chrystus został wywyższony do
roli Aktu działającego jakim jest Stwórca.
Można powiedzieć,
że każde słowo w nim brzmi tajemniczo i wzbudza wątpliwości. Pomimo, że jest to aksjomat, filozoteizm
wiele miejsca zajmuje na wyjaśnianiu jego treści i znaczenia.
Autor przyznaje,
że problematyka Jezusa jako Wcielenie Boga
ewoluowała u niego przez długi czas. Początkowo podchodził do tej
problematyki ostrożnie i z dużą dozą sceptycyzmu. Trudno było zamknąć jedną
klamrą człowieczeństwo Jezusa z Jego posłannictwem i wcieleniem Boga. Głoszona
katecheza wydawała się niespójna, oparta na mitach, legendach i cudach. Aby
pójść dalej trzeba było odciąć się od głoszonej katechezy, która bardzo
przeszkadzała. Pojęciom (wcielenie, wywyższenie, Akt działający) nadano nowe
znaczenia. Wyniki badań zaskoczyły samego autora. Ze sceptycyzmu przeszedł do
pewności i entuzjazmu, że Jezus Chrystus jest niezwykłym fenomenem, niezbędnym
do wyjaśnienia zarówno tajemnic człowieczeństwa, jak i Boga.
Filozoteizm szeroko przedstawia tę
problematykę ujętą w formie aksjomatu. Autor przyznaje, że zagadnienie
dotyczące Jezusa nie powinno być aksjomatem skoro jest wyjaśniane. Ta celowa
nieścisłość jest wyrazem ogromnego podziwu, szacunku i wiary autora w Jezusa
Chrystusa. Aksjomat jest wnioskiem końcowym jego badań.
Używając języka
prostego, można zdefiniować filozoteizm jako metodykę badawczą opierającą się
na dwóch prawdach: Stwórca istnieje. Jezus Chrystus jest Wcieleniem w Akcie
działającym i obrazem Boga Najwyższego.
Autor doszedł do
zadziwiającej spójności. Jego ogląd wiary, pozbawiony legend, jest równie
piękny jak głoszona katecheza kościelna. Piękny, bo bardziej zbliżony do
Prawdy. Na końcu zrozumiał, że nie mogło być inaczej. Jezus Chrystus –
równy Bogu. Co może być piękniejszego?
Być może rację
miał ewangelicki
teolog
Rudolf Bultmann (1884–1976) głosząc, że Jezus jest działaniem zbawczym
Boga i jedynie w tym znaczeniu jest Bogiem [1].
W tym zdaniu można odczytać, że Jezus nie jest ontologicznym Bogiem (bo
Bóg-Ojciec jest jeden sam w sobie), lecz przez misję zbawczą oraz przymioty
Ojca w Akcie działającym nabył prawa do nazwania Go Bogiem. Tym samym stał się
paradygmatem wszelkiej egzystencji chrześcijańskiej.
Chrystus był
(według Friedricha Schleiermachera, 1768–1834) człowiekiem zależnym do końca od
Boga w każdym działaniu, myśli, czynie i słowie. Zależność ta wyrażała się w
istnieniu Boga w Nim (w Jezusie). Misją Jezusa miało być uzmysłowienie ludziom
tej całkowitej zależności.
1.3. Źródła
poszukiwań i dostępne materiały
Filozoteizm musi rozpocząć badania
wszystkiego od nowa (fenomenologicznie), bez obciążeń przeszłości. Dla niego
źródłami jest wszystko, co jest dostępne, w tym:
– najnowsze
badania i odkrycia naukowe,
– Pismo
święte jako główne źródło pisane,
– wszelkie
źródła pisane (w tym apokryfy),
– wiedza
historyczna,
– traktaty,
hipotezy, które zostały odrzucone przez Kościół,
– święte księgi innych wyznań.
Badania naukowe na poziomie mikro (fizyka kwantowa) i
makroświata dostarczają wiele
interesujących informacji. To z nich wywodzi się teza o immaterializmie[2].
Dynamiczne modele kosmologiczne sugerowały, że świat jest w stanie nieustannej
ewolucji. Jeżeli świat ewoluuje, to znaczy, że miał początek. Pismo
święte napisane było przez autorów natchnionych. Czerpali oni wiedzę ze stanu
Prawdy. Obrazowali Boga, przestrzeń nadprzyrodzoną. Choć ich przekaz jest zmącony ludzkim oglądem, to jednak wiele
prawd można odczytać. Ogromna literatura starożytna niesie wiele cennych
informacji, też faktograficznych. Intuicja autorów i dziś budzi podziw.
Paradoksem jest, że hipotezy okazują się prawdami obiektywnymi, a
wartości doświadczalne nieraz tylko prawdami subiektywnymi. Poznajemy „nie
rzecz samą w sobie”, ale „rzecz, jak się nam jawi”.
Wiedza
historyczna
to materiał z kilku tysięcy lat. Kopalnia wiedzy skutków działania Stwórcy. Niektóre traktaty myślicieli, filozofów, teologów.
Niektóre zostały zaadaptowane przez teologów chrześcijańskich, inne odrzucone.
Jedne i drugie mają ogromną wartość informacyjną.
Święte księgi innych religii monoteistycznych. W nich również
autorzy natchnieni odczytywali stan Prawdy.
Materiałów i źródeł jest tak wiele,
że przekraczają możliwości autora filozoteizmu. Autor w duchu wiary rozumnej,
zachęca innych do współpracy
rozwiązywania zagadek Wszechświata za pomocą proponowanej metody. Wierzy, że przyjdzie czas, gdy Kościół
dostrzeże, że filozoteizm wychodzi naprzeciw Prawdy.
Może trzeba na to kilku pokoleń? Kiedyś trzeba zacząć.
Pierwsze przebłyski nowego spojrzenia można odkryć w obecnej literaturze
chrześcijańskiej. Kościół na razie wstrzymuje oddech, nie reaguje. Dla niego to
szok. Kościół otoczył się kokonem dogmatów, które nie pozwalają zrobić żadnego
ruchu. Postęp naukowy oraz puste kościoły zmuszą go do reform. Oby nie było za
późno. Próby autora poddania się jurysdykcji Kościoła nie powiodły się. Póki
co, biskupi, teolodzy, uczeni katoliccy zachowują milczenie. Nie podejmują dyskusji,
nie ganią, wręcz zachęcają do dalszych prac. Autorowi jednak brakuje zderzenia
z różnymi rozsądnymi racjami. Brakuje dyskusji i polemiki. Być może zmowa
milczenia jest jedną z metod pozbywania się lub wyciszania niewygodnych dla
Kościoła innych poglądów i racji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz