Le principal département
de philosophie est l'ontologie,
autrement dit, la science de l'être.
Parménide (environ 540–470) a introduit le concept de l'être: l'être est ce qu'il est.
L’être
Aristote (384–322) a estimé que dans le cas de la matière, chacun étant composé de la substance (ding an sich – la chose en soi) et les propriétés (forme, taille, couleur). Par la nature de l'être se
comprendre tout, ce qui est le substrat et la source de son action. Sur l'essence de l'être se compose de l'existence et le contenu de ce qui est exprimé dans la notion de cet être. Un chien, par
exemple, possède
les propriétés et les
caractéristiques incluses
dans l'essence du chien (ce qui est le contenu de son existence). Les sens réagissent aux attributs, tandis que l'esprit est capable de comprendre le chien. les propriétés sont connaissables sens. Affliction de l'être sont des propriétés qui ne sont pas le droit à
l'existence spontanée, mais sont coincés dans la substance et il est
l'existence de la substance (forme, couleur, taille). Emmanuel Kant
(1724–1804) disait que ne pas pouvroir connaître l'essence de
l'être (noumène – la chose en soi) en
utilisant la raison humaine.
E. Kant avait raison, mais seulement dans le cas de la substance spirituelle.
En ce qui concerne le matériau du
substrat, il est difficile de pénétrer
et explorer ce
qui ne existe pas propre existence.
Matière est une illusion
Si une matière (hylé) existait en
tant qu'entité distincte, elle pourrait être divisé indéfiniment. Infinity
est insaisissable, et ainsi d’une matière ne peut pas
exister de son existence. Manque une matière confirme
le phénomène d'annihilation connu de la science, et répétées de nombreuses fois dans les laboratoires.
Après que les particules de collision
(par exemple un électron) de antiparticule (positron)
deux particules disparaissent
et apparaissent énergie
rayonnante en retour. Disparition
d’une matière est incompréhensible et démontre la capacité de son absence. Le physicien Erwin
Schrödinger (1887–1961) croyait que l'électron est
une onde stationnaire qui existe dans le voisinage du noyau. La matière entièrement
composée d'électrons, qui sont des
ondes stationnaires sphériques (Łukasz Buczyński). Beaucoup d'autres points de vue ont renforcé l'idée qu’une matière ne soit pas en tant que telle. Une matière est une illusion.
Les matérialistes ont été privés de
leur exploit cognitive.
Beaucoup de savants disent à propos de l'affaire comme un phénomène de champ de force [...]. Certains disent que l'intensité de champ
n'a pas de matériau de substrat [1].
Manque la définition claire de la matière
a causé la statique à quantifier la masse a été remplacé par son homologue dynamique, qui est le concept de l'inertie. La matière n’est pas "univers matériel". La substance
matérielle est un système dynamique de matériaux de construction (hylomerique).
Einstein annonçant l'équivalence de la masse-énergie fameuse formule:
E = m*c2
où: m - masse au repos, c - la vitesse de la lumière
il clairement privé de son scratch existence indépendante.
Le substrat (matière) c’est un conglomérat de l'énergie, qui révèle son état (condition). Depuis le
conglomérat crée une illusion de l'existence
du substrat (substrat), filozoteizm accepte provisoirement
le concept d'être. Il faut juste à
le redéfinir, en notant clairement sa base de
l'énergie et de l'origine. L'absence
d'un matériau de substrat a ses effets dans la structure de la réalité. L'énergie propre est le seul facteur travail. L'univers est si
transparent, mais pas vide – rempli
d'énergie.
L’ontologie est porté à de nouveaux défis. Le problème de l'essence de la question doivent passer sur l'essence de l'énergie. L'énergie est quelque chose de dynamique.
Cela nécessite une vision du monde différente. Parlant des êtres matériels, sans
préciser la nature de son énergie fait pour simplifier que
la poursuite de la recherche peut
apporter un fausses conclusions.
Depuis la nouvelle ontologie ne possède pas son statut scientifique,
dans cette étude sera utilisée vieux concept de l'être, pour autant que seront
justifiés.
La matière est produit à base d'énergie. Puisque
l'énergie est dynamique, et donc
tous les êtres sont dynamiques en soi. Poursuivant ce
raisonnement, nous pouvons conclure que le monde entier est dynamique.
[1] X. Julisław Łukomski, la
philosophie Elements. A la recherche des
causes ultimes de la réalité, Wszechnica Świętokrzyska Kielce 2014, p. 70.
Tłumaczenie
Struktura rzeczywistości
Podstawowym działem filozofii jest
ontologia czyli nauka o bycie. Parmenides (ok. 540–470 przed Chr.) wprowadził
pojęcie bytu: Bytem jest to, co jest.
Byt
Arystoteles (384–322 przed
Chr.) uważał, że w przypadku materii
każdy byt składa się z substancji (niem. ding an sich: rzecz sama w
sobie) i przypadłości (kształt, wielkość, kolor). Przez naturę bytu rozumie się
to wszystko, co stanowi podłoże i źródło jego działania. Na istotę bytu składa
się treść danego bytu i to, co znajduje wyraz w pojęciu o tym bycie. Np. pies –
posiada właściwości i cechy wchodzące w istotę psa (to stanowi treść jego
bytu). Zmysły reagują na cechy, natomiast rozum pojmuje istotę psa. Przypadłości
są poznawane zmysłami. Przypadłością
bytu są własności, którym nie przysługuje samoistne istnienie, ale tkwią w
substancji i istnieją istnieniem substancji (kształt, kolor, wielkość). Emmanuel
Kant (1724–1804) mawiał, że nie można poznać istoty bytu (noumen – rzecz
sama w sobie) za pomocą rozumu ludzkiego.
E. Kant miał rację, ale jedynie w
przypadku substancji duchowej. Co do podłoża materialnego, to trudno wnikać i
badać coś, co nie istnieje własnym istnieniem.
Materia jest złudzeniem
Gdyby materia (hyle) istniała jako
samodzielny byt, to można by ją dzielić w nieskończoność. Nieskończoność jest
nieuchwytna, a więc materia nie może istnieć swoim istnieniem. Brak
materii potwierdza zjawisko anihilacji znane nauce i wielokrotnie powtarzane w
labolatoriach. Po zderzeniu cząstki (np. elektronu) z antycząstką (pozytonem)
obie cząstki znikają i pojawia się w zamian energia promienista. Znikanie
materii jest niepojęte i świadczy o możliwości jej braku. Fizyk Erwin
Schrödinger (1887–1961) uważał, że elektron to fala stojąca, istniejąca w
otoczeniu jądra atomowego. Materia w całości składa się z elektronów, które
są sferycznymi falami stojącymi (Łukasz Buczyński). Wiele innych poglądów
umocniły tezę, że materii nie ma jako takiej. Materia jest złudzeniem.
Materialiści pozbawieni zostali swojego atutu poznawczego.
Wielu uczonych mówi o materii jako o zjawisku pola sił [...]. Niektórzy
twierdzą, że pole sił nie ma żadnego substratu materialnego[1].
Brak jednoznacznej definicji materii spowodowało, że statyczne
określenie ilościowe masy zastąpiono jej dynamicznym odpowiednikiem, jakim jest
pojęcie bezwładności ciała. Materia nie jest „tworzywem wszechświata”. Substancja materialna jest dynamicznym
systemem o konstrukcji materialnej (hylomerycznej). Einstein ogłaszając równoważność masy i energii słynnym wzorem:
E = m*c2
gdzie:
m – masa spoczynkowa, c – prędkość światła
jednoznacznie
pozbawił materię jej samodzielnych podstaw istnienia.
Substrat to konglomerat energetyczny,
który ujawnia swoje przypadłości. Ponieważ konglomerat tworzy złudzenie
istnienia podłoża (substratu), filozoteizm przyjmuje roboczo pojęcie bytu. Trzeba jedynie go przedefiniować,
zaznaczając jasno jego energetyczne podłoże i pochodzenie. Brak istnienia
substratu materialnego ma swoje skutki w strukturze rzeczywistości. Czysta
energia jest tylko czynnikiem działającym. Wszechświat jest więc przeźroczysty,
ale nie pusty – wypełniony jest energią.
Ontologia została postawiona przed
nowymi wyzwaniami. Problem istoty materii trzeba przerzucić na temat istoty
energii. Energia jest czymś
dynamicznym. To powoduje konieczność innego oglądu świata. Mówiąc o bytach
materialnych, bez wskazywania na jej energetyczną naturę czyni się
uproszczenie, które w dalszych badaniach może przynieść fałszywe wnioski.
Ponieważ nowa ontologia jeszcze nie ma swojego statusu naukowego, w tym
opracowaniu będzie używane stare pojęcie bytu, na tyle, ile będzie do zasadne.
Materia jest wytworem opartym na energii. Ponieważ energia jest
dynamiczna, tym samym wszystkie byty są dynamiczne w sobie. Idąc dalej w tym
rozumowaniu, można stwierdzić, że cały
świat ma charakter dynamiczny.
[1] Ks. Julisław Łukomski,
Elementy filozofii. W poszukiwaniu ostatecznych przyczyn rzeczywistości,
Wszechnica Świętokrzyska Kielce 2014, s. 70.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz