Rady praktyczne

          Rewolucja pełzająca polega na stopniowym przekazie wiedzy bez gwałtownych i stresujących informacji, które mogłyby wzbudzić niewłaściwe emocje. To łagodne przetransformowanie świadomości na inne akcenty w wierze. Przydaje się tam, gdzie od dawna utarte są i zakorzenione schematy wiary. Dla młodszych odbiorców jest to przekaz wiedzy wg nowego przyjętego oglądu wiary.

Na tematy religijne należy rozmawiać, dyskutować w sposób spokojny, bez egzaltacji. Prawda na tym nie straci. Czeka jedynie na jej odkrycie.

Bóg wymaga od nas rozsądku, a nie ślepej wiary (dewotyzmu).

Stwórcę należy przedstawić jako przyczynę sprawczą skutku powstania Świata, jako logiczną konieczność jego zaistnienia, argumentując go opisem dzieł Jego stworzenia. Wystarczy dość dokładnie opisać budowę skrzydełka motyla, aby zadziwić się jego inżynierską konstrukcją (możliwości są nieograniczone). Boga należy utożsamiać z ideą, która istnieje własnym istnieniem. Pokazać jak można zadziwiać się samą ideą istnienia bez wizualizacji.  Świat wykreowany  tylko wirtualnie nie ma sensu, bo nie można go doświadczać.

Wskazywać, że istnienie Boga jest bezsprzeczną prawdą rzeczywistą, jako akt wiedzy. Wiedza o Bogu może pochodzić jedynie z obserwacji skutków Jego działań.

Zasadą działania Wszechświata jest  szeroko pojęta miłość. Bóg stworzył Wszechświat z miłości. Miłość ta zauważalna jest w świecie przyrody jako konieczna relacja fizykalna, która stanowi  warunek sine qua non istnienia.

Człowiek ma w sobie zdolności do poszukiwań tego, co go przekracza. Bóg zakorzenił w każdym człowieku instrumenty Jego poszukiwania. Przez zdolność odczytywania zamysłów Boga (przez natchnienie) człowiek jest uprawniony mówić o Bogu, stwarzać jego abstrakcyjne wizje. Każdy człowiek otrzymał dar rozumowego oglądu Świata. Ze względu na różne zdolności i umiejętności człowieka, obraz ten jest zawsze subiektywny.  Człowiek był zamysłem Stwórcy zanim świat powstał.

Wskazywać, że Bóg objawia się w sposób naturalny w każdym człowieku. Dar pragnienia poznania Boga jest pierwszym naturalnym i uniwersalnym Objawieniem się Stwórcy.

Objawienie piśmienne (Pismo święte) jest wtórne względem naturalnego i osobistego.

Religia jest wielkim obrazowaniem świata nadprzyrodzonego. Każda religia opiera się na tym samym źródle (naturalnym), ale może różnie interpretować fenomeny religijne.

Słowo Objawienie zastąpić słowem odczytanie. Człowiek odczytuje Boga w swoim sumieniu. Całe Pismo święte jest obrazowaniem religijnym. Każdy widzi to wg własnych zdolności i talentów. Pismo święte jest pismem świętym tylko dlatego, że Kościół uznał je za regułę swojej wiary. Same ewangelie mają w sobie przypowieści, które są obrazowaniem zdarzeń, tak podobnie można traktować ewangelie.

Unikać opisów cudów nadzwyczajnych, pozostając przy cudzie stworzenia i podtrzymywania świata w jego istnieniu. Bóg nie może łamać praw przyrody, które sam ustanowił. 

Objawienia prywatne należy traktować z wielką ostrożnością i nieufnością.

Podkreślać, że zmysły człowieka nie są doskonałe.  Pokazują świat w pewien sposób wyretuszowany.

Słowo grzech zastąpić grzesznością jako procesem wynikającym z niedoskonałości stworzenia. Jest ona niejako wpisana w życie człowieka.  Zło powstaje na skutek złego działania. Gdyby Bóg tworzył istoty doskonałe, to powielałby siebie.

Każde dobro, jakie czyni człowiek, jest w łańcuszku skutków i przyczyn zasługą Stwórcy. Człowiek swoją wolą jedynie dobro inicjuje, aprobuje. Dobro człowieka jest umiejscowione w woli człowieka, natomiast energia dobra jest dziełem Bożym.

Ludzkie dobre uczynki (funkcjonały) odbite  od niebios, wzmocnione darem łaski wracają i stają się nagrodą.

Rozrzutność jaką obserwuje się w przyrodzie (nie z każdego nasionka wyrośnie drzew, ilość plemników w akcie godowym) wykorzystać do tłumaczenia konieczności ofiary w życiu. Aby coś mogło żyć, ktoś musi umrzeć. Z ofiarą wiąże się miłość, która jest siłą napędową wszystkiego. Temat ten nadaje się do obniżenia napięcia jaki daje temat metody in vitro.

Unikać słowa „zakłamania” (np. w Piśmie świętym) itp., a zastępować słowem obrazowaniem. Każdy może obrazować po swojemu. Inwektywy wzbudzają emocje, których należy unikać.

Podkreślać, że Bóg nie może nikogo karać. Nie może być też Sędzią. Wszystko co się człowiekowi przydarza jest albo z przypadku losowego albo z ludzkiego działania.

Wszelkie niedoskonałości  egzegetyczne argumentować przeszłością, która nie dysponowała taką wiedzą jaką jest obecnie. Należy wykazać dla nich zrozumienie i tolerancję.

Warto, przywołując dogmaty wesprzeć się opinią św. Tomasza z Akwinu, że dogmaty tylko przybliżają nas do prawdy, ale nie są wykładnią prawdy absolutnej.

System hierarchiczny w Kościele tłumaczyć dotychczasową niedoskonałością społeczeństwa do systemu wyższego jakim jest demokracja.

Jezus Chrystus wyjaśnia zarówno tajemnicę człowieczeństwa, jak i Boga. Należy wskazywać Go jako reprezentanta człowieka, który osiągnął chwałę w niebie. Jezus Chrystus nadał godność istnieniu ludzkiemu. Niech każdy przymierza się do tej postaci.

Wzmacniać poczucie dumy z bycia człowiekiem, jako stworzenia szczególnie umiłowanego przez Stwórcę.

Budować relację do Boga jako darczyńcę darów, przywilejów i wieczności człowieka.

Nie akcentować grzeszności człowieka, a raczej pokazywać wielkość człowieka wykorzystując już istniejące dowody. To powoduje radość. Smutne wiadomości przygnębiają. Grzeszność pokazywać jako relacje, którym towarzyszy Boże Miłosierdzie.

Demitologizować kulty: Maryjny, aniołów i szatana, mesjasza. Dziewictwo (czystość) Maryjne ukazywać w aspekcie duchowym. Dobrze jest dostrzegać zasługi Maryi, niż jej dary niezasłużone. Mesjasza jako wojownika lub posłańca do zadań specjalnych.

Kult religijny (liturgia) wyjaśniać w kategorii przeżyć duchowych, a nie faktograficznych. To zwalnia umysł z myślenia zdroworozsądkowego, a dostarcza emocji wewnętrznych (imponderabilia). Podobnie jak przeżycia muzyki, poezji, sztuki malarstwa itp.

Unikać zdrobnień i infantylnych określeń. Bóg jest Istotą wymagającą powagi.

O ile to możliwe, osłabiać więź starotestamentową, żydowską. Jezus Chrystus wskazywał na słabości religii żydowskiej. Jezus nie przyszedł, aby łagodzić napięcia religijne, a wręcz je nasilić. Jezus był wielkim reformatorem religijnym.

Unikać nieprawdy. Tematy wątpliwe nazywać po imieniu. Nie należy bać się nieznajomości Boga. Ta przywara dotyczy każdego.

Kapłanów należy traktować jak każdą populację ludzką. Nie należy doszukiwać się świętości tam, gdzie jej nie ma. Kościół jest instytucją grzeszną i tak być musi.

Warto opisywać strukturę wszechświata na poziomie nanometrycznym i wskazywać na jego właściwości. Opis naukowy jest wiarygodny i pokazuje przymioty Stwórcy.

Rozum i serce są ostatecznym decydentem wiary.