Filozoteizm est une nouvelle méthodologie de recherche néologisme, qui a été développé dans le cadre de la recherche théologique menée dans une foi rationnelle. Il doit être clairement noté que filozoteizm est un outil cognitif, pas une
doctrine religieuse.
Filozoteizm (une foi rationnelle)
est une proposition pour le nouveau coup d'œil de tous les aspects des
communautés scientifiques et religieuses à l'aide de la lumière naturelle de la
raison, des vérités connues de la nature, la logique et l'approche
philosophique, en tenant compte de l'existence de la foi dans le Créateur du
monde (Dieu) et Jésus-Christ que la pleine incarnation de Dieu dans l’Acte
agissant dans un être humain. Il prend
la définition de la philosophie de
l'assemblage de deux axiomes: l'existence d'une cause efficiente
(Dieu) que la
nécessité logique du monde et de l'exaltation de l'homme (Jésus) pour
le rôle de l’Acte agissant qui est le Créateur.
En raison de l'inséparabilité de la
science, de la foi, filozoteizm il est également impliqué dans les sciences
naturelles, et surtout des phénomènes physiques et biologiques.
Parce que le second axiome filozoteizm racines sont profondément ancrées dans la religion chrétienne. Cela ne signifie
pas que les autres religions ne
méritent pas le respect. Généralement,
de nouvelles optiques cognitives direction
unité dans la foi dans le monde entier.
Le principal outil de recherche est
une approche phénoménologique du sujet, l'appareil logique, de l'intuition et
de la recherche d'approche de bon sens. La logique ne peut pas tolérer les
contradictions. L'esprit et le cœur sont le décideur ultime de la foi [1].
Par la phénoménologie considéré comme une méthode de réexaminer tous les aspects de religieux, sans le fardeau de doctrines déjà développés.
Filozoteizm avoue base au principe
selon lequel, ainsi que le montant de la preuve circonstancielle en faveur
d'une thèse, augmente la probabilité de la crédibilité de la thèse
Filozoteizm homme très distingué comme une créature et le met dans la hiérarchie héritier
de Dieu.
Filozoteizm favorise d'autres religions. Il parle de la
tolérance. Écriture est considérée
comme l'une des sources de la connaissance
de Dieu. Il vient de la sagesse
du peuple juif. Il raconte l'histoire
de l'action de Dieu parmi le peuple juif. Les auteurs sont hagiographes qui profitent des opportunités offertes par le Créateur en mesure d'atteindre (l'inspiration) pour dire la vérité et ont essayé de
visualiser (lire) dans la
série de mystères. Écriture est l'Écriture juste parce que l'Eglise les a reconnus comme la règle de leur foi.
Filozoteizm (une
foi rationnelle) est rationnelle, mais aussi un tout vu joyeuse de Dieu et de Ses créatures. Tout d'abord, notez que le beau monde en soi, est un produit de quelque chose d'encore plus parfait. L'espoir de l'existence éternelle inspire un
homme à l'attitude propre à la
vie. La vie devient significative.
Avant la motivation humaine semble bonne vie.
Supernatural (miracles, signes) ne sont pas
rejetées par le filozoteizm,
mais reçu avec prudence et scepticisme.
La croyance rationnelle fondée sur
l'hypothèse (exceptions) que
Dieu ne peut pas briser les
lois de la nature, qu'il a établies.
La foi mène à une reconstruction rationnelle
de la religion traditionnelle selon
les découvertes scientifiques modernes,
visant à la vérité objective qui est l'un. Tout comme les lois de la nature applique
également à tous, afin que la vérité
du Créateur devrait être l'une, universelle. L'universalisme est une conséquence du monothéisme. Un Dieu, inévitablement,
est le Dieu de tous les peuples, le Seigneur d'une religion universelle. La base doit
être théophanie [2],
qui a lieu dans chaque être humain.
Différent lecture et l'imagerie de Dieu est
une question de nations de
la sensibilité spirituelle, leurs coutumes, cultures, et surtout leur propre inspection d'un seul homme. Image personnelle de Dieu doit être dans les vrais
vérités qui ont été lus par la génération la plus ancienne.
Filozoteizm fait réinterprétation de la Écritures exclusion de tous les ornements qui viennent avec des légendes et des mythes [3].
L'évangile nécessité de démythologisation prêché
en 1941. Rudolf Bultmann
théologien luthérien (1884–1976)
[4].
Réduction des textes basés sur les dernières recherches, de nombreux érudits
et théologiens, re-exégèse de
l'Écriture et de bon sens. Cela
concerne principalement la Bible. Les dogmes sont l'objet d'un nouvel
examen. La fidélité à l'enseignement
du Christ ne consiste pas dans le gardiennage statique dépôt de la foi, mais pour son incorporation constante
de l'évolution des conditions de
vie [5].
La vérité (même s’il y en a un) peut,
cependant, être lu différemment.
Filozoteizm né dans l'Église catholique devrait essayer avec force pour réparer les institutions de l'église. Sa critique est pas son éradication,
mais une tentative de guérison. Peut-être que l'initiative
laïque permettra de jeter la
compréhension de l'Eglise.
Filozoteizm privilégié et mis en lumière le monde des idées de Platon,
bien que l'inverse définit les attributs du monde. Un monde virtuel créé
juste n'a pas de sens, parce que vous ne pouvez pas l'expérience.
Filozoteizm
peut également être utilisé par les athées dès que l'axiome de reconnaître
l'existence de Dieu comme une hypothèse de travail. Comme l'axiome, l'hypothèse
est un support d'outil, point de référence. Les résultats des tests peuvent
également être inhabituelle.
Axiom
précise que son contenu est supposé pour acquis, qui ne sont pas soumis à
prouver. Le contenu lui-même explique en quelque sorte pourquoi. Peut-être que
beaucoup de lecteurs se demandent comment est née l'idée du concept
filozoteizmu et pourquoi a été présenté à lui deux axiomes.
L'auteur
conclut que la philosophie est plus utile de la méthode scientifique de
considérations religieuses. En soi, il ne repose pas sur la foi, mais la
lumière naturelle de la raison. Il comprend des données qui peuvent être
mesurés et analysés, afin embrasser la raison et apprendre à travers les sens.
La philosophie est de bon sens. D'autre part, est la nécessité de raccorder les
problèmes qui sont au-dessus de l'espace réel. En parlant de la religion, pour
ne pas mentionner le transcendant, le surnaturel. Tests sensoriels ne
parviennent pas dans ce cas. Auteur néologisme admet que les connaissances scientifiques
acquises et le raisonnement logique signifiait que l'existence de Dieu est
devenu pour lui la vraie vérité indéniable, comme un acte de connaissance,
bien enracinée dans le domaine des vérités de la foi. Cerclage des
considérations philosophiques sous la forme de l'axiome devient un outil pour
des recherches plus poussées. Le fait même de l'existence de Dieu est pas la
question (dans la presse).
Axiom ne
sélectionne que la vérité au sujet de la présence réelle du Créateur, et ne se
limite tester sa condition. Merci au conditionnement continue éviter
l'existence de Dieu dans d'autres, un examen plus approfondi. Filozoteizm
reconnaît simplement qu'Il est.
Prouver l'existence
de Dieu ne peut être effectuée sur un plan différent en dehors de la recherche
filozoteizm.
[1] Beaucoup de gens croient à tort que le décideur est l'Écriture. Selon
filozoteizm Écriture est l'un des supports de la connaissance de Dieu, mais pas le seul.
[3] Théologie comprend la lecture des vérités révélées par Dieu. Vous devriez savoir que la vérité théologique peut être lu à partir de presque tous les textes (mythes, les légendes et leurs propres études) écrites par l'homme. En tout texte
qu'ils peuvent être révélé
les desseins de Dieu. Ils peuvent provenir de l'inspiration divine
ou un exemple. Avec les révélations privées.
[4] Mot de
passe: Bultmann [dans] l'Encyclopédie Catholique,
Volume I, TN KUL,
Lublin en 1985, col. 1196-1197.
Tłumaczenie
1. Założenia filozoteizmu
„Filozoteizm” to neologizm nowej metodyki badawczej, który powstał w
trakcie poszukiwań teologicznych prowadzonych w wierze rozumnej. Trzeba
wyraźnie zaznaczyć, że filozoteizm jest
narzędziem poznawczym, a nie doktryną religijną.
Filozoteizm (inaczej wiara rozumna) jest propozycją nowego oglądu
wszystkich aspektów naukowych i religijnych
za pomocą naturalnego światła rozumu, pod kątem znanych prawd przyrody,
logiki i podejścia filozoficznego z uwzględnieniem wiary w istnienie Stwórcy
świata (Boga) oraz Jezusa Chrystusa jako pełne Wcielenie Boga w Akcie działającym
w istocie ludzkiej. Przyjmuje on definicję filozofii z dołączeniem dwóch
aksjomatów: istnienie przyczyny
sprawczej (Boga) jako logicznej konieczności istnienia świata oraz wywyższenie
człowieka (Jezusa) do roli Aktu działającego jakim jest Stwórca.
Z
racji nierozłączności nauki od wiary filozoteizm zajmuje się również naukami
przyrodniczymi, a zwłaszcza interpretacją zjawisk fizykalnych i biologicznych.
Z
racji drugiego aksjomatu korzenie filozoteizmu tkwią głęboko w religii
chrześcijańskiej. Nie znaczy to, że inne religie nie zasługują na szacunek.
Generalnie nowa optyka poznawcza zmierza ku jedności
w wierze na całym świecie.
Podstawowym narzędziem badawczym jest fenomenologiczne ujęcie tematyki,
aparat logiczny, intuicja oraz zdroworozsądkowe podejście badawcze. Logika nie
może tolerować sprzeczności. Rozum i serce są ostatecznym
decydentem wiary[1].
Przez fenomenologię uważa
się metodę ponownego przebadania wszystkich aspektów religijnych, bez obciążeń
już opracowanych doktryn.
Filozoteizm wyznaje zasadę, że wraz z
ilością dowodów poszlakowych przemawiających za jakąś tezą, wzrasta
prawdopodobieństwo wiarygodności postawionej tezy.
Filozoteizm bardzo wyróżnia człowieka jako istotę stworzoną i stawia go
w hierarchii dziedzica Boga.
Filozoteizm sprzyja innym religiom. Mówi o tolerancji. Pismo święte
traktowane jest jako jedno ze źródeł wiedzy o Bogu. Wywodzi się z mądrości
narodu żydowskiego. Opowiada historię bożego działania wśród narodu
żydowskiego. Autorami są hagiografowie, którzy korzystając z możliwości danych
przez Stwórcę umieli sięgnąć (w natchnieniu) do stanu Prawdy i próbowali
zobrazować (odczytać) w nim szereg tajemnic.
Pismo
święte jest pismem świętym tylko dlatego, że Kościół uznał je za regułę swojej
wiary.
Filozoteizm (wiara rozumna) jest racjonalnym, ale i radosnym oglądem
wszystkiego, co dotyczy Boga i Jego stworzeń. Przede wszystkim dostrzega, że świat, piękny sam w
sobie, jest wytworem czegoś jeszcze bardziej doskonałego. Nadzieja na wieczne
istnienie uskrzydla człowieka do właściwej postawy życiowej. Życie nabiera
sensu. Przed człowiekiem pojawia się motywacja dobrego życia.
Zjawiska nadprzyrodzone (cuda, znaki) nie są odrzucane przez filozoteizm, ale przyjmowane z dużą ostrożnością
i sceptycyzmem. Wiara rozumna opiera się na tezie (poza wyjątkami), że Bóg nie może łamać praw przyrody, które sam
ustanowił.
Wiara rozumna prowadzi do rekonstrukcji tradycyjnej religijności według
współczesnych odkryć naukowych, zmierzając do prawdy obiektywnej, która jest
jedna. Podobnie jak prawa przyrody obowiązują wszystkich jednakowo, tak Prawda
o Stwórcy winna być jedna, uniwersalna. Uniwersalizm
jest konsekwencją monoteizmu. Jeden Bóg, siłą rzeczy, jest Bogiem wszystkich
ludzi, Panem jednej
religii uniwersalnej. Bazą powinna być teofania[2],
jaka realizuje się w każdym człowieku. Różne odczytywanie i obrazowanie Boga
jest kwestią wrażliwości duchowej narodów, ich
zwyczajów, kultur, a przede wszystkim własnego oglądu pojedyńczego
człowieka. Osobisty
obraz Boga winien zawierać się w prawdach rzeczywistych, które zostały
odczytane przez najstarsze pokolenia.
Filozoteizm dokonuje reinterpretacji wersetów biblijnych wykluczając wszelkie
ozdobniki, które pochodzą z legend i mitów[3].
O potrzebie demitologizacji ewangelii głosił w 1941 r. teolog ewangelicki
Rudolf Bultmann (1884–1976)[4].
Redukcja tekstów opiera się na najnowszych badaniach
wielu uczonych i teologów, ponownej
egzegezie Pisma świętego oraz zdrowym rozsądku. Dotyczy to głównie Biblii. Dogmaty są poddawane ponownej analizie. Wierność nauce Chrystusa nie
polega bowiem na statycznym strzeżeniu depozytu wiary, ale na jego ustawicznym
wcielaniu w zmieniające się warunki życia [5].
Prawda (choć jest jedna) może być jednak różnie odczytywana.
Filozoteizm zrodzony w Kościele katolickim winien z całą mocą dążyć do
naprawy instytucji kościoła. Jego
krytyka nie jest jego zwalczaniem, lecz próbą uzdrowienia. Być może świecka
inicjatywa znajdzie zrozumienie w Kościele.
Filozoteizm dowartościowuje świat idei Platona, choć odwrotnie określa
przymioty świata. Świat wykreowany tylko wirtualnie nie ma sensu, bo nie można
go doświadczać.
Filozoteizm może być wykorzystywany również przez ateistów z chwilą gdy
uznają aksjomat istnienia Boga za hipotezę roboczą. Podobnie jak aksjomat,
hipoteza jest narzędziem, podporą, punktem odniesienia. Wyniki badań mogą być
również niezwykłe.
Aksjomat określa, że jego treść przyjmuje się za pewnik,
który nie podlega dowodzeniu. Sama treść niejako tłumaczy dlaczego. Być może
wielu czytelników zastanawia się skąd wziął się pomysł pojęcia filozoteizmu i
dlaczego wprowadzono do niego dwa aksjomaty.
Autor uznał, że filozofia jest najbardziej przydatną
metodą naukową do rozważań religijnych. Sama w sobie nie opiera się na wierze
lecz na naturalnym świetle rozumu. Obejmuje dane, które można zmierzyć i
przeanalizować, a więc ogarnąć rozumem i poznać za pomocą zmysłów. Filozofia
jest zdroworozsądkowa. Z drugiej strony jest potrzeba, by zahaczyć o
zagadnienia, które są ponad przestrzenią rzeczywistą. Mówiąc o religii nie
sposób pominąć przestrzeni transcedentnej, nadprzyrodzonej. Badania zmysłowe w tym przypadku zawodzą.
Autor neologizmu przyznaje, że zdobyta wiedza naukowa i rozumowanie logiczne
sprawiły, że istnienie Boga stało się
dla niego bezsprzeczną prawdą rzeczywistą, jako akt wiedzy, choć
zakorzeniony w sferze prawd wiary.
Podpinając ją do rozważań filozoficznych w formie aksjomatu staje się
ona narzędziem do dalszych badań. Sam fakt istnienia Boga nie jest przedmiotem rozważań (w I wydaniu).
Aksjomat zaznacza jedynie prawdę o rzeczywistej obecności
Stwórcy, a nie ogranicza badań Jego przypadłości. Dzięki niemu unika się
ciągłego warunkowania istnienia Boga w innych, dalszych rozważaniach.
Filozoteizm uznaje po prostu, że On Jest.
Dowodzenia istnienia Boga można przeprowadzić na innej płaszczyźnie
badawczej poza filozoteizmem.
[1] Wiele osób błędnie uważa,
że tym decydentem jest Pismo święte. Według filozoteizmu Pismo święte jest
jednym z nośników wiedzy o Bogu, ale nie jedynym.
[2] Pojedynczy akt objawiania się Boga.
[3] Teologia obejmuje
odczytywanie prawd objawionych przez Boga. Warto wiedzieć, że prawdy
teologiczne można odczytywać niemalże z dowolnych tekstów (mitów, legend i
własnych opracowań) napisanych przez człowieka. W każdym tekście mogą być
ujawnione zamysły Boga. Mogą one pochodzić z natchnienia Bożego lub np. z
objawień prywatnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz