Prawda jest odczuciem

             Co raz bardziej jestem przekonany, że prawda ma charakter odczucia i rodzi się w sercu. Prawda faktograficzna jest wadliwa i osadzona jest na błędach pomiarowych, niedokładności i niedoskonałości zmysłów, i może być tylko materiałem pomocniczym do wykreowania stanu spojrzenia. Stan prawdy to źródło z którego można czerpać wiedzę. To fotografia wielowymiarowa rzeczywistości umiejscowiona w przestrzeni dynamicznej na podobieństwo chmurze informatycznej. Odczyty z niej  mogą być różne i zależą od ludzkich zdolności i inteligencji.

            Prawda jest więc odczuciem stanu rzeczy i ma ją każdy z nas. Chwalenie się bliskością do prawdy jest złudzeniem i ma coś z pychy. Dyskusja o prawdach jest więc spektaklem o stanie duszy. Kto ma charyzmę ten czyni ze spektaklu interesujące widowisko. Wrażliwość wydobywa z prawdy pokłady dla innych nieuchwytne, subtelne, dające różne odcienie i głębię.

           Z powyższych powodów można powiedzieć, że każdy ma swoją prawdę i jest jej wierny. Jak pisze historyk: Polikarpus ze Smyrny (69/82–156) zaliczany do ojców apostolskich z biskupem Rzymu Anicetym (155–166?) odbywali długie dysputy, podczas których przedstawiali swoje poglądy (prawdy). Obaj trwali przy własnych opiniach. Anicetowi nawet przez myśl nie przeszło, by wykorzystując prawo zwierzchności wymóc na Polikarpie ustępstwa. Choć nie doszli do wspólnego rozwiązania, „rozeszli się w pokoju”. Ta anegnota niech będzie przykładem tolerancji i uszanowania cudzych racji. Każdy ma obowiązek zdobywać prawdę rzetelną. Najlepiej tę która od samego Boga pochodzi, abyś jej się wstydził. Na nią trzeba się otworzyć, przyjąć ją z pokorą stanu rzeczy. Prawdy mogą być też bolesne. Chrześcijanie są powołani do składania świadectwa prawdy chrześcijańskiej. Prawda jako prawość postępowania i prawość słowa ludzkiego nazywa się prawdomównością, szczerością lub otwartością. Prawdomówność zachowuje złoty środek między tym, co powinno być wyjawione a sekretem, który powinien być zachowany.
Powadzi ona do uczciwości i dyskrecji. Prawda stanowi o człowieku. Określa jego wiedzę, inteligencję i wrażliwość. Wypowiadana prawda jest wizytówką człowieka. Przedstawia stan ludzkiej duszy. Ukazuje wielkość ludzkiej pokory. Trzeba wiedzieć, że wraz z przyrostem wiedzy wzrasta ilość niewiedzy, narastają wątpliwości. Przed człowiekiem otwierają się nowe horyzonty poznania. Poszukiwanie prawdy do integralna czynność człowieka w doczesnym życiu.