Źródła filozoteizmu cz. II

          Duży wpływ na moje filozoteistyczne spojrzenie miał filozof Platon (428–347 przed Chr.). Jego system idei wprowadził mnie na nowe tory myślowe. Człowieka otacza nie tylko rzeczywistość zmysłowa, ale przestrzeń myśli i jego produktów. Człowiek może generować uniwersalia, pojęcia, które w niektórym przypadkach nabierają cech realnego istnienia. Wiara w nie je ożywia. Odpowiadają im desygnaty, konkretne istnienia. Przykładem są funkcjonały, które realizują się poprzez działania. Świat dynamiczny ma duże powiązania ze światem idei. Inaczej, Świat idei realizuje się poprzez dynamikę. Przykładem jest pojęcie "dobra". Nie ma on bytowego odpowiednika, jest nie-bytem, funkcjonałem realizującym idee pewnych wartości, które człowiek ocenia i nazywa dobrem. Przeciwieństwem dobra jest zło, też funkcjonał obrazujących to co się sprzeciwia idei dobra.  Koncepcja Platona o istnieniu świata idei, które jest wzorem dla świata rzeczywistego jest wtargnięciem w boską myśl. Bóg zanim powołał Świat do istnienia zaprojektował go w każdym detalu. Świat idei jest magazynem bożych koncepcji. Z tego pojawiła się w filozoteizmie idea Stanu Prawdy i Stanu Dobra.  Tam zapisane są wszystkie zamysły Boga, pragnienia. One mają charakter trwały. Bóg może je zmieniać, ale to dzieje się wyjątkowo. Świat jest pod tym względem stabilny. Platon w świecie idei umieszcza ludzkie dusze. Tam dusza zapoznaje się z Bożymi koncepcjami, które po przyjściu na Świat stają się jego wrodzonymi. Dusza ludzka ma sposobność poznawania najwyższych wartości pochodzących bezpośrednio od Boga.

            Platon, uczony niewierzący (wierzył w Demiurka, który stworzył Świat), intuicyjnie i rozumowo odkrył Boże mechanizmy. Zbliżył się do Bożych tajemnic. Metafizyka Platona stanowi centralną i oryginalną część jego filozofii. Idee są niezmienne, zmienne są rzeczy. Rzeczy nie dorównują ideom, są jedynie bardziej lub mniej do nich podobne. Rzeczywistość jest odbiciem świata idei.

             Nowo narodzony człowiek jest naładowany ideami. Platon uważał, że człowiek przypomina sobie idee (anamneza) dane na zasadzie preegzystencji przed połączeniem się z ciałem. Życie wykorzystuje to, co jest odbiciem idei, a to nie może być doskonałe. Np. grzech jest produktem rzeczywistości, samo w sobie z racji istnienia i nie przynależności do świata idealnego. O tym mówił Jezus, że zgorszenia nadejdą i jest to normalne i pochodzi z zamysłu Bożego. Zło jest po to, aby zaistniało i widoczne było dobro. W świecie dynamicznym dobro musi pokonywać zło. Walka przeciwieństw jest koncepcją pochodzącą od Boga, odkryta przez wielu filozofów. Samo przemijanie jest walką życia nad śmiercią, zmienność (Heraklita) i relatywizm to echa tego samego zagadnienia heglowskiej dialektyki.

             Platon był prekursorem myśli rozwijanej później przez wszystkich filozofów. Stworzył bazę dla wielu idei, np. Logosu. Dla mnie jego idee są kopalnią intelektualnej wiedzy.