Uwaga. Cytaty z Syllabusa
są opiniami z którymi Kościół się nie zgadza!
S: Do podziału Kościoła na
wschodni i zachodni przyczyniły się samowolne działania papieży rzymskich.
F: Sprawa jest bardziej skomplikowana. Zabrakło dobrej
woli i właściwych intencji z obu stron.
S: Państwo, będąc początkiem i
źródłem wszelkich praw, ma uprawnienia niczym nie ograniczone.
F: Nie do końca. Podstawą działanie państwa jest moralność.
Póki co, moralność chrześcijańska jest reprezentatywna i powszechnie uważana i
uznana.
S: Nauka Kościoła katolickiego
przeciwna jest dobru i interesom społeczności ludzkiej.
F: Bzdura. Co innego są wypaczenia, jakie mają miejsca w
Kościele.
S: Władza świecka, nawet wykonywana przez władcę
niekatolickiego, ma pośrednią władzę ograniczania w kwestiach religijnych, a w
szczególności prawo do zatwierdzania kościelnych aktów prawnych i przyjmowania
skarg na wyroki kościelne.
F: Władza świecka nie powinna mieć żadnej władzy nad
Kościołem w zakresie jego duchowego powołania.
S: W wypadku konfliktu ustaw
dwóch władz, prawo świeckie ma pierwszeństwo.
F: Nie pierwszeństwo decyduje, ale racja.
S: Władzy świeckiej wolno
anulować, wymówić i unieważnić uroczyste umowy (czyli konkordaty) zawarte ze
Stolicą Apostolską, a odnoszące się do praw regulujących niezależność życia
kościelnego – i to bez jej zgody i mimo jej sprzeciwu.
F: Takie same prawa mają obie strony.
S: Władza świecka może się
mieszać do spraw religii, moralności i władzy duchownej. Dlatego może osądzać
zalecenia, jakie zgodnie ze swoją misją wydają pasterze Kościoła dla
kształtowania sumień; może nawet decydować o udzieleniu sakramentów świętych i
warunkach ich przyjmowania.
Zarząd wszelkich szkół publicznych, w których
wychowywana jest młodzież chrześcijańskiej Rzeczypospolitej (z wyłączeniem, pod
pewnymi warunkami, seminariów biskupich), może i powinien należeć do władzy
świeckiej – przy czym nikomu nie przyznaje się prawa do mieszania się w sprawy
dyscypliny szkolnej, porządku studiów, nadawania stopni, wyboru i zatwierdzania
nauczycieli.
Co więcej, nawet w seminariach duchownych plan studiów
podlega władzy świeckiej.
Optymalne urządzenie społeczeństwa obywatelskiego
wymaga, by szkoły powszechne (dostępne dla dzieci ze wszystkich warstw) i w
ogóle instytucje publiczne służące bardziej zaawansowanemu kształceniu i
wychowaniu młodzieży, były wyłączone spod wpływu Kościoła, nadzoru czy
ingerencji z jego strony; mają one być całkowicie podporządkowane władzy
świeckiej i politycznej, życzeniom rządzących i opiniom przeważającym w danej
epoce.
F: Władza świecka nie powinna
mieć żadnych praw dotyczących Kościoła. Religia powinna odbywać się poza
szkołami świeckimi i na koszt wiernych.
S: Władzy świeckiej wolno
wstrzymywać swobodne, wzajemne kontakty przełożonych kościelnych bądź wiernych
z papieżem rzymskim.
Władza świecka ma z samej siebie prawo przedstawiania do
biskupstwa i może wymagać, by jej kandydaci obejmowali rządy diecezji, zanim
otrzymają kanoniczną nominację ze Stolicy Świętej i pismo apostolskie.
Co więcej, rząd świecki ma prawo odsuwania biskupów od
sprawowania posługi pasterskiej i nie ma obowiązku respektowania papieża
rzymskiego w tym, co odnosi się do ustanawiania biskupstw i mianowania
biskupów.
Rząd ma prawo zmienić wiek wymagany przez Kościół do
ślubów zakonnych kobiet i mężczyzn, oraz zarządzić, by żadne zgromadzenie bez
jego zezwolenia nie dopuszczało nikogo do ślubów uroczystych.
F: Pod żadnym pozorem.
S: Królowie i książęta nie
tylko wyłączeni są spod jurysdykcji Kościoła, ale nawet w kwestiach jurysdykcji
stoją ponad Kościołem.
F: Władza świecka i duchowa są
równorzędne co do praw. Każda działa w innym sektorze zdarzeń.
S: Kościół ma być oddzielony od państwa, a państwo od
Kościoła.
F: Tak, ale dobrze by było, aby działały wspólnie na rzecz
obywateli i wiernych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz