Lorsque Marie-Madeleine a vu que le tombeau est ouvert vraisemblablement son cœur manqua
un battement. Elle courut à Pierre et Jean déclarer qui : Ils ont enlevé du
sépulcre le Seigneur (Jean 20:2). Jean se précipita que le souffle à la tombe. Peter derrière lui. Intense se souviennent des paroles de Jésus.
Le tombeau vide et peintures agencées étaient éloquents. Seul
Jean et Luc mention que les toiles étaient plus d'un: Simon Pierre, qui le suivait, arriva et entra
dans le sépulcre; il vit les bandes qui étaient à tere (Jean 20:6); Mais Pierre se leva,
et courut au sépulcre. S'étant baissé, il ne vit que les linges qui étaient à
terre; puis il s'en alla chez lui, dans l'étonnement de ce qui était arrivé (Luc 24:12). Tradition parle d'un linceul. Peter est venu les
paroles de Jésus, dont il se souvenait, et recevoir à nouveau. Maintenant,
ils
croient.
Marie-Madeleine était toujours dans le jardin.
Puis névrotique Jésus
lui apparut, ce qui est interdit de toucher. Il était plus
à l'ordre du réel, mais le divin.
Touché permis de
reconnaître sensuelle. Cependant,
il n'a pas été possible. Marie-Madeleine ne pouvait le croire. L'expression de sa foi est de lire les paroles du Seigneur:Ne me touche pas; car je ne suis pas encore monté vers mon Père (Jean 20:17).
Avant de Jésus Christ est une nouvelle tâche. Doit satisfaire avec le Père. Il doit visiter « l’abîme », dans lequel
résident les âmes
des morts. Sa tâche la plus importante
est de montrer les âmes pour être cru. La même chose est de leur apporter le salut.
Achèvement de l'Evangile est le développement de la théologie. Ecole de Jean a voulu
créer pour eux-mêmes un cadre
pour l'activité. Mots: Recevez le Saint Esprit. Ceux à qui vous pardonnerez les péchés, ils leur seront pardonnés;
et ceux à qui vous les retiendrez, ils leur seront retenus (Jean 20:22–23).
Afin de convaincre les fidèles à la foi en Jésus ressuscité a été composée scène avec Thomas, pour écrire enfin:
Heureux ceux qui n'ont pas vu, et qui ont cru! (Jean 20,29). L'auteur écrit que: Mais ces choses ont été écrites afin que vous croyiez que Jésus est le
Christ, le Fils de Dieu, et qu'en croyant vous ayez la vie en son nom (Jean 20:31). "Ont été écrites " peut comprendre qui cherche à tout prix à voir pour le croire. Peut-être
l'auteur de l'Evangile dans un de façon exagérée pour but de présenter un dilemme disciples après, la résurrection et lancinante
leurs doutes[1].
Jésus apparaît à différents endroits et moments. Cela montre clairement qu'il appartient à une réalité différente.
Il n'a pas immédiatement reconnu.
Les sens ne sont plus valables. Est vu à travers les
yeux de l'âme (névrotique).
Chacun le voit un
peu différemment, en fonction de leurs propres capacités et la
pureté du cœur.
Jésus demande trois fois à Pierre si il l'aime. Trois
fois comment trois fois il trahi. Chaque fois Peter répond: Oui, Seigneur,
tu sais que Je t'aime (Jean 21,15.16.17). Ce sont les mots de réhabilitation de
la trahison. Après cela, ont
effacé un triple reniement de
Pierre, Jésus donne son autorité pastorale : Pais mes brebis
(Jean 21:17).
Tłumaczenie
Kiedy Maria Magdalena zobaczyła, że grób jest otwarty
zapewne jej serce zabiło mocniej. Pobiegła do Piotra i Jana oznajmiając, że: Zabrano Pana z grobu (J 20,2). Jan
pędził co tchu do grobu. Piotr za nim. Intensywnie przypominał sobie słowa
Jezusa. Pusty grób i poukładane płótna były wymowne. Tylko Jan i Łukasz
wspominają, że było płócien więcej niż jedna: Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za
nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna (J, 20,6); Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu;
schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna (Łk 24,12). Tradycja mówi o jednym
całunie. Do Piotra dochodziły słowa Jezusa, które
sobie przypominał i odbierał na nowo. Teraz im uwierzył.
Maria Magdalena jeszcze została w ogrodzie. Wtedy
neurotycznie ukazał się jej Jezus, który nie pozwolił się dotknąć. Nie był On
już z porządku rzeczywistego, ale boskiego. Dotyk pozwalał na rozpoznanie zmysłowe.
Nie było ono jednak możliwe. Maria Magdalena mogła już tylko uwierzyć. Wyrazem
jej wiary jest odczytanie słów Pana: Nie
zatrzymuj [dotykaj] Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca (J 20,17).
Przed Chrystusem są nowe zadania. Musi spotkać się z Ojcem, odwiedzić
„otchłań”, w której przebywają dusze umarłych. Najważniejszym Jego zadaniem
jest ukazanie się duszom, aby uwierzyły. Tym samym ma przynieść im zbawienie.
Zakończenie Ewangelii jest już opracowaniem teologicznym.
Szkoła Janowa pragnęła stworzyć dla siebie ramy dalszej działalności. Słowa: Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im
zatrzymane (J 20,22–23).
W celu przekonania wiernych do wiary w zmartwychwstałego
Jezusa skomponowano scenę z Tomaszem, aby na końcu napisać: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a
uwierzyli (J 20,29). Autor pisze, że:
zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i
abyście wierząc mieli życie w imię Jego (J 20,31). „Zapisano” można
zrozumieć, że starano się za wszelką cenę przekonać do wiary. Być może autor
Ewangelii zamierzał w sposób przejaskrawiony przedstawić rozterkę uczniów po
,zmartwychwstaniu oraz dręczące ich wątpliwości[1].
Jezus ukazuje się w różnych
miejscach i czasie. Wyraźnie wskazuje, że należy już do innej rzeczywistości.
Nie od razu jest rozpoznawany. Zmysły już Go nie dotyczą. Widziany jest oczyma
duszy (neurotycznie). Każdy widzi Go trochę inaczej, według własnych zdolności
i czystości serca.
Jezus trzy razy pyta Piotra, czy Go miłuje. Trzy razy,
jak trzy razy Go zdradził. Za każdym razem Piotr odpowiada: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham (J
21,15.16.17). To słowa rehabilitujące ze zdrady. Po tym wymazaniu trzykrotnego
zaparcia się Piotra, Jezus przekazuje mu
władzę pasterską: Paś owce moje
(J 21,17).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz