Evangile selon s. Jean 24 i tłumaczenie

          La teneur péricope L’arrestation de Jésus (Jean 18:1–11) est exagérée. Quand les soldats sont venus à Jésus et il a dit: C'est moi (Jean 18:6), ils sont tombés sur le sol. L'auteur a voulu prouver ce geste majesté de Jésus-Christ. Peter, qui ont répondu à l'épée, à attendre jusqu'à l'arrêt des soldats. La crédibilité de cette scène est si petit.

          Les paroles de Jésus: Remets ton épée dans le fourreau. Ne boirai-je pas la coupe que le Père m'a donnée à boire? (Jean 18:11) plus adapté à l'idée que Jésus a été envoyé par le Père sur la croix. Selon le point de vue filozoteizm Fils de l'homme lui-même choisi le sacrifice de la croix, le Père, je accepté et rendu efficace. Dans une note, il a noté: «exaltation» peut avoir lieu que sur la croix (Jean 18,32). Il est une autre de soutenir la thèse selon laquelle Jésus a été élevé sur la croix seulement.

          Le cours de l'interrogatoire par Annes, Caïphe et Pilate est connu par les évangiles synoptiques. Dans Jean enregistrée phrase intéressante: Pilate lui dit: Tu es donc roi? Jésus répondit: Tu le dis, je suis roi. Je suis né et je suis venu dans le monde pour rendre témoignage à la vérité. Quiconque est de la vérité écoute ma voix (Jean 18:37). Quel type de vérité ici à propos? Pilate lui-même doute: Qu'est-ce que la vérité? (Jean 18:38).

          La réflexion Pilate encouragé à discuter du concept de la vérité. Tout est toujours lié sensorielle ou l'usage de la raison. Malheureusement, les différents degrés de sensibilité, des capacités différentes et des capacités qui lui sont associés, sont l'évaluation humaine subjective. La subjectivité approche que la vérité, et non sa connaissance ultime. Il faut demander, pourquoi est-ce? La vérité ultime est très profond en effet le monde. La profondeur est si loin, que l'homme ne peut pas non plus y aller, ou de l'examiner. L'esprit ne connaît pas les motifs à comparer. Si je dis que le monde est plein de vide, qui plane juste pensé que l'Esprit de Dieu: l'esprit de Dieu se mouvait au-dessus des eaux (com. Genèse 1:2) amélioré les âmes des hommes, qui je crois vraiment que? Le monde réel existe, mais elle est construite sur le souffle de Dieu. Dans l'image dynamique, il est encore peu comprise, mais ontologiquement il est une illusion. L'homme est capable de créer de nombreux mondes virtuels, mais ils ne sont pas permanentes. Le monde réel a son fondement dans le souffle de Dieu, il est justifié, à droite. Le monde virtuel de l'homme est un canular. S'il vous plaît noter, cependant, à la façon dont beaucoup de progrès ont déjà atteint un être humain. Dieu peut créer des mondes (virtuel). Heureusement, ils sont simplement une illusion.

           Dans la péricope La flagellation et l’Ecce Homo (Jean 19:1–12) les mots Voila l'homme est une vitrine de la êtres créés humaine,. La parole est l'homme absolu, Jésus-Christ. Il est le représentant de l'espèce humaine. Se révèle ce que l'homme est capable. Comme l'histoire l'enseigne, les possibilités humaines sont énormes. De par la nature d'un homme spirituel est un héritier sur mesure sacré pour le Créateur. Malgré sa taille, cependant, doit toujours se rappeler que: aurait aucun pouvoir si il elle n'a pas été donné à l'avance (com. Jean 19:11). Ceux qui oublient cela, ce digérer fierté.

Tłumaczenie

          Treść perykopy Pojmanie (J 18,1–11) jest przerysowana. Kiedy żołnierze przyszli po Jezusa i On powiedział: Ja jestem (J 18,6), padli na ziemię. Autor chciał tym gestem okazać majestat Jezusa Chrystusa. Piotr, który zareagował mieczem, musiał poczekać, aż żołnierze zatrzymają się. Wiarygodność tej sceny jest więc mała.

         Słowa Jezusa: Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec? (J 18,11) bardziej pasują do koncepcji, że Jezus został przez Ojca posłany na krzyż. Według oglądu filozoteistycznego Syn Człowieczy sam wybrał Ofiarę Krzyża, a Ojciec ja przyjął i uczynił skuteczną. W przypisie zanotowano: „Wywyższenie” mogło nastąpić tylko na krzyżu (J 18,32). To kolejne wsparcie tezy, że Jezus został wywyższony dopiero na krzyżu.

         Przebieg przesłuchania przez Annasza, Kajfasza i Piłata jest znany z ewangelii synoptycznych. U Jana zapisano ciekawe zdanie:  Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu (J 18,37). O jaką tu prawdę chodzi?  Sam Piłat wyraża wątpliwość:  Cóż to jest prawda? (J 18,38).

          Refleksja Piłata zachęca do omówienia pojęcia Prawdy. Wszystko podlega oglądowi zmysłowemu lub rozumowemu. Niestety przez różne stopnie wrażliwości, odmienne zdolności i możliwości z tym związane, oceny człowieka są subiektywne. Subiektywność jest jedynie zbliżaniem się do Prawdy, a nie jej ostatecznym poznaniem. Można zapytać, dlaczego tak jest? Prawda ostateczna leży bardzo głęboko w istocie świata. Głębia jest tak daleka, że człowiek nie jest w stanie ani tam dotrzeć, ani jej zbadać. Rozum nie zna wzorców do porównywania. Jeżeli powiem, że świat jest całkowitą pustką, w której unosi się jedynie Myśl,  Duch Boży (por. Rdz 1,2) wzbogacony o dusze ludzkie, to kto mi tak naprawdę uwierzy? Świat rzeczywisty istnieje, ale jest on zbudowany na tchnieniu Boga. W dynamicznym obrazie jest jeszcze trochę zrozumiały, a ontologicznie jest ułudą. Człowiek potrafi stworzyć wiele światów wirtualnych, ale nie są one trwałe. Świat rzeczywisty ma oparcie w tchnieniu Boga, ma swoje uzasadnienie, rację. Świat wirtualny człowieka jest mistyfikacją. Proszę jednak zwrócić uwagę, do jakiego postępu doszedł już człowiek. Potrafi jak Bóg stwarzać światy (wirtualne). Na szczęście są one jedynie iluzją.

          W perykopie Oto Człowiek (J 19,1–12) słowa „Oto Człowiek” są wizytówką ludzkiej, stworzonej istoty. Mowa jest o absolutnym Człowieku, Jezusie Chrystusie. Jest On reprezentantem gatunku ludzkiego. Samym sobą ujawnia do czego zdolny jest człowiek. Jak uczy historia, ludzkie możliwości są przeogromne. Przez naturę też duchową człowiek jest istotą uświęconą na miarę dziedzica Stwórcy. Mimo swej wielkości, powinien jednak zawsze pamiętać, że: nie miałby żadnej władzy, gdyby mu ona nie była dana z góry (por. J 19,11). Kto o tym zapomina, tego trawi pycha.