Jésus enseigne aux
apôtres: Car quiconque s'élève sera abaissé, et quiconque
s'abaisse sera élevé (Luc 14:11; 18:14). Priez, afin que vous ne tombiez pas en tentation (Luc 22:40).
L'église
institutionnelle se compose de personnes avec toutes leurs imperfections. Alors
ne soyez pas triste
histoire et douloureuse surprise de l'église. A la
sainteté besoin de
grandir: que vous soyez saints; car je suis saint (Lévitique 11:45; 19:2).
Sur cela il faut des siècles. Si il y a une telle connaissance, vous devez tout faire pour l'église pour devenir digne
de l'Eglise du Christ. Tout
dépend de la politique des
autorités de l'Eglise, les papes, la
hiérarchie de prêtres et de fidèles.
Le Catéchisme de l'Eglise catholique parle de la sainte
Eglise universelle et explique: Qu'est-ce que l'Église sinon l'ensemble de
tous les saints (p. 233).
Il semble que plus correct de dire: Sur la base
de la sainte Église du Christ,
a été nommé à l'église universelle (catholique) constitué des fidèles avec
toutes leurs imperfections. En
d'autres termes, l'Eglise est une communauté de pécheurs. En outre, il convient d'ajouter que la communauté des fidèles sont combinés dans la communion des choses saintes (sancta), par
exemple. Dans le sacrement du Corps et
du Sang du Christ (baptême,
confirmation, ...) et d'autres sacramentaux (par ex. Les prières, la liturgie, les chansons, les
paroles de Dieu , des reliques – artefacts).
La chose
la plus importante dans la communion des
fidèles est l'amour mutuel et le
respect pour les autres: En effet, nul de nous ne vit pour lui-même, et nul ne meurt pour
lui-même (Rom 14:7). Le plus petit acte
de véritable amour pour un autre
être humain est un grand cadeau. Bon
fonctionnement et les résultats de l'amour dans sa duplication,
renfort. Le bien est bien comme le mal des mauvais races. Seule une telle communauté
de personnes de bonne volonté, l'amour de l'autre peut appartenir à l'Eglise du Christ et de prendre la gloire de Jésus-Christ. Jusqu'à présent, seuls les individus ordonnés (sancti) deviennent
citoyens de la sainte Église.
La plus grande erreur de l'église institutionnelle
a été l'octroi du droit à l'infaillibilité. A cet effet appuyé sur le Saint-Esprit, qui soi-disant veiller
sur son infaillibilité. Aujourd'hui,
nous savons que le Saint-Esprit
ne peut montrer la voie, mais
il ne pouvait pas résister au mal,
à cause du don de la liberté (de volonté libre) de
l'homme donnée par Dieu.
L'Eglise invoque souvent le Saint-Esprit,
qui veille sur lui. De cette façon, essayer d'autoriser la doctrine théologique, et met en garde aussi contre d'essayer de s'y opposer. La doctrine catholique est construit sur la base de l'Écriture, la Tradition apostolique, et la tradition
ecclésiale tard.
Admission tradition orale a été l'occasion
pour certains message biblique de broyage. Nous savons combien est dans les mythes et
les légendes bibliques. Certains
avaient immédiatement déterminer
que ce sont des mythes, et
certains sont devenus un article
de foi: l'Immaculée Conception, la
naissance de Jésus, la Vierge, l'Annonciation,
la Visitation et beaucoup d'autres.
Comme le Catéchisme dit: apôtres tirées
de l'Esprit Saint (p
32.). Le rappel de
ces Protector essentiellement des
blocs toute discussion.
Il faut distinguer entre l'Eglise du Christ, appelés par Jésus-Christ, de l'Église
institutionnelle. Eglise du Christ veille
sur son fondateur Jésus-Christ dans la forme du Saint-Esprit. Est l'église
institutionnelle est armé Saint-Esprit?
Oui, mais dans l'action
providentielle. L'église
est composée des fidèles. Providence,
qui veille sur chacun des fidèles
étend à toute l'Église. Il consiste à maintenir constamment
le monde dans l'existence. Ne concerne pas la liberté de l'homme. Il stimule la conscience de vivre dans la dignité. Par le don de la liberté ne peut pas faire quelque chose si un homme veut se promener. Donc ce qui est arrivé avec l'Église institutionnelle, qui erraient
à travers les siècles. L'église est tout aussi coupable que son péché est membre.
La fierté de la hiérarchie de l'Eglise en outre
sapé son image. Tout
au long des âges, ils ont commis beaucoup
d'erreurs graves, y compris doctrinale.
Le contenu de la mise au point indiqué leur place.
Selon l'auteur doit activer l'église chrétienne d'origine et son fondement. Corrigez les erreurs,
puis poursuivre le rôle de premier plan
dans la conduite de leurs fidèles
au salut. Beaucoup de théologiens
(E. Schillebeeckx) propose l'octroi de
laïcs le droit de présider
l'Eucharistie et de la
consécration du pain et du vin en
vertu du sacrement de baptême[1].
L'église est beaucoup plus besoin de ces essentielle. En plus de la proclamation de la Parole de Dieu rencontre l'énorme rôle essentiel et l'épargne. Dans ce document, à chaque messe renouvelle le sacrifice de la Croix, qui génère fonctionnelles bonnes pour l'annihilation
du mal. Ce fait
important n'a pas sa place par
exemple. Dans les églises protestantes.
Dans leur sacrifice
de la Croix est juste une
célébration rappelant l'incident
dans la chambre haute. Dans l'Église
catholique est un mystère,
un sacrement. Mass sacrifice de la Croix est
un mystère pour mesurer le salut
de l'homme. Toute prière ridiculisé
du Rosaire, Chapelet de la Miséricorde Divine, chemins de croix, les messages, les sanctuaires bord de la route, des chœurs est la source
du salut de l'homme. S'il vous plaît penser. Combien cela aurait-il été
si elle n'a pas l'Église?
Tłumaczenie
Jezus pouczał apostołów: Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża,
będzie wywyższony (Łk 14,11; 18,14). Módlcie
się, abyście nie ulegli pokusie (Łk 22,40).
Kościół instytucjonalny składa się z ludzi z całą ich
niedoskonałością. Nie należy więc być zaskoczonym smutną i bolesną historią
kościoła. Do świętości trzeba dorosnąć: Bądźcie
świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz (Kpł 11,45; 19,2). Na to potrzeba wieków. Skoro ma się taką
wiedzę, należy zrobić wszystko, aby kościół stał się godny Kościoła
Chrystusowego. Wszystko zależy od prowadzonej polityki władz kościoła, papieży,
hierarchii kapłańskiej i wiernych.
Katechizm Kościoła Katolickiego mówi o świętym Kościele powszechnym i wyjaśnia: Czymże
jest Kościół, jak nie zgromadzeniem wszystkich świętych (s. 233).
Wydaje się, że
bardziej słuszne byłoby stwierdzenie: Na bazie świętego Kościoła
Chrystusowego powołany został kościół powszechny (katolicki) składający się z wiernych z całą ich
niedoskonałością. Inaczej mówiąc, kościół jest wspólnotą grzeszników.
Idąc dalej, należy dodać, że wspólnota wiernych łączy się w komunii rzeczy
świętych (sancta), np. w sakramencie
Ciała i Krwi Chrystusa (chrzcie, bierzmowaniu,...) oraz innych sakramentaliach
(np. modlitwach, liturgii, pieśniach, słowach Bożych, relikwiach –
artefaktach).
Najważniejszą rzeczą w komunii wiernych jest wzajemna
miłość i szacunek dla innych: nikt [...]
z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie (Rz 14,7).
Najmniejszy czyn spełniony z miłości do drugiego człowieka jest wielkim darem.
Funkcjonał dobra i miłości skutkuje jego powieleniem, wzmocnieniem. Dobro rodzi
dobro, tak samo jak zło rodzi zło.
Dopiero taka wspólnota ludzi dobrej woli, kochająca się wzajemnie może
przynależeć do Kościoła Chrystusowego i zażywać chwały Jezusa Chrystusa. Póki
co, tylko pojedyncze osoby wyświęcone (sancti)
stają się obywatelami Kościoła świętego.
Największym błędem kościoła instytucjonalnego było przyznanie sobie
prawa do nieomylności. W tym celu oparł się na Duchu Świętym, który jakoby ma
czuwać nad jego nieomylnością. Dziś wiadomo, że Duch Święty może jedynie
wskazywać drogę, ale sam nie może przeciwstawić się złu, ze względu na dar
wolności (wolnej woli) człowieka dany przez Boga.
Kościół bardzo często powołuje się na Ducha Świętego, który czuwa nad
nim. W ten sposób próbuje autoryzować doktrynę teologiczną, a zarazem
przestrzega przed próbą przeciwstawienia się jej. Doktryna katolicka została
zbudowana na podstawie Pisma świętego, Tradycji apostolskiej, a później
tradycji eklezjalnej.
Dopuszczenie Tradycji ustnej dało możliwość pewnego szlifu przekazom
biblijnym. Wiadomo, jak wiele jest w Piśmie świętym mitów i legend. Niektóre
trzeba było od razu określić, że są mitami,
niektóre zaś stały się przedmiotem wiary: Niepokalane Poczęcie NMP,
narodziny Jezusa z Dziewicy, Zwiastowanie, Nawiedzenie i wiele innych. Jak mówi
katechizm: apostołowie nauczyli się od Ducha Świętego (s. 32).
Przywołanie takiego Protektora w zasadzie blokuje każdą dyskusję.
Trzeba rozróżnić Kościół Chrystusowy, powołany przez Jezusa Chrystusa,
od kościoła instytucjonalnego. Nad Kościołem Chrystusowym czuwa Jego Założyciel
Jezus Chrystus w postaci Ducha Świętego. Czy nad kościołem instytucjonalnym też
czuwa Duch Święty? Tak, ale w działaniu Opatrznościowym. Kościół składa
się z wiernych. Opatrzność, która czuwa nad każdym
wiernym rozpościera się na cały Kościół. Polega ona na nieustannym podtrzymywaniu świata w istnieniu. Nie narusza
wolności człowieka. Pobudza sumienia do godnego życia. Przez dar wolności nie
może nic zrobić, gdy człowiek chce błądzić. Tak też się stało z kościołem
instytucjonalnym, który błądził przez wieki. Kościół jest tak samo grzeszny,
jak grzeszny jest jej członek.
Pycha kolejnych hierarchów Kościoła podważyła jego image. Przez wieki popełniono wiele
wielkich błędów, w tym doktrynalne. W treści opracowania wskazano ich miejsca .
Zdaniem autora należy reaktywować
pierwotny kościół chrześcijański i jego założenia. Naprawić błędy i dalej
kontynuować kierowniczą rolę w prowadzeniu swoich wiernych do zbawienia. Wielu
teologów (E. Schillebeeckx) postuluje przyznanie osobom świeckim prawa do
przewodniczenia Eucharystii oraz konsekracji chleba i wina na mocy sakramentu
chrztu[1].
Kościół jest bardzo potrzebny i niezbędny. Poza głoszeniem słowa Bożego spełnia
on zasadniczą i ogromną rolę zbawczą. W nim, na każdej mszy odnawiana jest
Ofiara Krzyża, która generuje funkcjonały dobra dla unicestwienia zła. Ten
znaczący fakt nie ma miejsca np. w zborach protestanckich. W nich Ofiara Krzyża
jest tylko celebracją przypominającą o zdarzeniu w Wieczerniku. W Kościele
katolickim jest to misterium, sakrament. Mszalna Ofiara Krzyża jest tajemnicą
na miarę zbawienia człowieka. Wszystkie ośmieszane modlitwy różańcowe, koronki
do miłosierdzia Bożego, drogi krzyżowe, posty, przydrożne kapliczki, chóry to
źródła ludzkiego zbawienia. Proszę pomyśleć. Ile by z tego zostało, gdyby nie
było Kościoła?
[1] Encyklopedia Katolicka,
tom XVII, Wyd. TN KUL, Lublin 2012, kol. 1225.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz