L'auteur
de l'Evangile essaie de transmettre la vérité au sujet de Jésus. Il utilise ici une
tâche difficile et langue pas simple. Il faut lire le texte pour comprendre l'essentiel de l'auteur. Par exemple. Encore un peu de temps, et vous ne me verrez plus; et puis encore un peu de
temps, et vous me verrez, parce que je vais au Père (Jean 16:16).
Qu'est-ce? Comment? Pourquoi? De quelle manière? Quel est-il? Telles
sont les questions posées par tout
le monde autour de Jésus: Là-dessus,
quelques-uns de ses disciples dirent entre eux: Que signifie ce qu'il nous dit:
Encore un peu de temps, et vous ne me verrez plus; et puis
encore un peu de temps, et vous me verrez ? et: Parce que je vais au Père ? Ils disaient donc: Que signifie ce qu'il dit: Encore
un peu de temps ? Nous ne savons de quoi il parle (Jean 16:17–18). Sinon tout est compris, alors il faut demander.
Auparavant Jésus parlait en paraboles, est maintenant l'heure de vérité. Ne pas avoir peur. Avec Jésus est le Père.
Bien qu'une grande partie va se passer
dans le monde de désagréable, vous devez avoir le courage, parce que le vainqueur final est Jésus-Christ : Je vous ai dit ces
choses, afin que vous ayez la paix en moi. Vous aurez des tribulations dans le
monde; mais prenez courage, j'ai vaincu le monde (Jean
16:33).
Dans les péricope prière
sacerdotale du Christ (Jean
17:1–5) a cité les paroles de Jésus: Père, l'heure est venue! Glorifie ton Fils, afin que
ton Fils te glorifie (Jean 17:1). Une preuve
supplémentaire de la Bible pour
la gloire de Jésus, qui venait
d'entrer sur la croix. Le Fils de l'homme glorifier le Père tandis que sur la terre. Maintenant, le
Père fait la même chose avec Jésus dans le ciel: Je t'ai glorifié sur
la terre, j'ai achevé l'oeuvre que tu m'as donnée à faire. Et maintenant toi, Père, glorifie-moi auprès de toi-même de la
gloire que j'avais auprès de toi avant que le monde fût (Jean 17:4–5). L'auteur
suppose clairement la pré-existence de Jésus avant le commencement du monde (Jean 17,5). Cette thèse peut
être adoptée en tenant compte que
l'image dynamique de Dieu. l’Acte agissant est un
concept universel du Créateur, mais
aussi la Trinité. Si l'Acte
agissant a toujours existé, alors
on peut dire qui a toujours existé Trinité. Même si je reconnais
ces concepts [1], et cette traduction
de la préexistence, personnellement, je
ne suis pas un partisan d'entre eux et je les trouve intellectuellement exagérée. Peut-être qu'il se développe déjà théologique (vision catéchétique),
auteur de l'Evangile.
La Péricope Jésus prie pour ses disciples (Jean
17:6–26) sont ennuyeux,
parce que souvent répété déjà passé la vérité. Avec
eux, vous pouvez en déduire que
Jésus a reçu du Père l'humanité sous sa juridiction. Il veut que tous soient un en esprit
et en vérité. Tout comme il
ne vient pas du monde (Loi
intérim), de sorte que l'humanité
sera prise de ce monde. L'âme humaine revient d'où
il vient (du surnaturel), et
sera sanctifié pour toujours.
La gloire de l'appartenance au Christ
sera la participation de tous.
Tłumaczenie
Autor Ewangelii próbuje przekazać
prawdy o Jezusie. Operuje tu niełatwym i nieprostym językiem. Trzeba się
wczytać w tekst, aby zrozumieć o co chodzi autorowi. Np. Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu
chwila, a ujrzycie Mnie (J 16,16). Co? Jak? Dlaczego? W
jaki sposób? O co chodzi? Takie pytania zadawali sobie wszyscy wokół
Jezusa: Co to znaczy, co nam mówi: „Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i
znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz: «Idę do Ojca?”» Powiedzieli więc: «Co
znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi» (J 16,17–18). Jeżeli nie wszystko rozumie się, to należy pytać.
Poprzednio Jezus mówił w przypowieściach, teraz nadchodzi godzina prawdy. Nie
należy się bać. Z Jezusem jest Ojciec. Choć wiele wydarzy się na świecie
przykrego, należy mieć odwagę, bo końcowym Zwycięzcą jest Jezus Chrystus: To wam powiedziałem, abyście
pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam
zwyciężył świat». (J 16,33).
W perykopie Modlitwa Arcykapłańska Chrystusa
(J 17,1–5) zacytowane są słowa Jezusa: Ojcze,
nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą (J 17,1). Kolejny dowód biblijny
na chwałę Jezusa, która miała dopiero nadejść na krzyżu. Syn Człowieczy otoczył
chwałą Ojca będąc na ziemi. Teraz Ojciec czyni podobnie z Jezusem w niebie: Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez
to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz
Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał (J
17,4–5). Autor wyraźnie suponuje preegzystencję Jezusa: zanim świat powstał (J 17,5). Tezę tę można przyjąć biorąc pod
uwagę jedynie dynamiczny obraz Boga. Akt działający jest uniwersalnym pojęciem
Stwórcy, ale także Trójcy Świętej. Jeżeli Akt działający istniał zawsze, to
można mówić, że od zawsze istniała Trójca Święta. Choć dopuszczam te pojęcia[1]
i takie tłumaczenie preegzystencji, osobiście nie jestem ich zwolennikiem i
uważam je za intelektualnie przerysowane. Być może jest to już opracowanie teologiczne (wizja katechetyczna)
autora Ewangelii.
Perykopy Prośba
za uczniów i Prośba za przyszły Kościół (J 17,6–26) są
nużące, bo powtarzają już często przekazywane prawdy. Z nich można
wywnioskować, że Jezus otrzymał od Ojca ludzkość pod swoją jurysdykcję.
Pragnie, aby wszyscy stanowili jedno w duchu i w prawdzie. Tak jak On
nie pochodzi ze świata (Akt działający), tak ludzkość będzie wzięta z tego
świata. Dusza ludzka wróci skąd przyszła (z przestrzeni nadprzyrodzonej) i
zostanie uświęcona na wieki. Chwała przynależna Chrystusowi będzie udziałem
wszystkich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz