Deuteronomium 2

          Centralną postacią Księgi Powtórzonego Prawa (Deuteronomium) jest Mojżesz, jako największy z proroków, będący w szczególnej relacji z Bogiem, dlatego często Pięcioksiąg nazywany jest Prawem Mojżeszowym. Wszystko rozgrywa się w trzech mowach Mojżesza.

          Autor księgi często wkłada w usta Boga własne koncepcje. W czasie czytania księgi dobrze jest traktować je jako ludzką narrację, wtedy treść  nabierze innego znaczenia.

          Księgę Powtórzonego Prawa należy czytać z pozycji głównego odbiorcy, a mianowicie Żydów będących na wygnaniu. Im potrzebne było wsparcie i wiara w odzyskanie zagrabionych ziem.

         Celem Księgi było uświadomienie Żydom będących w niewoli, że są narodem wyjątkowym, wybranym przez Boga do spełnienia misji Bożego Objawienia. To, że są w niewoli, to kara za ich odstępstwa od wiary. Bóg jednak  daje nadzieję na przywrócenie dawnej świetności. Trzeba jednak zaufać i wrócić do wiary ojców. Księga Powtórzonego Prawa ma przypomnieć najbardziej istotne elementy wiary. Wykorzystuje do tego postać Mojżesza i historię powrotu Żydów z niewoli egipskiej. Aby osiągnąć swój szczytny cel hagiografowie kreują opowieść, pisząc sceny nieprawdziwe, gloryfikujące, zmieniające fakty historyczne.

          Ważnym przesłaniem jest, że mimo niewoli, Bóg jest ze swoim narodem. Pan, Bóg wasz, który idzie przed wami, będzie za was walczył (Pwt 1,30). Nie trzeba więc bać się, bo Bóg czuwa osobiście nad swoim wybranym narodem.  Widzialnym przywódcą jest Mojżesz, ale główne kierownictwo należy do Boga.

           Aby przekonać Żydów, że ziemia w której mieszkali przed niewolą jest darem od Boga, deuteronomiści napisali:  Pan, nasz Bóg mówił do nas na Horebie: «Już dość waszego pobytu na tej górze. Ruszajcie, idźcie, ciągnijcie ku górom [...] aż po wielką rzekę Eufrat. Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu» (Pwt 1,6–8); Pan, twój Bóg, wydał tobie tę ziemię. Wejdź, weź ją w posiadanie, jak ci obiecał Pan, Bóg twoich ojców. Nie lękaj się, nie trać ducha!   (Pwt 1,21).

           Wszystko jest darem od Boga, w tym władza.  Mojżesz ustanawia Sędziów do kierowania plemionami izraelskimi. Władza Izraelitów od Boga pochodzi (Pwt 1,9–18): gdyż jest to sąd Boży (Pwt 1,17). Chodziło o to, aby Żyd w niewoli był przekonany, że Bóg szczególnie czuwa nad swoim wybranym ludem. Bóg jest hojny dla swojego ludu, ale też sprawiedliwy (surowy i miłosierny).