Zdolności poznawcze człowieka

          Niespokojny umysł człowieka wyczuwa, że świat to nie tylko to, co się spostrzega, ale też to, co niewidzialne, jak np. wiatr. Nie widać, a działa. Człowiek bez nogi jest dalej człowiekiem. Bez wszystkich kończyn nadal  nim pozostaje. Kimże jest więc człowiek? Ciało jest tylko okryciem czegoś, co stanowi o jestestwie człowieka. Jeżeli wiatru nie widać, a jest, to może jestestwo (duch, istota ludzka, ) człowieka jest, choć jest niewidzialne. Człowiek z zamkniętymi oczami wyczuwa własne istnienie. Może Stwórca podobnie? Istnieje, choć jest niewidzialny? To niezwykłe doświadczenie abstrakcyjnego myślenia, jak powie później uczony René Descartes (Kartezjusz): Cogito ergo sum (myślę więc jestem). Świat można poznawać nie tylko za pomocą zmysłów. Sekrety istnienia mogą być ukryte np. w przyrodzie, w matematyce (np. wśród liczb). Może światem rządzą siły niezwyczajne?

          Za pomocą rozumu człowiek odkrył różne możliwości poznawania. Nic nie jest do końca stałe ani pewne. Świat jest dynamiczny. Istotą jego jest ciągłe działanie. Ta dynamika (energia) stwarza ułudę materialną. Stwórca nie musiał się "męczyć". Wystarczyło Jego tchnienie mocy. W rzeczywistości ludzkiej liczy się tylko świadomość. Ona daje nam poczucie istnienia i  nadaje jego sens. Gdyby istniał inny świat równoległy, to dla ufoludków świat odbierany przez ludzkość mógłby być niezauważalny i całkowicie transparentny. Człowiek jest integralnie związany ze swoim Stwórcą. On stworzył świat, a w nim istoty rozumne na swoją miarę.

          Czy istnieją inne światy? Dalsza polemika mnie przerasta. Nie lubię gdybania. Pozostanę w świecie, w którym jestem.

          Świat ciagle ewoluuje. Na każdym jego etapie Stwórca ujawnia kolejne jego możliwości i sekrety. Może jest inaczej? Może to człowiek staje się zdolniejszy do wykorzystania tego, co Stwórca przygotował dla niego? Kto nie dostrzega w tym wielkiego i niezwykłego projektu intelektualnego jest, jak mówi psalm: Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga (Ps 14,2).

          Człowiek jest istotą równie inteligentną jak Stwórca. Czym więc różni się człowiek od swego Stwórcy? Jedynie godnością i mocą tworzenia. Człowiek zaś tę moc umie przetwarzać. Stwórca usadowił człowieka blisko siebie. To wielki dar i przywilej. Należy pochylić głowę na znak pokory i obdarzyć Stwórcę miłością. Człowiekowi nie pozostaje nic innego jak Mu zaufać i kontynuować wielki Jego projekt. Przed człowiekiem jest jeszcze wiele niespodzianek.