12 pokoleń Jakuba

            Kiedy człowiek poznaje tajemnice natury i nimi się zachwyca mitologia Pisma Świętego blednie. Czy warto wobec tego poświęcać czas na rozpracowywanie tekstów biblijnych? Warto. Bo życie ludzkie składa się z różnych elementów. Nowinki techniczne, zabawki elektroniczne to jedynie chwilowa rozrywka. Na życie ludzkie składa się ludzka postawa, a ona dotyczy moralności (etyki). Wiedzę na ten temat czerpie się z pism mądrościowych. Do nich należą równie mity i legendy. Na ich treści można budować kapitał wartości etycznych. Wartości te przybliżają człowieka do Boga.

          Historia Jakuba i jego rodziny, potomków z Księgi Rodzaju podaje wiele wartości, które aktualne są do dnia dzisiejszego. Jakub jest typem człowieka wrażliwego, spokojnego, cierpliwego, wewnętrznie dobrego. On ma stale w swoim sercu Boga. Z Nim się integruje, pragnie Mu służyć. Miał 12 synów:

z pierwszą żoną Leą – Rubena, Symeona (Szymona), Lewiego,  Judę, Issachara i Zebulona;

z drugą, ukochaną żoną Rachelą – Józefa i Beniamina;

z niewolnicą Bilhą – Dana i Naftalego;

z niewolnicą Zilpą – Gada i Asera.

Ponadto Lea urodziła mu jedyną córkę – Dinę.

Potomstwo dwunastu synów Jakuba tworzyło dwanaście plemion izraelskich; do których jednak nie zalicza się nieposiadających własnych ziem potomków Lewiego (Mojżesz, Aaron) – lewitów, natomiast rozróżniając dwóch synów Józefa – Efraima i Manassesa, którzy zostali przez Jakuba adoptowani.

          Dzisiejsza nauka poddaje w wątpliwość historiograficzne opowiadanie. Brak szczegółowej historii poszczególnych plemion na przestrzeni kolejnych wieków. Można się jednak spodziewać, że niektóre z nich straciły na znaczeniu.

Pieśń Debory po zwycięstwie nad Jabinem (około dwa wieki po zdobyciu Kanaanu) opisuje niekompletną listę plemion. Znajdujemy w niej: Efraima, Beniamina, Machira (syna Manassesa), Zebulona, Issachara, Rubena, Aszera, Naftalego, Gileada (wnuka Manassesa) i Dana.

          Z czasów króla Dawida znajdujemy jeszcze inną listę plemion: Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar, Zebulon, Naftali, Efraim, połowa plemienia Manassesa, druga połowa plemienia Manassesa, Beniamin, Dan. Z listy zniknęli: Aszer i Gad. (około dwa wieki po zdobyciu Kanaanu) opisuje niekompletną listę plemion.

          Od czasów powrotu z tzw. Niewoli Babilońskie plemiona izraelskie zaginęły bezpowrotnie w historii.

           Po niewoli Babilońskiej izraelici asymilowały się z tubylczą ludnością. Ponad ludy izraelskie rozproszyły się lub zostali wygnani. Izraelska tożsamość zaginęła. Żydzi też chętnie dostosowywali się do ludów z którymi przyszło im żyć (np. greków). Dzisiaj szukanie przynależności do któregokolwiek z plemion jest spekulacją. Jedyna nadzieja w badaniach DNA, które jednak ze względu na duże zamieszanie genetyczne ciężko jest przeprowadzić.

          Rzecz w tym, proroctwa zapowiadają kompletny Izrael. Boży plan zbawienia swojego ludu nie miałby szansy na realizację. Wersety biblijne wyraźnie mówią o przyszłym zjednoczeniu 12 plemion Izraela w czasach końca.

Na tym tle pojawia się wiele spekulacji. Jedną z nich jest idea, że Słowianie zastąpią zaginione pokolenia.

         Czytając dosłownie Stary Testament dochodzi się do wniosków sprzecznych z ideą religii żydowskiej jak i chrześcijańskiej. Kto nie odetnie się od  legendarności biblijnej pobłądzi i stanie się ortodoksyjnym wyznawcą absurdów.