Łączna liczba wyświetleń

sobota, 27 sierpnia 2016

Deuteronomium 5


          Księga Powtórzonego Prawa poucza, jak Żydzi wprowadzili instytucję prawną do ochrony tych, którzy zostali niesłusznie posądzeni za umyślne morderstwo. Wyznaczono w tym celu trzy miasta: Beser, Ramor i Golan. Każdy, kto się w nich schroni przedłuża automatycznie proces sądowy. W miastach tych nie wolno było pozbawiać życia tych, którzy się schronili. Był to rodzaj azylu, ale i utraty swobody poruszania się.
          Opis (midrasz haggadyczny) w Księdze Powtórzonego Prawa ma charakter komentarza wzbogacanego elementami legendarnymi albo zaczerpniętymi z podań pozabiblijnych (egipskich).       
         Treść dekalogu jest w zasadzie podobna do opisu znajdującego się w Księdze Wyjścia (Wj 20,2–17). Zasady moralne które znalazły się w Dekalogu, znane były w Egipcie już w czasach przedmojżeszowych [1]. Różnice wynikają ze swobodnego pisania, a nie przepisania żywcem z Księgi Wyjścia. Poza tym, była okazja uporządkować stare przepisy do nowych okoliczności.
          Autor wprowadził do tekstu żydowskie prawo, które pochodziło z tradycji oraz obcych zapożyczeń (Egiptu). Mojżesz mógł skorzystać z wiedzy jaką nabył na dworze faraona: został wychowany we wszelkiej mądrości Egipcjan (Dz 7,22).
          W Księdze Wyjścia napisano: Gdy skończył rozmawiać z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice Świadectwa, tablice kamienne, napisane palcem Bożym (Wj 31,18), natomiast dalej i w Księdze Powtórzonego Prawa:  Mojżesz wyciosał dwie tablice kamienne jak pierwsze (Wj 34,4; por. Pwt 10,1).
Wyrycie tablic wymagało czasu: Mojżesz opóźniał swój powrót z góry (Wj 32,1).
          Jeżeli Dekalog pochodzi od Mojżesza, jego tekst, który wyszedł spod ręki tego wielkiego przywódcy Izraela, musiał się znacznie różnić od tekstu zachowanego w Biblii. Dowodem na to, że z biegiem czasu tekst ten uległ zmianom, są dwie wersje Dekalogu, między którymi zachodzą wprawdzie nieistotne, ale wyraźne różnice [2].
          W Kodeksie deuteronomicznym powtórzono przyzwolenie na spożywanie mięsa:  Gdy Pan, Bóg twój, rozszerzy twe granice, jak ci przyrzekł, a ty powiesz sobie: «Chcę jeść mięso», gdy dusza twoja zapragnie jeść mięso, możesz jeść mięso do woli. Jeśli daleko od ciebie będzie miejsce, które obrał Pan, Bóg twój, by tam umieścić swe imię, możesz zabijać z większego i z mniejszego bydła, które ci dał Pan, stosownie do mojego nakazu, ile zechcesz, i będziesz spożywał w obrębie swych murów do woli. Ale jeść będziesz, jak się je gazelę i jelenia; tak możesz je spożywać. Zarówno czysty, jak i nieczysty mogą je spożywać. Ale się wystrzegaj spożywania krwi, bo we krwi jest życie, i nie będziesz spożywał życia razem z ciałem (Pwt  12,20–23)
          Kapłani, hagiografowie dbali też, aby prawo ustanowione było jednoznaczne i nie podlegało nadużyciom: niczego nie dodasz i niczego nie ujmiesz (Pwt 13,1);  Nie będziesz naginał prawa, nie będziesz stronniczy (Pwt 16,19).
          Brak mężczyzn spowodował, że prawo do wielożeństwa zostało dopasowane do sytuacji: Nie będzie miał zbyt wielu żon  (Pwt 17,17). Prawodawcy pozostawili sobie pole manewru w zależności od okoliczności.


[1]  Synowiec Julius Stanisław OFMConv., Prorocy Izraela, wydanie II, wyd. Bratni Zew, Kraków 1997 str. 82.
[2]  (tamże str. 83)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz