Trzeba po nowemu

          Bóg nie żąda od ludzi bohaterstwa i czynów nadzwyczajnych. Chce od nich tylko przejawy uczucia: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary (Mt 9,13). To trudniejsze, ale szacowniejsze, dobre i budujące. Ofiary są dla herosów i silnych charakterów. Tacy są wybrańcami Boga. Większość to mali, zwykli mieszkańcy tej Ziemi, pełni niedoli, zatroskani. Nikt ich nie doceni oprócz Stwórcy. To pokazuje miłość Boga do swoich stworzeń.

            Autor Ewangelii ujawnił precedens. Wszyscy, którzy spotkali się z Jezusem mają święto, czas nadzwyczajny. Nie czas na smutek, posty i lamentacje. Wszystkie przepisy restrykcyjne nie obowiązują. Dlatego uczniowie Jezusa nie pościli. To gorszyło faryzeuszy. Pytali oni: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą? (Mt 9,14). Jezus wyjaśniał: Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? ( tamże). W dalszych słowach zapowiedział swój dramat: Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć (tamże). Dla nas to nauka mówiąca, że jest czas na świętowanie i czas na  cierpienia. Nie można łączyć tych dwóch zdarzeń jednocześnie: Dosyć ma dzień swojej biedy  (Mt 6,34).

     Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze robi się przedarcie. 17 Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się psują. Raczej młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje  (Mt 9, 16–17). Autor wzywa do nowego podejścia do przedmiotu wiary. Trzeba inaczej, po nowemu. Stare prawa nie przystoją do współczesności. Starsze pokolenia niech zostaną przy swoim. Nie zrozumieją. Nowe jest trudniejsze, opiera się na nowej wiedzy. Do młodych świat należy.  Nauka Jezusa jest bardzo postępowa. Koncepcja Świata opiera się nie  na prostej ewolucji. Aby go zrozumieć trzeba iluminacji, nagłego olśnienia. Dzisiaj fizyka klasyczna jest przestarzała. Nawet bezwzględne zasady są naruszane. Dzisiaj uważa się, że próżnia jest twórcza, pełna niepokoju. Kto ze starej szkoły odważy się głosić takie idee. Zmierzamy do świata bajkowego. Już dzisiaj możemy się przemieszczać w trzech kierunkach. Siła ciężkości nam nie przeszkadza. Rozwiązania znajdujemy w technice. Znajomość praw wystarcza na zbudowanie

bajkowego świata. Zamiana czegokolwiek w złoto jest tylko kwestią techniczną. Stoliczku nakryj się jest kwestią czasu. Brak paliwa nam nie grozi. Wystarczy zasiać odpowiednią roślinę. Co nam jeszcze przygotował dobry Stwórca?