Heraklit z Efezu (ok.
540–480 przed Chr.) utrzymywał, że początkiem wszechrzeczy jest ogień, ponieważ
znajduje się on w środku Ziemi i kieruje się ku górze. Ponieważ zmiany w
świecie przebiegają nie chaotycznie, lecz sensownie, światem musi
kierować jakiś rozum, który nazwał logosem. Za podstawę wszystkich rzeczy i
zjawisk uważał Heraklit bezustannie ze sobą walczące, a równocześnie tożsame
przeciwieństwa; napięcie (walka) między przeciwnymi siłami, które tworzą
„ukrytą i najpiękniejszą harmonię”, jest warunkiem istnienia świata: Wojna
jest ojcem i królem wszystkiego. Poglądy Heraklita przypominają słowa
Jezusa: "Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem
przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z
matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego
domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie
godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien.
Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce
znaleźć swe życie, straci je. A kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie
je" (Mt 10,34–39).
Walka i rywalizacja są motorem rozwoju i postępu.
Ewolucja jest tryumfem silniejszego. Na skutek wzajemnych walk i ambicji
uczonych rodzą się nowe teorie. Filozofowie wprowadzą pojęcie dialektyki –
walki przeciwieństw. Dzieci walcząc z rodzicami odrzucają stare na rzecz
nowego. Nowe pokolenia siłą rzeczy są mądrzejsze od starego pokolenia. Walka
jest przypisana istotom żywym przez Stwórcę. Dlaczego tak jest, jest tajemnicą
Boga.
Heraklit głosił, że nie ma nic stałego, wszystko się
zmienia (pantha rhei). Zmienność jest właściwością świata. Ponieważ zmysły,
którymi poznaje się świat ukazują nam świat jako stały, nie należy przywiązywać
większej wagi do poznania zmysłowego. Jedyną wartość ma poznanie rozumowe.
Poglądy Heraklita są bardzo współczesne. Wiemy, że zmysły nas mylą i oszukują.
Rozum jest konieczny do ogarnięcia informacji zmysłowych i ich kompilacji. To
on decyduje o oglądzie świata. Zmysłami nie poznaje się istoty świata. Zmysły
są przyczyną ludzkiej wyobraźni o świecie.
Słowa Jezusa: '' Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie,
nie jest Mnie godzien ...."
(tamże) wskazują co jest najważniejsze w życiu. Idea Boga – Akt
działający – Bóg jest Przyczyną i
skutkiem całego istnienia. Od Niego wszystko się zaczęło, w Nim jesteśmy i do
Niego należy cały wszechświat. Kto pomija tę kwestię stawia się w szeregi nierozumnych, do poziomu
instyktu przetrwania. Ludzie nie akceptujący Boga pozbawiają się godności
nazwania siebie dziećmi bożymi: " Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną,
nie jest Mnie godzien." (tamże).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz