Patrystykę wczesno-chrześcijańską rozwijali tzw. Ojcowie
Kościoła. Cele jakie sobie stawiali, to z jednej strony wyrażanie myśli
chrześcijańskiej w terminologii filozoficznej, a z drugiej strony obrona wiary
przed różnymi atakami. Ze względu na terytorium, patrystyka dzieli się na:
wschodnią, obejmującą Ojców greckich i piszących po grecku i na zachodnią
piszącą po łacinie.
Św. Justyn (ok. 100–167)
ur. we Flawii Neapolis w Palestynie. Filozof (patron filozofów) i apologeta.
Wychowywany był w wierze pogańskiej. Od młodości poszukiwał prawdy. Wiele czytał.
Poznał dzieła największych filozofów. Ostatecznie prawdę znalazł w
chrześcijaństwie. W wieku 33 lat przyjął chrzest w Efezie (dzisiejsza Turcja).
Był już znany jako filozof, cieszył się wśród ludzi autorytetem moralnym i
naukowym. Wokół Justyna gromadzili się liczni uczniowie, z którymi prowadził
dyskusje na tematy filozoficzne. Za głoszenie wiary w Chrystusa został ścięty w
Rzymie. Uważany jest do najstarszych pisarzy starochrześcijańskich. Wiele
informacji o nim pochodzi z jego
własnych pism. Jest autorem wielu pism apologetycznych. Broniąc chrześcijan przedstawiał ich jako
najlepszych obywateli cesarstwa. Wypowiadał się na tematy: objawienia, Eucharystii, dziewictwa, cierpienia.
Podczas procesu mówił: Jestem
chrześcijaninem (...) Mam żywą nadzieję, że jeżeli mnie to spotka (śmierć), to
pójdę do Niego; wiem bowiem, że aż do czasu, gdy świat przeminie, nie odmawia
on swojej łaski tym, którzy żyją według Jego nauki.
Ciekawie tłumaczy poligamię
Jakuba z dwiema siostrami, jako proroctwo misji Chrystusa wobec Synagogi (Lea)
i Kościoła (Rachela) (por Rz 29,16–19).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz