Lech Wałęsa i tłumaczenie

          Sur la coopération Lech Walesa a déjà parlé des millions de mots. En supposant que le principe selon lequel chaque rumeur il y a un grain de vérité, on peut tenter d'illustrer la forme de Lech. Important sont ses propres mots, qui admis à plusieurs reprises de coopérer. En même temps, il a donné le motif de leurs actions, visant à un adversaire joue, le sommeil, la vigilance, l'interconnexion de sympathie feinte. Le jeu qui a entrepris exiger des victimes. Si signalé, je pense, ils étaient de la merde, ce petit menacé. Ces dénonciations apparemment lui a donné la faveur des autorités. Même en prenant l'argent ferait partie de son jeu. Dans ce cas, la cible sanctifie moyens. Comme il le dit, parfois l'argent qu'il a recueilli l'agent.

          Le jeu est terminé, j'ai eu une fois à la fin. Lech Walesa a augmenté à prendre des risques à venir. Il était à la tête d'une grande cause.

          Tout le monde qui utilisent esprit sain et ne pas avoir une haine devrait comprendre le comportement du jeune travailleur. Chacun de nous a quelque chose sur sa conscience, qui cache le reste de votre vie. Il n'y a pas saints sur la terre. Et ceux qui sont considérés comme sacrés que l'un caché son péché. Le droit du monde comme Moïse a tué un soldat égyptien dans sa jeunesse, David envoya Urie à mourir pour gagner sa femme Bathsheba. Le premier roi d'Israël Dybał encore vie de David. Il a agressé les marchands du temple. Ce qui importe est l'équilibre de toute la vie. Important est la façon dont il va. Ce qui importe est le but. Avis sur Lech étrangère est la plus précise. Ils ne se soucient pas de leurs erreurs et les péchés de la jeunesse, ce qui compte est ce que Lech Walesa a fait pour le monde. Sa participation est indiscutable.

          Lech Walesa sait que si vous admettez à prendre même un bouc sera marqué comme stool pigeon (informateur). Rien ne sera prise en compte, seulement qu'il a pris. Tous ceux qui exigent que la confession Lech, ils veulent être témoins de son humiliation. Peut-être ils se sentent de meilleures conditions de leurs propres péchés.

          Lech Walesa est un homme fier. Il est conscient de ce qu'il a fait pour le polonais et le monde. Excuser pour le jeu pris hors de question. Non inclina à la police, et personne ne peut les forcer à exposer et vivisection spirituelle.

          Je suis honteux de la présente discussion, et je suis désolé pour Lech. Grande bonne est toujours accompagnée d'une grande souffrance. Gardez à Lech.

Tłumaczenie

          Na temat współpracy Lecha Wałęsy wypowiedziano już miliony słów. Przyjmując zasadę, że w każdej plotce jest ziarenko prawdy, można pokusić się na zobrazowanie postaci Lecha. Ważne są jego własne słowa, w których wielokrotnie przyznawał się do współpracy. Równocześnie podawał motyw swoich działań, które miały na celu ogrywanie rywala, uśpienie czujności, nawiązania wzajemnych pozorowanych sympatii. Gry jakie podejmował wymagały ofiar. Jeżeli donosił, jak sądzę, były to bzdety, które niewiele zagrażały inwigilowanym. Donosy te dawały pozór jego przychylności władz. Nawet branie pieniędzy mogło być elementem jego gry. W tym przypadku cel uświęcał środki. Jak sam wspomina, czasami pieniądze inkasował agent.

          Gra się skończyła, bo kiedyś musiała się skończyć. Lech Wałęsa dorósł do podejmowania ryzyka wprost. Stanął na czele wielkiej sprawy.

          Wszyscy, którzy posługują się zdrowym umysłem i nie mają w sobie nienawiści  powinni zrozumieć postępowanie młodego robotnika. Każdy z nas ma coś na sumieniu, które skrywa do końca życia. Nie ma świętych na ziemi. A ci, których uważa się za świętych skrywali niejeden swój grzech. Wielcy tego świata jak Mojżesz, zabił w młodości żołnierza egipskiego, Dawid wysłał Uriasza na pewną śmierć, aby zdobyć jego małżonkę Batszebę. Pierwszy król Izraelski ciągle dybał na życie Dawida. Jezus poturbował kupców w świątyni. Liczy się bilans z całego życia. Ważna jest droga jaką się idzie. Liczy się cel. Opinia zagraniczna o Lechu jest najbardziej trafna. Nie obchodzą ich błędy i grzeszki młodości, liczy się to, co Lech Wałęsa uczynił dla świata. Jego udział jest bezsporny.

          Lech Wałęsa wie, że jeżeli przyzna się do brania choćby jednej złotówki zostanie zaznaczony mianem kapusia. Nic nie będzie się liczyło, tylko to, że wziął. Wszyscy, którzy domagają się od Lecha spowiedzi, chcą być świadkami  jego upokorzenia. Być może poczują się lepiej względem własnych grzechów.

          Lech Wałęsa jest człowiekiem dumnym. Jest świadomy, co uczynił dla Polski i świata. Przepraszanie za podjętą grę nie wchodzi w rachubę. Nie ugiął się przed bezpieką, i nikt go nie zmusi do obnażania się i wiwisekcji duchowej.

          Wstydzę się obecną dyskusją, i żal mi jest Lecha. Wielkiemu dobru zawsze towarzyszy wielkie cierpienie. Trzymaj się Lechu.

 

Mathématiques i tłumaczenie

          Je cherchai la définition des portails web des mathématiques. Le plus proche de moi: pour apprendre, d'apprendre la vérité. Il fournit des concepts et des outils pour dessiner des liens étroits. Il est basé sur un raisonnement correct. Son application augmente au fil du temps. Les lois de la nature sont décrites par elle. Son application est en économie, la théorie des jeux, la science politique (théorie du vote) dans la peinture, et de nombreux autres domaines de la vie. Pour lui-même est un art.

          S'il vous plaît noter que les mathématiques ne peuvent pas être attribués à Dieu comme son œuvre. Il est lui-même indépendant. Développeur Sam utilise, par exemple. Probabilistyce dans le cas où les processus évolutifs (aléatoire commandés).
          Comme vous pouvez le dire, que les mathématiques est éternel? Si oui, il peut conduire à un monde infini du passé et du futur. Les mathématiques peuvent être attribués à un monde à part, par exemple. Prépare imaginaire. Elle a les géométries différentes, y compris les courbes.

          Son exactitude peut être attribuée à des attributs divins. Sam utilisé pour ses descriptions, par exemple. À l'infini.

          Banalisation peut dire que le Créateur a utilisé les mathématiques séculaires dans la création du monde.

          Cela ne me surprend pas que les pythagoriciens considéraient les mathématiques comme une religion. Ils ont vu sa gamme et de l'universalité.

          Est-ce que les mathématiques sont, cependant, les imperfections? Cette chose que beaucoup d'entre eux. Ils ont noté que déjà les pythagoriciens, qui étaient incapables de fournir la longueur de la diagonale dans un carré avec des nombres décimaux. La faute à la racine carrée de deux. Propriétés de l'élément (pour les valeurs positives) ont causé de la confusion dans la description de la physique relativiste. A ce jour, ne pas venir aux prises avec la règle de déterminer les prochaines nombres premiers. Il y a beaucoup de questions qui sont à la recherche de leurs témoignages.

          Mathématiques devrait être respecté en tant que la méthodologie et l'amour de la vérité, mais il est le seul outil qui existe par lui-même. Recherche après les forces de Dieu en mathématiques est la transgression du sens commun.
          Mathématiques pourrait aimer, Pas l'amour.

Tłumaczenie

          Szukałem po portalach internetowych  definicji matematyki. Najbardziej bliska mi to : uczyć się, dowiedzieć się prawdy. Dostarcza ona pojęć oraz narzędzi do wyciągania ścisłych związków. Oparta jest na prawidłowy rozumowaniu. Jej zastosowanie w miarę upływu czasu rośnie. Prawa przyrody są przez nią opisywane. Jej zastosowanie jest w ekonomii, w teorii gier, politologii (teoria głosowań), w malarstwie i wielu innych dziedzinach życia. Sama dla siebie jest sztuką.

          Proszę zauważyć, że matematykę nie można przypisywać Bogu jako Jego dzieło. Ona jest sama z siebie, niezależna. Sam Twórca korzysta z niej, np. w probabilistyce  zdarzeń, czy w procesach ewolucyjnych (losowość uporządkowana).

          W można powiedzieć, że matematyka jest wieczna?  Jeżeli tak, to może ona prowadzić w nieskończony świat przeszły i przyszły. Matematyce można przypisać odrębny świat np. liczb pierwszych, urojonych. Posiada różne geometrie przestrzeni,  w tym zakrzywione.

          Jej poprawności można przypisać boskie atrybuty. Sama służy do jej opisów, np. nieskończoność.

          Trywializując można powiedzieć, że Stwórca skorzystał z odwiecznej matematyki stwarzając świat.

          Nie dziwi mnie, że pitagorejczycy uważali matematykę za religię. Dostrzegli jej rozpiętość i uniwersalizm.

          Czy w matematyce występują jednak niedoskonałości? W tym rzecz, że jest ich sporo. Zauważyli to już pitagorejczycy, którzy nie potrafili przedstawić długość przekątnej w kwadracie za pomocą liczb dziesiętnych. Wszystkiemu winien pierwiastek z dwóch. Właściwości pierwiastka (dla wartości dodatnich) spowodowały zamieszanie w opisie fizyki relatywistycznej. Do dnia dzisiejszego nie uporano się z regułą wyznaczania kolejnych liczb pierwszych. Wiele jest zagadnień, które poszukują swoich dowodów.

          Matematykę należy szanować jako metodykę i umiłowanie prawdy, ale jest to tylko narzędzie, które istnieje samo z siebie. Doszukiwanie się atutów boskich w matematyce jest przekroczeniem zdrowego rozsądku.

          Matematykę można lubić, nie kochać.

 

La vie va si vite i tłumaczenie

          La vie va si vite. Pendant des années, nous ne voyons pas l'essence des choses. Cas absorbent quotidiennement l'humanité complètement. La normalité est de piloter l'avion. Presque personne ne se demande pourquoi le réfrigérateur refroidit. Peu d'intérêt dans le but de définir de nouveaux kg de poids unitaire (par rapport à la quantité d'atomes de silicium dans l'échantillon, ou de propriétés électriques de la matière). La prose de la vie prend la plupart du temps humain. Dieu créa l'homme non seulement des biens de consommation de la création, mais au monde co-traitement. Qui est censé faire? Tout au mieux de la capacité. Pour cette tâche nécessaire sont ceux qui seront encouragés à le faire. Nous avons besoin d'enseignants, les scientifiques, les prophètes et même provocateurs. Le monde a besoin de tourner, elle doit être dynamique. Stagnation signifie la mort.

          Parmi les provocateurs apparu homme nommé Jésus. At-il été envoyé par le Créateur? Tout semble l'indiquer. Le premier professeur a tenté de visualiser l'homme le plus important de la vérité. Il y a un Créateur comme cause première. Il a appelé l'être intelligent du monde, de prendre la peine de traiter le monde. L'homme est un élément important du concept de Dieu. Il ne sait pas encore tous les principes divins, mais la direction est déterminée. Nous entrons dans l'univers. La première étape a fait. L'humanité a remporté la lune. Bientôt, il se pose sur Mars. Cela nécessite une technologie de pointe. S'il vous plaît regarder dans le cercle. Nous vivons dans un monde de conte de fées.

          Il arrête régulièrement pour admirer la perfection des lois de la nature, les réalisations technologiques. Si un homme peut, à quel point il est son Créateur.

          Il était fasciné par l'essence des choses. Il a atteint dans le monde spirituel. Il a reçu de Dieu le support de Père. Il a prêché obtenu vérité et encouragé à vivre une digne. Sam admiré Père. Il lit le principe que l'existence du monde est l'Amour. Dieu est amour et irradie l'amour.

           Il est facile d'être surpris que Jésus a enlevé beaucoup de le suivre. Jésus était l'espoir de changement. Il cherchait ses abonnés des messages et des appels. Il a travaillé. Église né, qui devait prendre en charge le dépôt de stockage de fonctions de la foi et proclamer la vérité. Eh bien, pas tout à fait réussi, mais vous espérez qu'un jour la communauté chrétienne sera aussi l'Eglise du Christ.

Tłumaczenie

         Życie biegnie tak szybko. Latami nie zauważamy istoty rzeczy. Sprawy codzienne pochłaniają ludzkość całkowicie. Normalnością jest lot samolotem. Mało kto zastanawia się dlaczego lodówka chłodzi. Niewielu interesują próby zdefiniowania od nowa jednostki masy kg (w oparciu o ilość atomów krzemu w próbce, czy elektryczne właściwości materii). Proza życia zabiera większość ludzkiego czasu.  Bóg stworzył człowieka nie tylko do konsumpcji dóbr stworzonych, ale do współprzetwarzania świata. Kto to ma czynić? Wszyscy według posiadanych zdolności. Do tego zadania potrzebni są ci którzy będą do tego zachęcali. Potrzebni są nauczyciele, uczeni, prorocy, a nawet prowokatorzy. Świat musi się kręcić, musi być dynamiczny. Zastój oznacza śmierć.

          Wśród prowokatorów pojawił się Człowiek o imieniu Jezus. Czy był posłany przez Stwórcę ? Wszystko wskazuje, że tak. Pierwszy Nauczyciel podjął starania uzmysłowić człowiekowi najważniejsze Prawdy. Istnieje Stwórca jako Pierwsza przyczyna. On powołał na świat istotę rozumną, aby podjęła trud przetwarzania świata. Człowiek jest ważnym elementem koncepcji Boga. Nie zna jeszcze wszystkich boskich założeń, ale kierunek jest wyznaczony. Zmierzamy w głąb wszechświata. Pierwszy krok uczyniony. Ludzkość zdobyła księżyc. Wkrótce wyląduje na marsie. Do tego potrzebna jest wysoka technika. Proszę spojrzeć w koło. Żyjemy w bajkowym świecie.

          Warto co jakiś czas zatrzymać się, aby podziwiać doskonałość praw przyrody, osiągnięcia techniki. Jeżeli człowiek potrafi, jak wielki jest jego Stwórca.

          Jezus zafascynował się istotą rzeczy. Sięgnął w głąb świata duchowego. Otrzymał od Boga-Ojca wsparcie. Głosił pozyskane prawdy i zachęcał do życia godnego. Sam zachwycał się Ojcem. Odczytał zasadę istnienia świata jaką jest  Miłość. Bóg jest Miłością i emanuje miłością.

          Nie trudno się dziwić, że Jezus porwał wielu, aby szli za Nim. Jezus był nadzieją zmian. Szukał kontynuatorów swojego przesłania i powołania. Udało się. Zrodził się kościół, który miał przejąć obowiązki przechowywania depozytu wiary i głosić Prawdy. No cóż, nie do końca się to udało, ale trzeba mieć nadzieję, że kiedyś wspólnota chrześcijańska będzie na miarę Kościoła Chrystusowego.

La réalité de Jésus i tłumaczenie

          Tous les évangélistes mentionnent de Jean-Baptiste. Il est le produit phare de la figure du Nouveau Testament. Ils mentionnent également des sources historiques bibliques. Personne ne conteste son existence. Il a sa place et le respect de l'histoire.

          Jésus-Christ quand il est venu dans les nuées du ciel est devenu une figure religieuse. Aura ésotérique autour de lui. Il est différent, céleste, inhumains. Il est sur un pied d'égalité avec Dieu (classe supérieure). Naturellement, il est venu vers lui la distance. La grande, et j'était minuscule. Il est dans la gloire, je suis dans les difficultés de la misère terrestre. Il me comprend-il? Peut-être que oui, peut-être pas? Je vais essayer de le prier. Cela peut faire une différence. Jusque-là, je bâtirai autels à lui, je l'ai idolâtré, cultivé, encadrée dans le cadre. Il est devenu le sujet de la foi, un personnage de l'autel.

          À travers les méandres de religieux Il a perdu ce qui est plus important pour lui. Il est l'un d'entre nous. Par la résurrection il a montré qu'il est éternellement vivant, mais il est hors de portée de notre vue. Il est parmi nous. Plus nous traitons lui vraiment, pas religieusement, plus nous nous sentirons sa proximité. Avec le vrai Jésus peuvent être des amis. On peut tomber en amour avec l'homme l'aiment. Il n'y a rien que nous ne pouvons pas le voir. Il est.

Tłumaczenie

         Wszyscy ewangeliści wspominają Jana Chrzciciela. Jest on postacią sztandarową Nowego Testamentu. Wspominają o nim również pozabiblijne  źródła historyczne. Nikt nie podważa jego istnienia. Ma on swoje miejsce i szacunek w historii.

          Jezus Chrystus kiedy wszedł w niebiańskie obłoki stał się postacią religijną. Otoczyła go aura ezoteryczna. On jest już inny, niebiański, nieludzki.  On jest na równi z Bogiem (z wyższych sfer). Siłą rzeczy zrodził się do Niego dystans. On Wielki, a ja malutki. On jest w chwale, ja w trudach ziemskiej niedoli. Czy On mnie zrozumie ?  Może tak, może nie ? Spróbuję pomodlić się do Niego. Może to coś da. Póki co, będę mu budował ołtarzyki, będę Go wielbił, kultywował, oprawiał w ramki. On stał się przedmiotem wiary, postacią z ołtarza.

          Przez meadry religijne Jezus zatracił to,co jest w Nim najbardziej istotne. On jest jednym z nas. Przez zmartwychwstanie pokazał, że jest wiecznie żywy, choć przebywa poza zasięgiem naszego wzroku. On jest wśród nas. Im bardziej będziemy traktować Go realnie, a nie religijnie, tym bardziej będziemy odczuwać Jego bliskość. Z realnym Jezusem można się zaprzyjaźnić. Można pokochać go miłością ludzką. To nic, że Go nie widzimy. On jest.

Comme le christianisme est né suit 6 i tłumaczenie

          L'enseignement de Jésus, Matthieu présenté dans une épreuve Sermon sur la montagne (Matthieu 5:1–11). Il est considéré comme un code de la morale chrétienne, qui consiste à remplir dans l'esprit de l'amour de la vieille lettre de la loi: Ne croyez pas que je sois venu abolir la Loi ou les Prophètes. Ne croyez pas que je sois venu pour abolir la loi ou les prophètes; je suis venu non pour abolir, mais pour accomplir (Matthieu 5:17). Cet auteur de la coquetterie de ces mots. Il a apporté 613 canons de la loi juive à deux. Ceci est une révolution. Mais elle l'a rencontré agression de la part du judaïsme défendre les anciennes vérités.

          Les Béatitudes définit l'espace de l'enseignement de Jésus. Vous pouvez voir que applique uniquement aux questions spirituelles. Les sources de ces enseignements peuvent être lus dans l'Ancien Testament: Encore un peu de temps, et le méchant n'est plus; Tu regardes le lieu où il était, et il a disparu. 11 Les misérables possèdent le pays, Et ils jouissent abondamment de la paix. (Psaumes 37:10–11); Moïse était un homme fort patient, plus qu'aucun homme sur la face de la terre (Nombres 12:3).

          Jésus montre la gamme de ses intérêts. Ce thème prend également Luc (Luc 6,20-21) dans quatre bénédictions et quatre exhortations (Malheur à vous ...). Les Béatitudes sont le respect des Dix Commandements. Encouragés à suivre la voie de l'amour. Toute activité humaine doit être accompagnée. Le monde entier doit embrasser ce sentiment. L'amour doit être adressée non seulement aux personnes, mais toutes sortes de phénomènes qui se connectent avec le Créateur. La route tracée par Jésus est un modèle qui est pas facile à incorporer dans la vie courante. Saints dans la vie ne sont pas et ne peuvent pas exister. Les gens sont trop occupés bibelots et prose de la vie. La lecture des textes de l'Évangile doit être correctement distinguer des mots issus de la spiritualité, par opposition à la prose quotidienne. Par exemple. Ne pas confondre avec les bénédictions de tristesse malheureusement ordinaires. Tristesse découle de souffrance spirituelle à la suite de vigueur méchanceté dans le monde et par conséquent la souffrance du Christ sur la croix.

          Afin de remplir la bénédiction, vous devez vous débarrasser de la peur:  Que votre coeur ne se trouble point, et ne s'alarme point (Jean 14:27). Il devrait être ouvert à la Providence de Dieu, qui donne la force et le courage de surmonter les difficultés. Une attitude importante est l'humilité dans le service des autres. Paul écrit aux Philippiens: lequel, existant en forme de Dieu, n'a point regardé comme une proie à arracher d'être égal avec Dieu,  mais s'est dépouillé lui-même, en prenant une forme de serviteur, en devenant semblable aux hommes; et ayant paru comme un simple homme,  il s'est humilié lui-même, se rendant obéissant jusqu'à la mort, même jusqu'à la mort de la croix. (Philippiens 2:6–8). Jésus a dit à propos de lui-même: je suis doux et humble de cœur (Mt 11,29).

Tłumaczenie

         Nauczanie Jezusa Mateusz przedstawił w jednym wydarzeniu Kazania na górze (Mt 5,1–11).  Uchodzi ono za kodeks moralności Chrześcijańskiej, która polega na wypełnieniu duchem miłości dawnej litery Prawa:  Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić (Mt 5,17). To kokieteria autora tych słów. Jezus sprowadził 613 kanonów prawa żydowskiego do dwóch. To rewolucja. Za to spotkała Go agresja ze strony judaizmu broniącego starych prawd.

          Osiem błogosławieństw określa  przestrzeń nauczania Jezusa. Widać, że dotyczy wyłącznie spraw duchowych. Źródła tych pouczeń można odczytać już w Starym Testamencie: Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy: spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie. Natomiast pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem (Ps 37,10n); Mojżesz zaś był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi (Lb 12,3).

          Jezus pokazuje zasięg swoich zainteresowań. Temat ten podejmuje również Łukasz  (Łk 6,20–21) w czterech błogosławieństwach i w czterech napomnieniach (Biada wam ...). Błogosławieństwa są doskonałym wypełnieniem Dziesięciu Przykazań. Zachęcają do kroczenia drogą Miłości. Każdej czynności ludzkiej powinno ona towarzyszyć. Cały świat trzeba ogarniać tym uczuciem. Miłość powinna być kierowana nie tylko do ludzi, ale wszelakich zjawisk, które łączą się z Stwórcą. Droga wytyczona przez Jezusa jest wzorcem, który niełatwo wcielić w bieżącym życiu. Świętych za życia nie ma i być nie może. Ludzie są zbyt zajęci drobiazgami i prozą życia. Czytając teksty ewangeliczne należy właściwie odróżniać słowa wynikające z duchowości, w odróżnieniu od prozy codziennej. Np. nie można mylić smutku z błogosławieństw ze smutkiem zwyczajnym. Smutek duchowy wynika z cierpienia na skutek panującej na świecie nieprawości i w konsekwencji cierpienia Chrystusa na krzyżu.

          Aby wypełniać błogosławieństwa, trzeba pozbyć się lęku: Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka (J 14,27). Należy otworzyć się na Opatrzność Bożą, która daje siłę i odwagę w pokonywaniu trudności. Ważną postawą jest pokora w służbie innym. Paweł napisał w liście do Filipian: On będąc w postaci Boga nie uznał swojej równości z Bogiem za coś, co trzeba bezwzględnie utrzymać, ale sam siebie ogołocił przyjąwszy postać sługi, i stał się podobny do ludzi, tak że zewnętrznie wyglądał [tylko] na człowieka. Uniżył samego siebie stając się posłuszny aż do śmierci i to śmierci na krzyżu (Flp 2,6– 8). Sam Jezus mówił o sobie: jestem cichy i pokornego serca (Mt 11,29). 

Comme le christianisme est né suit 5 i tłumaczenie

          Le rôle de Jean-Baptiste a été exceptionnelle. Son personnage se déplace dans tous les Evangiles. Pourquoi?

          Jean était le signe avant-coureur d'une nouvelle ère chrétienne. Le chiffre suggère que la naissance de Jésus était la volonté de Dieu et Son idée: Il y eut un homme envoyé de Dieu: son nom était Jean (Jean 1:6). Il a prêché la venue de l'image réelle Seigneur, témoin historique de Jésus. Son activité a été limitée territorialement (Judée, la région du Jourdain), qui peut être lu à partir d’Ewagile Matthieu. Il était considéré comme le dernier prophète, un prédicateur de la venue du Seigneur. Il a joué le rôle des médias. Prouvant messages évangélistes.

Lui-même, il nie avoir été le Messie promis et Fils de Dieu. L'interrogatoire a répondu: Je suis la voix de celui qui crie dans le désert  (Jean 1:23). Montrant ainsi leur proclamation du travail.

          Les Évangélistes Matthieu et Marc gagné Jean biographie. Ses paroles trouvent dans Isaïe: Une voix crie: Préparez au désert le chemin de l'Éternel, Aplanissez dans les lieux arides Une route pour notre Dieu (Isaïe 40,3), ce qui indique que son apparence n'a pas été accidentelle. Tout était la volonté de Dieu le Père. Luc embelli biographie de Jean ajoutant son père Jean Zacharias scène de l'annonce de l'ange.

         Jean-Baptiste est né six mois avant Jésus de Nazareth dans le village de Ain Karim. Il était le fils du prêtre juif Zacharie et Elisabeth, qui était un parent de Marie de Nazareth.

          En fait Jean était un ermite: Jean avait un vêtement de poils de chameau, et une ceinture de cuir autour des reins. Il se nourrissait de sauterelles et de miel sauvage (Matthieu 3,4). Il a vécu une vie ascétique rigoureuse. Il a probablement été un partisan de Esséniens scolaires. Pas tous de son enseignement a coïncidé avec doctrines esseńskimi. Son travail missionnaire et la prédication rappelle l'historien juif Flavius Josèphe. Il écrit à propos de Jean-Baptiste dans l'histoire de l'ancien Israël (aussi connu sous le titre antiquités), que Jean ne baptisait pas la purification du péché, mais pour purifier le corps. Pendant le baptême, ils confessent leurs péchés. Il faudrait peut-être attribuée à des sources confessant et confessent leurs péchés, adopté et plus tard commandé par l'Eglise.

          Dans la bouche de Jean, Matthieu et Luc évangélistes introduits couvain invectives de vipères (Matthieu 3:7; Luc 3:7) face pharisiens et des sadducéens qui venaient se faire baptiser, pour garantir la bonté de Dieu et apaiser votre conscience. Invective similaire utilisé par Jésus (Matthieu 23:33; 12:34). Cette similitude suscite suspicion fabulation narrative. Jan hanté : Déjà la cognée est mise à la racine des arbres: tout arbre donc qui ne produit pas de bons fruits sera coupé et jeté au feu (Matthieu 3:10). Le récit typique de l'Ancien Testament. Immédiatement après ces paroles de Jésus est importante annonce: Moi, je vous baptise d'eau, pour vous amener à la repentance; mais celui qui vient après moi est plus puissant que moi, et je ne suis pas digne de porter ses souliers. Lui, il vous baptisera du Saint Esprit et de feu (Matthieu 3:11). Il annonce une nouvelle appartenant à la famille chrétienne. L’Eglise vit dans ce sacrement, un signe du surnaturel. Dans le même temps il y a un nouvel élément de la liturgie. Ceux qui avaient un pas baptisé ne fait pas partie à Dieu? Non. Tous le mondes ont la possibilité découlant de la volonté, mais le baptême est un sacrement légitimité, ayant, par Jésus augmenter la relation avec Dieu. Baptême seul ne garantit pas une intimité avec Dieu. Elle doit être gagnée.

          Soulignant la nécessité du baptême par l'Eglise dans le cadre du salut est un abus, et empoisonner inutilement les cœurs de ceux qui, pour des raisons de hasard à ce pas obtenus.

          Le baptême de Jésus est importante à plusieurs niveaux. Il se humilité John et remplir sa mission. Il faut qu'il croisse, et que je diminue (Jean 3:30). On croit que le baptême de Jésus marque le début de son ministère public. Immersion dans l'eau signifiait quitter l'ancienne vie et l'émergence de la nouvelle.

          L’Epiphany inclus dans la voix de Dieu le Père: Tu es mon Fils bien-aimé, en toi j'ai mis toute mon affection (Marc 1:11) indique un message de caractère catéchétique. Descriptions des évangélistes témoignent du fait que ces événements ont eu lieu beaucoup plus pour Jésus que pour les personnes présentes. L'Esprit descendit sur Jésus, qui lui en fait renforcer dans les missions (et pas seulement pour montrer aux gens que Jésus est rempli de l'Esprit), le Père lui a parlé, de le rassurer en rozeznanej et décision (et pas seulement à confirmer sa mission en face de personnes).

          Je me demande ce qu'il pensait quand Jésus? Ce fut seulement au début de sa mission. Connaissez-vous votre avenir? Nous ne sommes pas certains. Le fait est que l'homme nommé Jésus a jeté le sort de défi. Seul le «fou» pourrait empiéter sur mille ans de la religion de leurs ancêtres ou homme doué d'une grande puissance et la providence de Dieu: Il y eut un homme envoyé de Dieu: son nom était Jean (Jean 1:6)

           Peu après la réunion, et le baptême de Jésus, Jean a été jeté en prison pour avoir critiqué le mariage immoral flagrante tétrarque de Galilée, Hérode Antipas. À la suite de la conspiration de l'épouse d'Hérode, Hérodiade, Jean a été décapité env. 32 ans.

Tłumaczenie

          Rola Jana Chrzciciela była wyjątkowa. Jego postać przewija się we wszystkich ewangeliach. Dlaczego ?

          Jan był zwiastunem nowej ery chrześcijańskiej. Jego postać sugeruje, że narodzenie Jezusa było z woli Boga i Jego koncepcji: Pojawił się człowiek posłany przez Boga (J 1,6). Głosił przyjście Pana oraz był realnym, historycznym świadkiem Jezusa. Jego działalność była ograniczona terytorialnie (Judea, okolica rzeki Jordan), co można odczytać z Ewagelii Mateusza. Uznano go za ostatniego proroka, głosiciela nadejścia Pana. Odegrał rolę medialną. Uwiarygadniał przekaz ewangelistów.

          Sam zaprzeczał, że był zapowiadanym mesjaszem i Synem Bożym. Pytającym odpowiadał: Jam głos wołąjącego na pustyni (J 1,23). Tym samym pokazywał swój trud przepowiadania.

          Ewangeliści Mateusz i Marek dorobili Janowi biografię. Jego słowa odnaleźli w księdze Izajasza: Głos się rozlega^: «Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! (Iz 40,3) wskazując, że jego pojawienie się nie było przypadkowe. Wszystko było z woli Boga-Ojca. Łukasz upiększył biografię Jana dopisując ojcu Jana Zachariaszowi scenę zwiastowania anielskiego.

          Jan Chrzciciel urodził się pół roku przed Jezusem z Nazaretu w wiosce Ain Karim. Był synem żydowskiego kapłana Zachariasza i Elżbiety, która była krewną Marii z Nazaretu.

          W rzeczywistości Jan był pustelnikiem: nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny (Mt 3,4). Żył surowym życiem ascety. Prawdopodobnie był zwolennikiem szkoły esseńczyków. Nie wszystkie jego nauczania pokrywały się z esseńskimi doktrynami. O jego działalności misyjnej i kaznodziejskiej wspomina żydowski historyk Józef Flawiusz. Pisze o Janie Chrzcicielu w Dawnych dziejach Izraela (znane też pod tytułem Starożytności żydowskie), że Jan nie chrzcił dla oczyszczenia z grzechu, lecz dla oczyszczenia ciała. Podczas chrztu wyznawano swe grzechy. Być może tu należy doszukiwać się źródeł  spowiadania się i wyznawania swoich grzechów, przyjęty i nakazany później przez Kościół.

          W usta Jana ewangeliści Mateusz i Łukasz wprowadzili inwektywę plemię żmijowe (Mt 3,7; Łk 3,7) skierowaną do faryzeuszy i saduceuszy, którzy przychodzili ochrzcić się, aby zapewnić sobie Bożą życzliwość i uspokoić swoje sumienia. Podobnej inwektywy używał Jezus (Mt 23,33; 12,34). To podobieństwo wzbudza podejrzenie konfabulacji narracyjnej. Jan straszy: Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone  (Mt 3,10). Narracja typowa dla Starego Testamentu. Zaraz po tych słowa ważna jest zapowiedź Jezusa: Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem (Mt 3,11). To zapowiedź nowej przynależności do rodziny chrześcijańskiej. Kościół dostrzegł w tym sakrament, znak nadprzyrodzony. Jednocześnie pojawia się nowy element liturgiczny. Czy ci którzy nie byli ochrzczeni nie należą do Boga? Nie. Wszyscy mają tę szansę wynikającą z woli, ale chrzest jest sakramentalną legitymacją, mającą, poprzez Jezusa zwiększyć relację z Bogiem. Sam chrzest nie daje gwarancji bliskiej zażyłości z Bogiem. Ją trzeba sobie wypracować.

          Akcentowanie przez Kościół konieczności chrztu, jako elementu zbawienia jest nadużyciem, i niepotrzebnie zatruwające serca tych, którzy z przyczyn losowych do niego nie dostąpili.

         Chrzest Jezusa jest wymowny na wielu płaszczyznach. Pokazuje pokorę Jana i spełnienie jego misji. Potrzeba, by On (Jezus) wzrastał, a ja się umniejszał” (J 3,30). Uważa się, że chrzest Jezusa wyznacza początek Jego publicznej działalności. Zanurzenie w wodzie oznaczało pozostawienie dawnego życia i wynurzenie się do nowego.

          Epifania ujęta w głosie Boga-Ojca: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Mk 1,11) podpowiada katechetyczny charakter przesłania. Opisy Ewangelistów świadczą o tym, iż te wydarzenia miały miejsce zdecydowanie bardziej ze względu na samego Jezusa niż ze względu na obecnych wówczas ludzi. Duch zstąpił na Jezusa, aby rzeczywiście umocnić Go w misji (a nie tylko po to, by okazać ludziom, iż Jezus jest pełen Ducha), Ojciec przemówił do Niego, aby utwierdzić Go w rozeznanej i podjętej decyzji (a nie tylko po to, by potwierdzić Jego misję przed ludźmi).

          Ciekawe, co myślał wtedy Jezus? Był dopiero na początku swej misji. Czy znał swoją przyszłość? Tego nie jesteśmy pewni. Faktem jest, że Człowiek o imieniu Jezus rzucił losowi wyzwanie. Tylko „szaleniec” mógł targnąć się na tysiącletnią religię swoich przodków lub Człowiek obdarzoną ogromną mocą i opatrznością Bożą: Pojawił się człowiek posłany przez Boga (J 1,6).

          Niedługo po spotkaniu i ochrzczeniu Jezusa Jan został wtrącony do więzienia za jawne krytykowanie niemoralnego małżeństwa tetrarchy Galilei, Heroda Antypasa. Na skutek spisku żony Heroda, Herodiady, Jan został ścięty ok. 32 roku.

Comme le christianisme est né suit 4 i tłumaczenie

          Les évangiles de Matthieu, Marc et Luc (synoptiques) indiquent que évangélistes connaissaient leurs études ou ont utilisé les mêmes sources écrites. L'Evangile de Jean est très différente. Il a été écrit plusieurs années plus tard que les synoptiques. De toute évidence, on peut voir que le développement de manière ordonnée, porter élaboré concept théologique. En l'absence de connaissance des faits est rempli d'images de allégories, ésotérique, symbolique. Cette apologie de Jésus-Christ. Il était basé sur les modèles de la littérature grecque, la philosophie païenne et la littérature de sagesse. Il utilise la doctrine des Logos décrites dans l'Ancien Testament (com. Proverbes 8:22; Sage 7).

         L'évangile de Jean oblige les réflexions d'un ordre supérieur, d'où que l'on appelle l'esprit évangélique. Essayer de traduire le langage humain réalité surnaturelle. D'autres l'appellent l'évangile de haute sacerdotale. Est la valeur de celui-ci ne soit pas une fatalité? Cela dépend de ce que sont les attentes. Certains aiment à se laisser emporter mot, d'autres sur la base de la vérité, ils viennent à ravissement spirituel. Je fais partie de ce dernier. Je préfère la prose que la poésie, la vérité de symbolisme et métaphore. Les premiers versets de l'Evangile porte un message inhabituel.

Au commencement était la Parole, et la Parole était avec Dieu, et la Parole était Dieu.
Elle était au commencement avec Dieu.
Toutes choses ont été faites par elle, et rien de ce qui a été fait n'a été fait sans elle.
En elle était la vie, et la vie était la lumière des hommes.
La lumière luit dans les ténèbres, et les ténèbres ne l'ont point reçue (Jean 1:1–5).

          Si 6 verset ne concerne pas Jean, qui introduit le lecteur à la terre, il semblerait que le début de l'Évangile est la liturgie qui décrit la vérité la plus profonde. Il est la prière de rang égal prière donné par Jésus. Prologue de l'Évangile est interprétée différemment et de lire différemment. L'église chrétienne lit la préexistence de Jésus ici. Au mot Logos est le Fils de Dieu caché: Et la Parole a été faite chair  (Jean 1:14).

          Personnellement, je l'ai lu le prologue légèrement plus large que celle prévue par la catéchèse. Au commencement était Dieu (l’Acte agissant) que sa volonté a créé le monde. Voici les logos (mot) joue le rôle d'agir: Toutes choses ont été faites par elle (Jean 1,3). Dieu a appelé les êtres vivants. La même vie humaine est dotée de la lumière, qui est la sagesse et la connaissance du surnaturel. L'obscurité ne peut pas occulter la vérité. La lumière pénètre dans l'obscurité. Il est un signe de la puissance de Dieu.

          Non seulement Jésus est le Fils de Dieu: Mais à tous ceux qui l'ont reçue, à ceux qui croient en son nom, elle a donné le pouvoir de devenir enfants de Dieu, lesquels sont nés (Jean 1:12), mais toutes les personnes. Ceux qui reconnaissent le Créateur réjouisse dans ce fait, le reste ne savent toujours pas. Verse Et la parole a été faite chair (Jean 1:14) applique à chacun d'entre nous. Chaque nouveau-né, le «la parole», et le Créateur, donc je préfère agir devient étant dans l'espace réel. Donc, ce qui est différent de nous, Jésus? Seulement l'acquisition de cadeaux développés et inhabituelles reçu du Père. Si Dieu le Père a envoyé son Fils, qu'il savait qu'il sera un Dieu extraordinaire et de soutien. Mais sans la volonté de Jésus lui-même aurait pu prendre une toute autre histoire.

          L'Évangile de Jean, même si elle est un développement humain apporte aussi des vérités universelles. Ils sont situés sous le pont ou le contenu littéral ou encore pas encore lu, inaperçu. Peut-être que Dieu a donné évangélistes cadeau spécial de la lecture (inspiration) questions surnaturelles. Cependant, tous sont contaminés par l'imperfection humaine.

Tłumaczenie

          Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza (synoptyczne) wskazują, że ewangeliści wzajemnie znali swoje opracowania, lub korzystali z tych samych źródeł pisanych. Ewangelia Jana jest zupełnie inna. Napisana była o wiele lat później niż synoptyczne. Wyraźnie można z niej odczytać, że jest opracowaniem uporządkowanym, niosącym wypracowaną koncepcję teologiczną. Z braku znajomości faktów jest przepełniona obrazami alegorii, ezoteryki, symboliką. To apologia Jezusa Chrystusa. Oparta została na wzorach literatury greckiej, filozofii pogańskiej i literaturze mądrościowej. Wykorzystuje naukę o Logosie zarysowanej w Starym Testamencie (por. Prz. 8,22; Mdr 7) .

         Ewangelia Jana wymusza refleksje wyższego rzędu, stąd nazwana jest Ewangelią duchową. Próbuje tłumaczyć ludzkim językiem nadprzyrodzoną rzeczywistość. Inni nazywają ją ewangelią arcykapłańską. Czy wartość jej nie jest przesadzana?  Zależy jakie są oczekiwania. Niektórzy lubią byc unoszeni słowem, inni na bazie prawdy sami dochodzą do zachwytów duchowych. Ja należę do tych drugich. Wolę prozę niż poezję, prawdę od symboliki i metafory. Pierwsze wersety Ewangelii niosą niezwykły przekaz. Na  początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.  Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.  W Nim było życie, a życie było światłością ludzi,  a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła (J 1,1–5). Gdyby 6 werset nie dotyczył Jana, który sprowadza czytelnika na ziemię można by odnieść wrażenie, że początek ewangelii jest liturgią opisującą najgłębszą Prawdę. To modlitwa równa rangą modlitwy podanej przez Jezusa. Prolog Ewangelii jest różnie interpretowany i różnie odczytywany. Kościół chrześcijański odczytuje tu preegzystencję Jezusa. Pod słowem Logosu kryje się Syn Boży: A Słowo stało się ciałem (J 1,14).

          Osobiście odczytuję słowa prologu nieco szerzej niż podaje to katecheza. Na początku był Bóg (Akt działający), który swoją wolą stworzył świat. Tu logos (słowo) spełnia rolę działającą: Wszystko przez Nie się stało (J 1,3). Bóg powołał istoty żyjące. Samo życie ludzkie jest obdarzone światłością, która jest mądrością i wiedzą nadprzyrodzoną. Ciemność nie jest w stanie przyćmić Prawdy. Światłość przenika ciemność. Jest znakiem Bożej potęgi.

          Nie tylko Jezus jest Synem Bożym: Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi (J 1,12), ale wszyscy ludzie. Ci, którzy przyznają się do Stwórcy radują się tym faktem, pozostali jeszcze o tym nie wiedzą. Werset  A Słowo stało się ciałem (J 1,14) dotyczy nas wszystkich. Każde nowonarodzone dziecię, przez „słowo”, a więc wolę działającą Stwórcy staje się bytem w przestrzeni realnej. Czym więc różni się od nas Jezus?  Jedynie pozyskaniem wypracowanych i niezwykłych darów otrzymanych od Ojca. Jeżeli Bóg-Ojciec posłał swego Syna, to wiedział, że będzie On niezwykły i Bogu przychylny. Jednak bez woli samego Jezusa inaczej potoczyłaby się historia.

          Ewangelia Jana, mimo, że jest opracowaniem ludzkim niesie też prawdy uniwersalne. Umieszczone są one albo pod pokładem treści literalnych, albo do dzisiaj jeszcze nie odczytane, niezauważone. Być może Bóg obdarzył ewangelistów szczególnym darem odczytywania (natchnienie)  spraw nadprzyrodzonych. Jednak wszystkie są skażone ludzką niedoskonałością.